การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ดนตรี สำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดบุรีรัมย์

ผู้แต่ง

  • ธิติ ปัญญาอินทร์

คำสำคัญ:

การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม, การจัดการเรียนรู้ดนตรี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ดนตรีในโรงเรียน ด้วยการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม สถานที่ดำเนินการวิจัย  ได้แก่  โรงเรียนพิมรัฐประชาสรรค์  โรงเรียนนางรอง  โรงเรียนละหานทรายวิทยา  โรงเรียนโนนเจริญพิทยาคม  โรงเรียนพุทไธสง  โรงเรียนปะคำพิทยาคม  ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดบุรีรัมย์ ผลการวิจัยพบว่า  โรงเรียนมีปัญหาด้านการจัดการเรียนรู้ดนตรี เนื่องจากสภาพความพร้อมทางด้านครูผู้สอนและครุภัณฑ์ อุปกรณ์ทางดนตรี จึงส่งผลต่อการเรียนรู้ให้นักเรียนไม่เกิดการเรียนรู้ได้อย่างแท้จริง  กระบวนการจัดการเรียนรู้ดนตรีที่พัฒนาขึ้น  จัดทำคู่ขนานกับการพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ดนตรีแบบ Comprehensive Musician ship  จัดสนทนากลุ่มเพื่อสะท้อนความคิดเห็น  และให้ความรู้ โดยวิทยากรจากมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้ดนตรีในโรงเรียน โดยใช้รูปแบบ Comprehensive Musician Ship ดีขึ้น  เขียนแผนการจัดการเรียนรู้ได้ถูกต้อง  ชัดเจน  กำหนดวิธีสอนได้สอดคล้องกับ  จุดประสงค์การเรียนรู้และสาระการเรียนรู้  ครูส่วนใหญ่จัดกิจกรรมการจัดการเรียนรู้  ที่ส่งเสริมให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้  และเห็นว่าระบบติดตามประเมินผล  ทำให้เกิดความกระตือรือร้น  ครูได้รับการพัฒนา  ได้ประเมินตนเอง  ประเมินซึ่งกันและกัน  ได้ช่วยเหลือกันทำงาน  มีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน  เกิดความภาคภูมิใจในผลงาน  และเกิดความมั่นใจในการทำงานยิ่งขึ้น  แสดงว่าระบบติดตามประเมินผลการพัฒนาครูทำให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน  มีความสัมฤทธิ์ผล  บรรลุตามจุดประสงค์ที่กำหนดไว้ 

References

กระทรวงศึกษาธิการ. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2)
พ.ศ.2545. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.), 2546.
ทิศนา แขมมณี. (2548 ข). การจัดการเรียนรู้โดยผู้เรียนใช้การวิจัยเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ เรียนรู้(พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2544). พฤติกรรมการสอนดนตรี. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
. (2545). สาระดนตรีศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
. (2561). สังคีตนิยม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
. (2555). ดนตรีศึกษาหลักการและสาระสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัชชา โสคติยานุรักษ์. (2542). ทฤษฎีดนตรี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
นภดล ทิพยรัตน์. (2545, เมษายน). “ การจัดประสบการณ์ดนตรีเพื่อความเป็นนักดนตรีที่สมบูรณ์
สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา”. วารสารศึกษาศาสตร์ 14(1). 17-23
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2535). การสอนในระดับอุดมศึกษา. สารานุกรมศึกษาศาสตร์: (603-612) กรุงเทพมหานคร: วิสิทธิ์พัฒนา.
สุกรี เจริญสุข และคณะ. (2540). โครงการพัฒนาสุขภาพการเรียนการสอน ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อ พัฒนาสุนทรียภาพ และลักษณะนิสัย ศิลปะ ดนตรี กีฬา. กรุงเทพมหานคร : สำนักงาน คณะกรรมการ การศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุภางค์ จันทวานิช. (2543). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 3) กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32. (2562). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ
2562. บุรีรัมย์ : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32.

เผยแพร่แล้ว

03-07-2020