โมเดลสมการโครงสร้างการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันที่ส่งผลต่อประสิทธิผล การปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาระดับการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันและประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครู 2) พัฒนาและตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลสมการโครงสร้างการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 3) ศึกษาแนวทางการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4 ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน (mixed methods research) แบบแผนเชิงอธิบาย (explanatory design) ระยะที่ 1 ใช้วิธีเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 200 คน ประกอบด้วยผู้บริหารสถานศึกษาและครู โดยใช้วิธีการสุ่มแบบสองขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.978 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (SEM) ระยะที่ 2 ใช้วิธีเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง กลุ่มเป้าหมายได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชัน โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (M = 4.42, SD = 0.38) ระดับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครู โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (M = 4.29, SD = 0.24) 2) โมเดลสมการโครงสร้างการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ การจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน มีขนาดอิทธิพลรวมเท่ากับ 0.796 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยตัวแปรการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนได้ร้อยละ 63.3 และ 3) แนวทางการจัดการความหลากหลายทางเจเนอเรชันที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียน ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การพัฒนาระบบพี่เลี้ยงในการสอนงาน ผู้บริหารส่งเสริมให้มีกิจกรรมการสอนงาน จัดระบบคู่พี่เลี้ยงที่มีประสบการณ์ (2) การสื่อสารเพื่อสร้างสัมพันธภาพ มีช่องทางการสื่อสารหลากหลาย นำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในการสื่อสาร เปิดใจและยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่าง (3) การธำรงรักษาบุคลากรในองค์การ ผู้บริหารสร้างแรงจูงใจและให้ผลตอบแทนในการปฏิบัติงานที่ดีแก่ครู มอบโอกาสความก้าวหน้าและการใช้ศักยภาพ (4) การส่งเสริมการทำงานเป็นทีม สร้างทีมงานที่หลากหลายที่ประกอบด้วยบุคลากรทุกช่วงวัย มอบหมายให้ครูทุกช่วงวัยได้มีโอกาสเป็นผู้นำทีมงาน และ (5) การสนับสนุนการทำงานแบบยืดหยุ่น ปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานให้ยืดหยุ่นสอดคล้องกับลักษณะการทำงานของบุคลากรแต่ละช่วงวัยอย่างเหมาะสม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Ardakani, M. S., Abzari, M., Shaemi, A., & Fathi, S. (2015). Diversity management and human resources productivity: Mediating effects of perceived organizational attractiveness Organizational justice and social identity in Isfahan’s steel industry. Iranian Journal of Management Studies, 9(2), 407-432.
Barnard, C. L. (1968). The functions of executive. Harvard University Press.
Creswell, J. W., & Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods Research (2nd Ed.). Sage.
Cronbach, L. J. (1970). The evolution of research. Harper Collins.
Gilbert, J. A., & Ivancevich, J. M. (2000). Valuing Diversity: A Tale of Two Organizations. The Academy of Management Executive, 14(1) 93-105.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E., (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. Pearson Education.
Hoy, W. K., Miskel, C. G., & John Tarter, C. (2013). Educational Administration: Theory Research and Practice. McGraw- Hill.
Rosado, Caleb. (2006). Workforce Diversity, Vol.3: Concepts and Cases. ICAFAI University.
Schermerhorn, J. R., Jr.; Hunt, J. G., Osborn, R. N., & Uhl-Bien, M. (2000). Organizational Behavior. Wiley.
Chapanya, Y. (2016). Leadership and Ethics of the Leaders. Roi Et Rajabhat University. (in Thai)
Chueabangkaew, P. (2014). Diversity Management: Human Resource Management Strategy in the Creative Economy. Executive Journal. 31(1), 153-159. (in Thai)
Dejthongjun, S. (2021). Human Resource Diversity Management in Organization for Equality and Fairness: a Case Study on Human Capital Development of Employees with Disabilities in Government Sector. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 6(3), 269-284. (in Thai)
Labbun, W. (2020). Personal Characteristics of School Administrators Affecting Effectiveness of Teacher performance in Schools under Bueng Kan Primary Educational Service Area Office [Master’s thesis]. Sakon Nakhon Rajabhat University. https://gsmis.snru.ac.th/e-thesis/thesis_detail?r=61421229110 (in Thai)
Luksanapawan, B., & Somprach, K. (2019). Collective Leadership Affecting Effectiveness of Teacher’s Performance in Schools under the Secondary Educational Service Office Area 25. Dhammathas Academic Journal, 19(4), 1-13. (in Thai)
Nakprachaya, J., & Sirisooksilp, S. (2016). Workforce Diversity Management in Schools under The Office of Secondary Educational Service Area 25. College of Asian Scholar Journal, 6(2), 39-47. (in Thai)
Ninaroon, P. (2017). The Causal Relationship and Effect of Migrants Worker Management Capability: an Empirical Evidence of Small and Medium Enterprises in Samutsakorn Provinces [Doctoral dissertation], Silpakorn University. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1648/1/57604932.pdf (in Thai)
Office of the Teachers council of Thailand. (2013). Guideline for professional practice of Education. Kurusapa Printing Ladphrao. (in Thai)
Soisud, V. (2021). Human Resource Management is the Key to Driving Today's Organization. Journal of Modern Learning Development, 6(5),340-350. (in Thai)
Tangjongrach, P., & Thawinkarn, D. (2021). A Multi-Generation Management Model for School Personnel under the Office of Udonthani Primary Educational Service Area 2. Phranakhon Rajabhat Research Journal, 16(1), 140-159. (in Thai)
The Office of Khon Kaen Primary Educational Service Area 4. (2021). Annual Action Plan 2021. The Office of Khon Kaen Primary Educational Service Area 4. (in Thai)
Thongkhum, A. (2021). Guidelines for Generational Diversity Management in School Under the Office of Secondary Educational Service Area 19 [Unpublished Master’s thesis]. Khon Kaen University. (in Thai)
Thumviriyavong, P. (2016). Workforce Diversity Management. Academic Journal of Bangkokthonburi University, 5 (2), 1-12. (in Thai)
Wiratchai, N. (1999). LISREL Model: Analytical Statistics for Research (3rd Ed.). Chulalongkorn University Press. (in Thai)
Wiriyapipat, N. (2016). The Role of HRM: Generation Gap Management in Organization. RMUTP Research Journal Humanities and Social Science, 1(2), 73-88. (in Thai)
