การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียเพื่อเผยแพร่การบริการ การท่องเที่ยวโดยใช้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ให้บริการสนับสนุนการท่องเที่ยวตำบลลำดวน อำเภอกระสัง จังหวัดบุรีรัมย์
คำสำคัญ:
สื่อมัลติมีเดีย, การท่องเที่ยว, การสื่อสาร, ภาษาอังกฤษ, แอปพลิเคชันมือถือบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการใช้ภาษาอังกฤษของผู้ให้บริการท่องเที่ยวชุมชน พัฒนาสื่อการเรียนรู้ผ่านแอปพลิเคชันมือถือ มุ่งแก้ไขปัญหาการสื่อสารภาษาอังกฤษของชุมชนท่องเที่ยว และเพื่อให้สื่อที่ถูกพัฒนาขึ้นสามารถสร้างแรงจูงใจให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาเที่ยวในชุมชนตำบลลำดวน จังหวัดบุรีรัมย์ ผลการศึกษาพบว่าผู้ให้บริการในตำบลลำดวนใช้ภาษาอังกฤษในระดับพื้นฐาน เช่น การต้อนรับ อธิบายสถานที่ท่องเที่ยว และตอบคำถามทั่วไป สำนวนที่พบบ่อย จากการวิเคราะห์ความต้องการ พบว่าสถานการณ์ที่จำเป็นที่สุด ได้แก่ การให้ข้อมูลเส้นทาง การแนะนำเมนูอาหารท้องถิ่น และการอธิบายกิจกรรมท่องเที่ยว ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาแอปพลิเคชัน "ลำดวนทัวร์ไกด์" แอปฯ นี้ได้ออกแบบเนื้อหาแบบมัลติมีเดียผสมผสาน จึงได้พัฒนาแอปพลิเคชันมัลติมีเดียที่รวมเนื้อหาภาษาอังกฤษในรูปแบบอินโฟกราฟิกน่าสนใจ วีดีโอ และแบบฝึกหัดแบบ Interactive ช่วยให้ผู้ใช้ฝึกทักษะการสื่อสารในสถานการณ์จริง เช่น การให้ข้อมูลนักท่องเที่ยวและการแนะนำวัฒนธรรมท้องถิ่น
งานวิจัยนี้ มีจำนวนกลุ่ม ตัวอย่าง 400 คน ใช้เกณฑ์ใดในการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ประกอบด้วย กลุ่มผู้ให้บริการ 30 คน และกลุ่มนักท่องเที่ยว 370 คน พบว่าแอปพลิเคชันได้รับความพึงพอใจในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ยรวม 4.62) และด้านที่ได้รับความพึงพอใจสูงที่สุด คือ ความพึงพอใจของผู้ใช้ (ค่าเฉลี่ย 4.75) จากกลุ่มตัวอย่าง 400 คน โดยเฉพาะผู้ให้บริการที่รายงานว่ามีความมั่นใจในการสื่อสารมากขึ้น 80% ส่วนนักท่องเที่ยวต่างชาติกว่า 85% ให้การยอมรับในความสามารถทางภาษาของชุมชน ส่งผลให้จำนวนนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น 30% เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน นับเป็นตัวอย่างความสำเร็จของการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อพัฒนาทักษะภาษา โดยช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารและสร้างความมั่นใจให้ผู้ให้บริการ นอกจากนี้ยังส่งผลให้นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างชาติเดินทางมาเที่ยวมากขึ้น แสดงให้เห็นว่าแอปพลิเคชันนี้ไม่เพียงพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ แต่ยังส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนได้อย่างมีประสิทธิภาพและส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
แจ่มจันทร์ บุญโญปกรณ์. (2565). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของผู้ประกอบการการท่องเที่ยว เพื่อยกระดับการให้บริการการท่องเที่ยวบนชีวิตวิถีใหม่ด้วยแอปพลิเคชันบนโทรศัพท์มือถือ. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(2), 402–412.
ชนัญ วงษ์วิภาค. (2545). รายงานการวิจัยประมวลข้อมูลพื้นฐานชุมชนในมิติทางมานุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
ชินวัจน์ งามวรรณากร. (2562). การพัฒนาแอปพลิเคชันสื่อการเรียนรู้บนอุปกรณ์เคลื่อนที่ เรื่อง ภาษาอังกฤษสำหรับนักสารสนเทศ (รายงานการวิจัย). ยะลา: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ณัฐญา ผลศิริ. (2563). การออกแบบประสบการณ์ผู้ใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2544). Benchmarking: การเปรียบเทียบเพื่อพัฒนาองค์กร. กรุงเทพฯ: บริษัทธรรมสาร.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 25–46. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jitt/article/view/113060
บุญดี บุญญากิจ, และกมลวรรณ ศิริพานิช. (2545). แนวทางสู่การบริหารคุณภาพ. กรุงเทพฯ: แมคกรอ-ฮิล.
พจนา สวนศรี, และสมภพ ยี่จอหอ. (2556). คู่มือมาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.
พัฒนา พรหมณี, ศรีสุรางค์ เอี่ยมสะอาด, และปณิธาน กระสังข์. (2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมเพื่อเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักศึกษาพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พอลล์ เจมส์ โรแบร์. (2543). กลยุทธ์การบริหารยุคใหม่: Benchmarking เพื่อพัฒนาองค์กร. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
รัตนะ บัวสนธ์. (2555). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการสถานศึกษาขนาดเล็ก (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รณวีร์ พาผล. (2566). การพัฒนานวัตกรรมสื่อภาษาอังกฤษในรูปแบบแอปพลิเคชันนำเที่ยวเพื่อการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืนในอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 8(2), 282–299.
วัชราภรณ์ สุริยาภิวัฒน์. (2546). วิจัยธุรกิจยุคใหม่. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันวิสาข์ หมื่นจง. (2565). แนวทางการออกแบบสื่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษสำหรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน ตามความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารชุมชนวิจัยและพัฒนาสังคม, 16(2), 14–27.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 2(4), 1–16. https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/snru_journal/article/view/10014
สุนันทา แก้วสุข. (2552). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานตามแนวคิดเชิงระบบ (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต).ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุรีรัตน์ เตชะทวีวรรณ. (2545). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาพฤติกรรมนักท่องเที่ยว. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 1–24.
อัลณิกา สายน้ำเย็น, รัตน์ติกุล บัวจันทร์, วริทธิ์ สร้อยจาตุรนต์, ศุภธิดา นันต๊ะภูมิ, พรเทพ สุวรรณศักดิ์, และชิดชนก เทพบัณฑิต. (2564). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียภาษาญี่ปุ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวในพื้นที่ชุมชนตำบลป่าตึง อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 16(3), https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSSRA/issue/view/17087
เอกรินทร์ วทัญญูเลิศสกุล. (2564). แนวทางการออกแบบ UX/UI สำหรับแอปพลิเคชันยุคใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง.
Bardo, A. J., & Hardman, M. L. (1982). Educating mentally retarded persons. University Park Press.
Ching, Y. H., & Hsu, Y. C. (2021). Developing computational thinking in young learners via robotics: A review of literature. In E. Langran & L. Archambault (Eds.), Proceedings of the Society for Information Technology & Teacher Education International Conference (pp. 29–34). Association for the Advancement of Computing in Education. https://www.learntechlib.org/primary/p/219109/
Richards, J. C. (2006). Communicative Language Teaching Today. Cambridge: Cambridge University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ ในการตีพิมพ์บทความ
จะโชว์ตอนที่ ผู้ส่งบทความ ตีพิมพ์ ต้องกด accept
