การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) องค์ประกอบและตัวบ่งชี้ ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมผู้บริหารสถานศึกษาเอกชนยุคดิจิทัล ในกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) ขององค์ประกอบและตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชนยุคดิจิทัล และพัฒนาโครงสร้างองค์ประกอบและตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชนยุคดิจิทัล ในกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอ่าวไทยและตรวจสอบความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมวิธี (Mixed Methods) ดำเนินการเป็น 2 ระยะ ประกอบด้วย ระยะที่ 1 การศึกษาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้ ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษา โดยการวิเคราะห์และสังเคราะห์เอกสาร แนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่จะนำพาองค์กรให้สามารถแข่งขันได้ในยุคดิจิทัล ระยะที่ 2 การตรวจสอบ สมมติฐานการวิจัยกับข้อมูลเชิงประจักษ์ เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 580 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติและโปรแกรม Amos เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบสอบถาม เป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าดัชนีความเที่ยงตรงตามเนื้อหาทั้งฉบับ (S-CVI) เท่ากับ 0.97 โดยวิธีสัมประสิทธ์แอลฟาของ Cronbach เท่ากับ 0.98
ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชนยุคดิจิทัล ในกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย มี 6 องค์ประกอบหลัก 23 องค์ประกอบย่อย 116 ตัวบ่งชี้ จำแนกเป็นการมีวิสัยทัศน์เชิงนวัตกรรม ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบย่อย 18 ตัวบ่งชี้ การมีทักษะการคิดสร้างสรรค์เชิงนวัตกรรม ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบย่อย 13 ตัวบ่งชี้ การทำงานเป็นทีมและการมีส่วนร่วมเชิงนวัตกรรม ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบย่อย 22 ตัวบ่งชี้ การบริหารความเสี่ยง ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบย่อย 17 ตัวบ่งชี้ การสร้างบรรยากาศองค์กรเชิงนวัตกรรม ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบย่อย 22 ตัวบ่งชี้ การมีบุคลิกภาพและแสดงบทบาทหน้าที่เชิงนวัตกรรม ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบย่อย 24 ตัวบ่งชี้ 2) โมเดลโครงสร้างภาวะผู้นาเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษา
มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าสถิติ ไค-สแควร์ (Chi-square: χ2) เท่ากับ 209.017 ที่ชั้นแห่งความเป็นอิสระ เท่ากับ 179 มีค่าความน่าจะเป็นเข้าใกล้ 1 (p= .062) ไม่มีนัยสาคัญ เมื่อพิจารณาตามเกณฑ์คือ Chi-square/df มีค่าเท่ากับ 1.168 ซึ่งมีค่าต่ำกว่า 2 นอกจากนี้ ยังพบว่าค่าดัชนีวัดระดับความกลมกลืน (GFI) มีค่าเท่ากับ .970 ค่าดัชนีวัดระดับความกลมกลืนที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) มีค่าเท่ากับ .954 ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องเปรียบเทียบ (CFI) มีค่าเท่ากับ .995 และค่าดัชนีเปรียบเทียบตัวแบบที่มีการประมาณเส้นทางระหว่างตัวแปรสังเกตและตัวแปรแฝง (NFI) มีค่าเท่ากับ .966 ค่าดัชนีรากของค่าเฉลี่ยกำลังสองของ การประมาณค่าความคลาดเคลื่อน (RMSEA) เท่ากับ .017 และค่าดัชนีรากของค่าเฉลี่ยกำลังสองของส่วนที่เหลือ (RMR) เท่ากับ .004
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Adjei, D. (2013). Innovation leadership management. International Journal of ICT and Management, 1, 103-106.
Angsuchot, S. (2006). Statistical analysis for research in social and behavioral sciences, techniques using the LISREL program. (3th ed.). JareondeeMunkong Printing. [in Thai]
Arbuckle, J. L. (2012). AMOS 20.0 user guide. Amos Development Corporation.
Arlene R. P. (2020). Innovative leadership attributes of school administrators in Implications for educational management. Interdisciplinary Research Review, 1-7.
Browne, M. W. and Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In: Bollen, K. A. & Long, J. S. (Eds.)”, Testing Structural Equation Models, Sage, 136–162.
Bunkuea, H. (2012). Necessary Needs for Private Primary School Management Based on Student Innovation Leadership Concept. Research Journal Phranakhon Rajabhat: Social Sciences and Humanity, 15(1), 360-374. [in Thai]
Bunnit, C. (2020). Leadership in Technology and Innovation of School Administrators under the Office of Sukhothai Primary Education Area 2. Journal of Legal Entity Management and Local Innovation, 6(4), 137-149. [in Thai]
Daft, R.L. (1999). Leadership: Theory and Practice. The Dryden.
George. (2012). Innovation for inclusive growth: Towards a theoretical framework and a research Agenda. Journal of Management Studies, 49(4), 661-683.
Gliddon, David G. (2006). Innovation Leadership. Colorado Technical University.
Grady, T. P. & Malloch, K. (2010). Innovation Leadership: Creating the Landscape of Healthcare. Jones and Bartlett Publishers.
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L. & Black, W. C. (2010). Multivariate data analysis. (7th ed.). Upper saddle River, Pearson Education International.
Hanafee, Y. (2019). Guidelines for Promoting Innovative Leadership for Samkhok School Teachers
Pathum Thani Provincial Administrative Organization. Rangsit University. [in Thai] Hender, J. (2003). Innovation leadership: Role and key imperatives. Grist Ltd.
Hooper, D., Coughlan, J., & Mullen, M. R. (2008). Structural Equation Modelling: Guidelines for Determining Model Fit. The Electronic Journal of Business Research Methods, 6, 53-60.
Horth, D. M., & Vehar, J. (2012). Becoming a leader who fosters innovation. Center for Creative Leadership.
Hu, & Bentler. (1999). Cut off criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conven tional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6(1), 1-55.
Intraraksa, P. (2020). Guidelines for developing innovative leadership of school administrators under the Office of Nakhon Si Thammarat Primary Education Area 4. Journal of Buddhistic Sociology, 6(3), 115-129. [in Thai]
Junpla, J. (2016). Enhancing innovative leadership of entrepreneurs in the food processing business. Journal of Southern Technology, 9(1), 53-60. [in Thai]
Kanthin, P. (2017). Innovative Leadership of Public School Administrators in Chiang Mai Primary Educational Service Area Region 5. Veridian E-Journal, 10(3), 1833-1848. [in Thai]
Kerlinger, F., & Lee, H. (2000). Foundations of behavioral research. Harcourt College Publishers. Ketwisetgul, S. (2019). The Development of an Innovative Leadership Promotion Program for Private School Teachers under the Office of Education Kalasin Province. Dhammathas Academic Journal, 20(3), 37-48. [in Thai]
Klinthaisong, P. (2016). The Development of Innovative Leadership Indicators of Secondary School Administrators. Journal of Educational Administration Khon Kaen University, 12(1), 100-120. [in Thai]
Marsh, H. W., & Hau, K.T. (1999). Confirmatory factor analysis: strategies for small sample sizes. In: Statistical Strategies for Small Sample Size. Sage Publications.
Miller, P., Klokgieters, K., Brankovic, A., & Duppen, F. (2012). Managing Innovation: An Insider Perspective. Capgemini Innovation Leadership Study.
Nampradit, A., & Prasert, S. (2019). Innovative Leadership Development Model of Sarasas Group Executives. NIDA Development Journal, 59(1), 98-120. [in Thai]
Nanthasri, T. (2020). The Development of Indicators on Innovative Leadership of School Directors under Offices of Primary Education Service Areas in the Northeast of Thailand. Social Sciences Research and Academic Journal, 14(3), 93-106. [in Thai]
Office of Education Region 5. (2019). Educational development plan for the Southern Provinces on the East Coast southern sub-region of Thailand (2020 - 2022). http://www.reo5.moe. go.th/web./index.php/2009-11-17-06-54-49/2010-02-04-02-49-52/903---2020-2022 [in Thai]
Office of the Education Council. (2011). Strategy for the production and development of the country's manpower During the second decade of education reform 2009-2018. Prikwarn Graphic. [in Thai]
Office of the Permanent Secretary, Ministry of Education.(2022). Educational information exchange service center system Ministry of Education. https://exchange.moe.go.th/web/OpenData.htm?mode=openDataSearch&Ps =01 [in Thai]
Patel. (2012). Evolutionary crossroads in developmental biology. Development, 139(11), 2637-2638.
Prapunpat, J. (2017). A Study of Innovative Leadership of School Administrators according to the opinions of teachers. Rajamangala University of Technology Thanyaburi. [in Thai]
Sararatana, W. (2015). Educational administration research: concepts, practices and case studies. (4th ed.). Thipwisut. [in Thai]
Schermelleh-Engel, Moosbrugger, & Muller. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2016). A Beginner’s Guide to Structural Equation Modeling. (4th Ed.). Routledge.
Sen, A., & Eren, E. (2012). Innovation Leadership for the Twenty-first Century. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 41(2012), 1-14.
Setiawan, R. (2020). Boosting innovative work behavior on local branded fashion: The evidence from Indonesia. University of Kristen Petra.
Somseub, A. (2018). Innovative Leadership Indicators for Secondary School Administrators: Developing and Testing a Structural Correlation Model. Mahamakut Buddhist University. [in Thai]
Suangsiri, S. (2021). Factors of Teacher Innovative Leadership Under the Office of Udon Thani Elementary School District 2. 22th National Graduate Conference, 912-921. [in Thai]
Sunthonchai, N. (2018). Solution for Innovative Leadership Development of Private School Administrators. Journal of Research and Development Institute, Rajabhat Maha Sarakham University, 5(1), 67-76. [in Thai]
Vlok, A. (2012). A leadership competency profile for innovation leaders in a science-based research and innovation organization in South Africa. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 41(2012), 209-226.
Wiratchai, N. (2002). Lisreal model: statistical analysis for research. (3rd ed.). Chulalongkorn University Printing House. [in Thai]