การใช้กลยุทธ์การสื่อสารภาษาอังกฤษของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย ในช่วงระยะเวลาการฝึกงาน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบระดับการใช้กลยุทธ์การสื่อสารภาษาอังกฤษของนักศึกษาระหว่างก่อนและหลังฝึกงาน 2) เปรียบเทียบระดับการใช้กลยุทธ์การสื่อสารภาษาอังกฤษของนักศึกษากลุ่มเก่งและกลุ่มอ่อนระหว่างก่อนและหลังฝึกงาน 3) เปรียบเทียบระดับการใช้กลยุทธ์การสื่อสารภาษาอังกฤษระหว่างก่อนและหลังฝึกงานของนักศึกษากลุ่มเก่งและกลุ่มอ่อน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากลชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย จำนวน 112 คน ได้มาโดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามเกี่ยวกับกลยุทธ์การสื่อสารภาษาอังกฤษของ Nakatani (2006) และการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างเกี่ยวกับวิธีการแก้ปัญหาและกลยุทธ์การสื่อสาร การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การ แจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ t-test และการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1) ทั้งก่อนและหลังฝึกงานกลุ่มตัวอย่างใช้กลยุทธ์การตีความขณะฟังมากที่สุด และใช้กลยุทธ์การละทิ้งข้อความน้อยที่สุด 2) ก่อนฝึกงานไม่พบความแตกต่างของการใช้กลยุทธ์การสื่อสารระหว่างกลุ่ม แต่หลังฝึกงานพบว่านักศึกษากลุ่มเก่งใช้กลยุทธ์ทางอารมณ์และสังคม กลยุทธ์สร้างความคล่องแคล่วในการใช้ภาษา กลยุทธ์รักษาความลื่นไหล และกลยุทธ์การตรวจรายละเอียด มากกว่านักศึกษากลุ่มอ่อนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3) นักศึกษากลุ่มเก่งใช้กลยุทธ์ทางอารมณ์และสังคม กลยุทธ์เน้นความถูกต้องในการใช้ภาษา กลยุทธ์การสื่อความหายโดยไม่ใช้ถ้อยคำขณะพูด และกลยุทธ์การตรวจรายละเอียด เพิ่มขึ้นหลังฝึกงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ในขณะที่นักศึกษากลุ่มอ่อนใช้กลยุทธ์ความพยายามที่จะคิดกลยุทธ์ในการใช้ภาษาอังกฤษลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังฝึกงาน