The Application of Shadow Puppet Carving Leather Pattern on Nakhon Niello Jewelry Design

Main Article Content

เรวัต สุขสิกาญจน์

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาข้อมูลเครื่องประดับถมนคร และศิลปะภาพแกะหนังตะลุง เพื่อนำมาประยุกต์ใช้สำหรับการออกแบบเครื่องประดับถมนคร วิธีดำเนินการวิจัย แบงเป็น 2 ขั้นตอนหลัก คือ ข้อมูลหัตถศิลป์ทั้ง 2 ประเภท จากผู้ผลิต ประเภทละ 3 คน โดยการรวบรวมข้อมูลจากการสังเกต สัมภาษณ์ และบันทึกภาพ  สรุปได้ดังนี้ ข้อมูลเครื่องประดับถมนคร ลวดลายศิลปะภาพแกะหนังตะลุง  และ การประยุกต์ศิลปะภาพแกะหนังตะลุง  หลังจากนั้นประยุกต์ใช้ลวดลายที่ได้จากการศึกษา นำมาออกแบบเครื่องประดับถมนครเป็นแบบร่างแนวความคิดเบื้องต้น 3 แนวทาง  คือ หรูหรา ตลก และ ความหลากหลาย โดยนำแต่ละแนวทางมาออกแบบร่างเป็น 3 ชุดเซ็ท  พร้อมกับสร้างผลิตภัณฑ์ทดลอง เพื่อทดลองรูปทรง การใช้งาน และความงาม ประกอบการพิจารณาคัดเลือกเหลือ 1 ชุดเซ็ท  โดยขอคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ เพื่อนำมาปรับปรุงพัฒนาต้นแบบ  ได้ผลงานชุดเครื่องประดับถมเงินนคร ประกอบด้วย กําไล จี้ ต่างหู  แหวน  แบ่งเป็น 2 ด้าน 2 อารมณ์ความรู้สึก มีแรงบันดาลใจมาจาก 1) ลวดลายและสีสันของเครื่องแต่งกายตัวพระตัวนาง ใช้กระจกสีเป็นวัสดุประดับตกแต่ง สื่อถึงความหรูหรา 2) ลวดลายสีสันโค้งงอของทรงผมตัวตลกใช้ถมสีดํา  สื่อถึงความตลก  สามารถปรับเปลี่ยนรูปแบบในการใช้งาน โดยการบิด หมุน เพื่อปรับเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกและโอกาสในการสวมใส่ ให้เป็นความหรูหราหรืออารมณ์ดี  บ่งบอกถึงภูมิปัญญาหัตถศิลป์ของจังหวัดนครศรีธรรมราชได้เป็นอย่างดี 

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
สุขสิกาญจน์ เ. (2021). The Application of Shadow Puppet Carving Leather Pattern on Nakhon Niello Jewelry Design. Journal of Architecture, Design and Construction, 3(3), 13–31. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/Jadc/article/view/250666
Section
Research Articles

References

นภกมล ชะนะ และ เกษมรัสมิ์ วิวิตรกุลเกษม. (2554). รายงานการวิจัย นวัตกรรมการสร้างสรรค์เครื่องประดับเงินเมืองนคร จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อการอนุรักษ์ เผยแพร่ และพัฒนาเพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับภูมิปัญญาท้องถิ่นและอุตสาหกรรมเครื่องประดับของไทย. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
แน่งน้อย ปัญจพรรค์. (2534). เครื่องเงินในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: เริงรมย์.
ประเสริฐ ศีลรัตนา. (2538). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ประเวศ วะสี. (2536). การศึกษาชาติกับภูมิปัญญาท้องถิ่น: ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการพัฒนาชนบท พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พลับลิชชิ่ง.
ยงยุทธิ์ ผันแปรจิตร์. (2554). การศึกษาและพัฒนาเครื่องถมจังหวัดนครศรีธรรมราชเพื่อการออกแบบเครื่องประดับที่ทำจากโลหะผสม. ปริญญานิพนธ์หลักสูตรศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการออกแบบ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เรวัต สุขสิกาญจน์ และคณะ. (2552). รายงานการวิจัย การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์หัตถกรรม
หนังตะลุงโดยใช้วิธีการวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษา ชุมชนสร้างสรรค์หัตถกรรม
ภาพแกะหนังตะลุง ตำบลปากพูน อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
วรรณรัตน์ อินทร์อ่ำ. (2536). ศิลปะเครื่องประดับ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
วัฒนะ จูฑะวิภาต. (2535). ศิลปหัตถกรรมของช่างทองเมืองเพชร: ความเป็นมาและสภาพปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ฟ.
----------. (2545). การออกแบบเครื่องประดับ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
----------. (2553). รายงานการวิจัย ศิลปหัตถกรรม เครื่องเงินเมืองนครศรีธรรมราช เครื่องเงิน
เมืองสุรินทร์ และเครื่องเงินเมืองเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2544). แผนวัฒนธรรมแห่งชาติในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ฉบับที่ 9. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
อ้อยทิพย์ พลศรี. (2545). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เอมอร วิศุภกาญจน์. (2542). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฏพระนคร.