ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อความจงรักภักดีของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อความจงรักภักดีของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างคือนักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 4,048 คน ได้มาจากการสุ่มแบบแบ่งชั้น เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์อิทธิพล ด้วยโปรแกรมลิสเรล เวอร์ชั่น 8.72  ผลการวิจัยพบว่า โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อความจงรักภักดีของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หลังจากปรับโมเดลแล้ว สอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และมีค่าการทดสอบความสอดคล้องอยู่ในเกณฑ์ยอมรับได้ทุกค่า โดยโมเดลสุดท้ายมีค่าไค-สแควร์ (χ2) = 27.69, df = 3, p-value = .00; RMSEA = .05; SRMR = .01; GFI = 1.00; AGFI = .98; และ CN = 1653.76 นอกจากนี้ยังพบว่าความผูกพันต่อมหาวิทยาลัยเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลสูงสุดต่อความจงรักภักดีของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยมีขนาดอิทธิพลรวมเท่ากับ .46 ขณะที่ปัจจัยอื่นๆ ได้แก่ กิจกรรมเสริมหลักสูตร ภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัย คุณภาพด้านการสอนของอาจารย์ หลักสูตร การศึกษา และสิ่งอำนวยความสะดวกของมหาวิทยาลัย พบว่ามีอิทธิพลต่อความจงรักภักดีของนักศึกษาในลำดับ รองลงมาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีขนาดอิทธิพลรวมเท่ากับ .24, .23, .08, .05, .03 ตามลำดับ