รูปแบบการพัฒนาวัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิเขต 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี (mixed methods) โดยมีความมุ่งหมายดังนี้ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้ของวัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิเขต 3 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลตัวบ่งชี้ของวัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิเขต 3 ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 3)เพื่อสร้างและประเมินรูปแบบการพัฒนาวัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 3 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครู จำนวน 270 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือแบบสอบถามแบบมาตรประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.80 – 1.00 มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ 0.967 วิเคราะห์ค่าสถิติเชิงพรรณนาและวิเคราะห์สถิติอ้างอิงด้วยโปรแกรม SPSS สำหรับการวิเคราะห์สถิติพื้นฐาน และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันด้วยโปรแกรม Mplus ร่างรูปแบบโดยการสัมภาษณ์ และประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ของรูปแบบ โดยมีผลการวิจัย ดังนี้
1. วัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา มีจำนวน 5 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 1) การฝึกอบรมบุคลากรแบบผสมผสานทางดิจิทัล มี 2 ตัวบ่งชี้ 5 พฤติกรรมบ่งชี้ 2) ค่านิยมการทำงานร่วมกันผ่านสังคมออนไลน์ มี 2 ตัวบ่งชี้ 5 พฤติกรรมบ่งชี้ 3) สมรรถนะเชิงของบุคลากร มี 3 ตัวบ่งชี้ 8 พฤติกรรมบ่งชี้ 4) ภาวะผู้นำดิจิทัล มี 3 ตัวบ่งชี้ 8 พฤติกรรมบ่งชี้ 5) สภาพแวดล้อมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลมี 3 ตัวบ่งชี้ 7 พฤติกรรมบ่งชี้ รวมองค์ประกอบของวัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 3 มีจำนวน 5 องค์ประกอบ 13 ตัวบ่งชี้ 33 พฤติกรรมบ่งชี้
2. ผลการทดสอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลตัวบ่งชี้วัฒนธรรมการเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษากับข้อมูลเชิงประจักษ์ พบว่า โมเดลที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ซึ่งมีค่า = 56.948, df = 43,
/ df = 1.324, P-Value = 0.0754, RMSEA = 0.035, SRMR = 0.023, CFI = 0.996, TLI = 0.992
3. ผลการสร้างรูปแบบการพัฒนาวัฒนธรรม การเรียนรู้เชิงดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษา ประกอบด้วย ชื่อรูปแบบ หลักการแนวคิด วัตถุประสงค์ ค่าเป้าหมายสู่ความสำเร็จ และกลไกขับเคลื่อนสู่ความสำเร็จ พบว่า มีผลการประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th Ed.). Prentice Hall.
Keeves, J. P. (1997). Models and model building. In Keeves, J.P. (Eds.). Educational research, methodology and measurement: An International Handbook (2nd Ed.). Oxford Peraman Press.
The Joint Committee on Standard for Education Evaluation. (1994). The program evaluation standards: How to assess evaluations of educational programs. Sage.
Ward, G. (2020). How To Build A Digital Learning Culture In Your Organization. https://elearningindustry.com/build-digital-learning-culture-organization
Wit, M. D. & Dompseler, H. V. (2017). How to create a digital learning environment consisting of various components and acting as a whole?. https://www.eunis.org/download/2017/EUNIS_2017_paper_16.pdf
Buason, R. (2013). Qualitative research in education (4th Ed.). Chulalongkorn University. (in Thai)
Chaiyaphum Primary Educational Service Area Office 3. (2021). The 5-year Educational Development Plan B.E. 2564 - 2568 (A.D. 2021-2025). https://web.chaiyaphum3.go.th/files/pat_plan65.pdf (in Thai)
Chutcham, S. (2004). A Confirmatory Factor Analysis. Research Educational Measurement and Evaluation journal, 2(1), 15-42.
Jarupoom, A. (2016). A Study of the Competency of Information Technology Personnel to Support the Digital Economy of Government Agencies: A Case Study of the Center for Information and Communication Technology, Office of the Permanent Secretary, Ministry of Finance [Master’s Independent Research]. Thammasat University. (in Thai)
Khonkan, S. (2004). The Development of Indicators of State Higher Education Institutions. [Doctoral dissertation]. Srinakharinwirot University. (in Thai)
Lakthong, S. (2019). Developing an integrated training model based on self-leading principles to enhance digital literacy capabilities For teachers under the Office of the Basic Education Commission [Doctor’s dissertation]. Mahasarakham University. (in Thai)
Ministry of Information and Communication Technology. (2016). Digital Development Plan for Economy and Society. Ministry of Information and Communication Technology. (in Thai)
Office of the Permanent Secretary for Ministry of Agriculture and Cooperatives. (2012). Organizational Culture Analysis. https://www.opsmoac.go.th/km-km_org_center- files-391991791962 (in Thai)
Sathukitchai, k. (2020). 10 ways to cope with Work From Home with technology. https://www.smethailandclub.com/startups-5578-id.html (in Thai)
Srisa-ard, B. (2017). Preliminary research (10th Ed.). Suwiriyasan. (in Thai)
Thawinkarn, D. (2021). Digital Leadership (2nd Ed.). Teaching Innovation Center Khon Kaen University. (in Thai)
