การพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้ รายวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในชีวิตประจำวัน ด้วยกระบวนทัศน์การเรียนรู้ NPU Teaching and Learning Paradigm
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของวิจัยนี้เพื่อ 1) พัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้ โดยใช้แนวคิดกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม และกระบวนทัศน์การเรียนรู้ NPU Teaching and Learning Paradigm รายวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในชีวิตประจำวัน 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ด้านความรู้รายวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในชีวิตประจำวันก่อนและหลังการเรียนรู้จากนวัตกรรมการเรียนรู้ 3) ศึกษาทักษะกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมของนักศึกษา 4) ศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อนวัตกรรมการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาปริญญาตรีที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในชีวิตประจำวัน งานวิชาศึกษาทั่วไป มหาวิทยาลัยนครพนม ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 30 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย โดยการจับฉลาก เครื่องมือวิจัยได้แก่ แผนจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบความรู้ และแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test dependent samples)
ผลการวิจัย พบว่า 1) นวัตกรรมการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย แผนจัดการเรียนรู้และเครื่องมือวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ซึ่งพัฒนาขึ้นตามแนวคิดกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม และแนวคิด NPU Teaching and Learning Paradigm แผนจัดการเรียนรู้มีค่าประสิทธิภาพ 79.48/77.93 ซึ่งมีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 75/75 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังการจัดการเรียนรู้ด้วยนวัตกรรมการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นมีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 3) ความคิดเห็นของนักศึกษาเกี่ยวกับการเรียนรู้ตามนวัตกรรมการเรียนรู้ ในภาพรวมนักศึกษามีความเห็นในระดับเห็นด้วยมาก
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Bel, E., & Mallet, M. (2006). Constructionist Teaching in The Digital Age- A Case Study. IADIS International Conference on Cognition and Exploratory Learning in Digital Age (CELDA 2006)., 371-375.
Best, J. W. (1977). Research in Education. (3rd ed). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall
Campbell, Donald T., & Stanley, Julian C. (1963). Experimental and Quasi-Experimental Designs for Research. Boston: Houghton Mifflin Company.
Pizzini E. L., Shepardson, D. P., & Abell, S. K. (1989). A Rationale for and the Development of A Problem Solving Model of Instruction in Science Education. Science Education, 73(5), 523-534.
Gordon,S. P., & Ross-Gordon, J. M. (2014). Supervision and Instructional Leadership: A Developmental Approach. (9th ed). Boston: Allyn and Bacon, Inc.
Grubbs, M., & Strimel, G. (2015). Engineering design: the great integrator. Journal of STEM teacher Education, 50(1), 77-90. Retrieved from http://www.moe.gov.sg
Johnson, D. W., Johnson R. T., & Johnson, E. H. (1994). The New Circles of Learning Cooperation in the Classroom and School. Alexandria Virginia: ASCD.
Kitpredaborisut, B. (2008). Research Methodology in Social Sciences. (10th ed). Bangkok: Chamchuri Productions.
Marzano., & Pickering. (1997). Dimensions of Learning Teacher’s Manual. (2nd ed). Aurora Colorado: McREL, pp 1-6.
Mangold J., & Robinson S. (2013). The engineering design process as a problem solving and learning tools in K-12 Classroom. Retrieved from https://escholarship.org/content/qt8390918m/qt8390918m.pdf?t=n8r6vh
Murphy, E. (1997). Characteristics of constructivist teaching and learning. Constructivism: From philosophy to practice. Intelligence Organizes the World by Organizing Itself.
NGSS Lead State. (2013). Next generation science standard: For state, by state. Washington, D.C.: National Academics Press.
Office of the education Council. (2016). A report of progress in learning management at basic education level in year 2008-2009. Bangkok: OEC.
Office of the National Education Commission. (2001). Educational management guidelines. Bangkok: OEC.
Osborne, R. and Wittrock, M. (1983). Learning Science: A Generative Process. Science Education. 67(4), 489-508.
Ongpipattanakul,B. (2008). “Team Based Learning” Professional Instructors: Concepts, Tools, and Development. Bangkok: Professional and Organizational Development Network of Thailand Higher Education. [in Thai]
Ruangrit, N. (2015). States and Needs of Online Learning Resources on MOOCs for Education. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts, 8(2),
-140. [in Thai]
Runcharoen, T. (2017). Direction of Educational toward Education 4.0 in the Digital Age. Nakhon Ratchasima: Nakhon Ratchasima College. [in Thai]
The Ministry of Education Thailand. (2008). The Basic Education Core Curriculum B.E. 2551 (A.D. 2008). Bangkok: Kurusapa Ladprao Publishing.
Thongpanit, P. (2019). The Development of a Teaching and Learning Paradigm That Promotes Higher-Order Thinking Skills in the Age of Education 4.0 Among Education Students. Silpakorn Educational Research Journal, 11(2), 179 -198. [in Thai]
The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology. (2015). Fundamentals of STEM. Bangkok: The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology, Ministry of Education. [in Thai]
Uamcharoen, S.,Pakamash, C.,& Thongpanit, P. (2019). A Development of BTU learning paradigm to enhance Metacognition of Graduate Students in the teaching profession. Silpakorn Educational Research Journal, 12(1), 28-46. [in Thai]