แนวทางการจัดการเรียนการสอนออนไลน์เพื่อความสุขในการเรียนรู้ของผู้เรียนระดับมหาวิทยาลัย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 30, 2021
คำสำคัญ:
ความสุขของผู้เรียน การจัดการเรียนการสอนออนไลน์
Main Article Content
บทคัดย่อ
ไวรัสโคโรน่า 19 ทำให้การจัดการเรียนการสอนเปลี่ยนแปลงจากการจัดการเรียนการสอนในห้องเรียนปกติ เป็นจัดการเรียนการสอนผา่ นเทคโนโลยีดิจิทัลหรือออนไลน์เต็มรูปแบบแทนทันทีทันใด ผู้สอนและผู้เรียนไม่ได้เจอหน้ากันโดยตรงเหมือนในห้องเรียนปกติ แต่จะเจอกันผ่านทางเทคโนโลยีดิจิทัลเท่านั้นตามรูปแบบการจัดการเรียนการสอน คือแบบประสานเวลาที่ผู้สอนและผู้เรียนเจอหน้าในเวลาเดียวกันแต่ต่างสถานที่กัน และแบบไม่ประสานเวลาที่ผู้สอนกับผู้เรียนไม่ได้เจอหน้ากัน การจัดการเรียนการสอนที่เปลี่ยนแปลงไปอาจส่งผลต่อความสุขในการเรียนของผู้เรียน และอาจกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวันและผลการเรียนในอนาคต บทความฉบับนี้ผู้เขียนจึงได้ศึกษาและเรียบเรียงข้อมูลเพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้สอนใช้ในการจัดการเรียนการสอนออนไลน์เพื่อให้ผู้เรียนระดับมหาวิทยาลัยเรียนรู้อย่างมีความสุข อย่างน้อยจนกว่าสถานการณ์จะเข้าสู่สภาวะปกติ ผ่านปัจจัยที่เกี่ยวข้อง คือ ปัจจัยภายในตัวผู้เรียน ได้แก่ ความพอใจ ความภูมิใจ และความสบายใจ และปัจจัยภายนอกตัวผู้เรียน ได้แก่ ด้านผู้เรียน ผู้สอน การเรียนการสอน เนื้อหา สื่อและเทคโนโลยี กิจกรรมการเรียนการสอน และด้านการวัดและประเมินผล
Article Details
How to Cite
บท
บทความวิชาการ
References
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2545). ดัชนีวัดความสุขสุขภาพจิตของคนไทย. นนทบุรี.
คู่บุญ ศกุนตนาค. (2552). ผลของความสอดคล้องระหว่างแบบการเรียนกับแบบการสอนที่มีต่อความสุขในการ เรียนรู้ของผู้เรียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2555). อีเลิร์นนิงคอร์สแวร์ : แนวคิดสู่การปฏิบัติสำหรับการเรียนการสอนอีเลิร์นนิงในทุก ระดับ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555.
จิราภรณ์ สรรพวีรวงศ์ ภัทรกันย์ ติเอียดย่อ จันทนี ปลูกไม้ดี ศรัญญา ทิ้งสุข สุพรรษา สุดสวาท และ กนกพร สงปราบ. (2559). ความสุขของนักศึกษามหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. สงขลานครินทร์เวชสาร. ปีที่ 34 ฉบับที่ 5 ก.ย.- ต.ค. 2559.
ใจทิพย์ ณ สงขลา. (2550). E-Instructional Design: วิธีวิทยาการออกแบบการเรียนการสอนอิเล็กทรอนิกส์. กรุงเทพฯ : ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจียรนัย ทรงชัยกุล. (2557). จิตวิทยาการปรึกษากลุ่มทฤษฎีที่เน้นความคิดและเหตุผล หน่วยที่ 8 จิตวิทยาและ วิทยาการการเรียนรู้. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2545). Designing e-Learning หลักการออกแบบและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการ สอน. กรุงเทพฯ : อรุณการพิมพ์.
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล และเอกอนงค์ สีตลาภินันท์. (2554). คู่มือสร้างสุขระดับจังหวัด. กรุงเทพฯ: ครีเอทีฟ กูรู.
พิณพนธ์ คงวิจิตต์. (2556). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาไทยโดยใช้รูปแบบการสอนเบรนทาร์เก็ตที่มีต่อ ความสุขในการเรียนและความคงทนในการเรียนรู้ของผู้เรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พิมพ์ประภา พาลพ่าย. (2561). ระบบการออกแบบหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์โดยใช้การเล่าเรื่องแบบดิจิทัลใน สภาพแวดล้อมเกมมิฟิเคชันเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และความสุขในการเรียน. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎี บัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พรรณี ชูทัย. (2522). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : วรวุฒิการพิมพ์.
มารุต พัฒผล. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพฯ บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จากัด.
ลัดดา หวังภาษิต. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่เสริมสร้างความสุขในการเรียนรู้ของผู้เรียน ชั้นประถมศึกษาโรงเรียนสาธิตสังกัดสานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี บัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษทิ่ 21. สืบค้นจาก http://www.Noppawan.sskru.ac.th/data/learn _c21.pdf.
วิชุดา รัตนเพียร.(2548). การเรียนการสอนบนเว็บขั้นนำ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วุฒิพงศ์ ถายะพิงค์. (2558). สร้างสุขด้วย 3 ใจ. กรมสุขภาพจิต. สืบค้นจาก http://www.prdmh.com/ข่าวสาร/ ข่าวสาร-กรมสุขภาพจิต/63-เดือน-ธันวาคม-2557/ /61-สร้างสุขด้วย-3-ใจ.html.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต เฉลิมพล แจ่มจันทร์ กาญจนา ตั้งชลทิพย์ และจรัมพร โห้ลำยอง. (2556). คุณภาพชีวิต การ ทำงานและความสุข. พิมพ์ครั้งที่ 1. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2561). ผลการสำรวจความสุขคนทำงาน (ในองค์กร). นครปฐม : สถาบันวิจัย ประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. (2553). ชีวิตในมหาวิทยาลัย. สืบค้นจาก: http://www.apheit.org/2012-07-06-02-16-26.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ก้าวสู่สหัสวรรษใหม่เด็กไทยเรียนรู้อย่างมีความสุข. กรุงเทพฯ: สานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน. (2557). ยุทธการเปลี่ยน ‘ครูเฉย’ สู่ครูยุค ศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก: http://seminar.qlf.or.th/Seminar/Topic/29.
สำราญ สิริภคมงคล. (2554). การพัฒนามาตรวัดความสุขในการเรียนสาหรับผู้เรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
อนิรุทธ์ สติมั่น.(2550) ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงานบนเครือข่าย อินเทอร์เน็ตที่มีต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาทิตยา สีหราช. (2561). การส่งเสริมความสุขในการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้ผ่านการสะท้อนคิดด้วยการให้ข้อมูลย้อนกลับในวิชาเคมี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
UNESCO. (2008). Regional Bureau for Educational: Asia and Pacific.
UNESCO. (2017). Promoting Learner Happiness and Well-being: UNESCO Asia-Pacific Education Thematic Brief.
World Economic Forum. (2016). New vision for education: Fostering social and emotional learning through technology.
คู่บุญ ศกุนตนาค. (2552). ผลของความสอดคล้องระหว่างแบบการเรียนกับแบบการสอนที่มีต่อความสุขในการ เรียนรู้ของผู้เรียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2555). อีเลิร์นนิงคอร์สแวร์ : แนวคิดสู่การปฏิบัติสำหรับการเรียนการสอนอีเลิร์นนิงในทุก ระดับ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555.
จิราภรณ์ สรรพวีรวงศ์ ภัทรกันย์ ติเอียดย่อ จันทนี ปลูกไม้ดี ศรัญญา ทิ้งสุข สุพรรษา สุดสวาท และ กนกพร สงปราบ. (2559). ความสุขของนักศึกษามหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. สงขลานครินทร์เวชสาร. ปีที่ 34 ฉบับที่ 5 ก.ย.- ต.ค. 2559.
ใจทิพย์ ณ สงขลา. (2550). E-Instructional Design: วิธีวิทยาการออกแบบการเรียนการสอนอิเล็กทรอนิกส์. กรุงเทพฯ : ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจียรนัย ทรงชัยกุล. (2557). จิตวิทยาการปรึกษากลุ่มทฤษฎีที่เน้นความคิดและเหตุผล หน่วยที่ 8 จิตวิทยาและ วิทยาการการเรียนรู้. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2545). Designing e-Learning หลักการออกแบบและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการ สอน. กรุงเทพฯ : อรุณการพิมพ์.
ประเวช ตันติพิวัฒนสกุล และเอกอนงค์ สีตลาภินันท์. (2554). คู่มือสร้างสุขระดับจังหวัด. กรุงเทพฯ: ครีเอทีฟ กูรู.
พิณพนธ์ คงวิจิตต์. (2556). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาไทยโดยใช้รูปแบบการสอนเบรนทาร์เก็ตที่มีต่อ ความสุขในการเรียนและความคงทนในการเรียนรู้ของผู้เรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พิมพ์ประภา พาลพ่าย. (2561). ระบบการออกแบบหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์โดยใช้การเล่าเรื่องแบบดิจิทัลใน สภาพแวดล้อมเกมมิฟิเคชันเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และความสุขในการเรียน. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎี บัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พรรณี ชูทัย. (2522). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : วรวุฒิการพิมพ์.
มารุต พัฒผล. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพฯ บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จากัด.
ลัดดา หวังภาษิต. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่เสริมสร้างความสุขในการเรียนรู้ของผู้เรียน ชั้นประถมศึกษาโรงเรียนสาธิตสังกัดสานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี บัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษทิ่ 21. สืบค้นจาก http://www.Noppawan.sskru.ac.th/data/learn _c21.pdf.
วิชุดา รัตนเพียร.(2548). การเรียนการสอนบนเว็บขั้นนำ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วุฒิพงศ์ ถายะพิงค์. (2558). สร้างสุขด้วย 3 ใจ. กรมสุขภาพจิต. สืบค้นจาก http://www.prdmh.com/ข่าวสาร/ ข่าวสาร-กรมสุขภาพจิต/63-เดือน-ธันวาคม-2557/ /61-สร้างสุขด้วย-3-ใจ.html.
ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต เฉลิมพล แจ่มจันทร์ กาญจนา ตั้งชลทิพย์ และจรัมพร โห้ลำยอง. (2556). คุณภาพชีวิต การ ทำงานและความสุข. พิมพ์ครั้งที่ 1. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม. (2561). ผลการสำรวจความสุขคนทำงาน (ในองค์กร). นครปฐม : สถาบันวิจัย ประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. (2553). ชีวิตในมหาวิทยาลัย. สืบค้นจาก: http://www.apheit.org/2012-07-06-02-16-26.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ก้าวสู่สหัสวรรษใหม่เด็กไทยเรียนรู้อย่างมีความสุข. กรุงเทพฯ: สานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน. (2557). ยุทธการเปลี่ยน ‘ครูเฉย’ สู่ครูยุค ศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก: http://seminar.qlf.or.th/Seminar/Topic/29.
สำราญ สิริภคมงคล. (2554). การพัฒนามาตรวัดความสุขในการเรียนสาหรับผู้เรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
อนิรุทธ์ สติมั่น.(2550) ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงานบนเครือข่าย อินเทอร์เน็ตที่มีต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาทิตยา สีหราช. (2561). การส่งเสริมความสุขในการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยการจัดการเรียนรู้ผ่านการสะท้อนคิดด้วยการให้ข้อมูลย้อนกลับในวิชาเคมี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
UNESCO. (2008). Regional Bureau for Educational: Asia and Pacific.
UNESCO. (2017). Promoting Learner Happiness and Well-being: UNESCO Asia-Pacific Education Thematic Brief.
World Economic Forum. (2016). New vision for education: Fostering social and emotional learning through technology.