การพัฒนาชุดเครื่องมือประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) สร้างและพัฒนาชุดเครื่องมือประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา และ 2) เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องมือประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา วิธีดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สร้างชุดเครื่องมือประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทาง สะเต็มศึกษา จากการทบทวนวรรณกรรมและการจัดกลุ่มสนทนา (focus group discussion) กลุ่มตัวอย่างเป็นครู ศึกษานิเทศก์ ผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินผลและนักการศึกษา จำนวน 30 คน ได้จากการเลือกแบบเจาะจง ระยะที่ 2 ทดสอบและนำเครื่องมือประเมินไปใช้จริง ในขั้นการทดสอบเครื่องมือ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ครูวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 406 คน นักเรียน จำนวน 9,697 คน จาก 215 โรงเรียนทั่วประเทศ ขั้นการนำเครื่องมือไปใช้จริง กลุ่มตัวอย่างของครูอยู่ในกลุ่มเดียวกับขั้นทดสอบเครื่องมือ จำนวน 272 คน นักเรียนเป็นกลุ่มตัวอย่างใหม่ที่ไม่ได้อยู่ในขั้นการทดสอบเครื่องมือ จำนวน 6,238 คน จาก 144 โรงเรียนทั่วประเทศ กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม (cluster Sampling) สถิติที่ใช้เพื่อตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ ได้แก่ ค่าอำนาจจำแนก (discrimination) และค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา (Cronbach's alpha coefficient) พร้อมทั้งหาความสัมพันธ์ระหว่างเครื่องมือโดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson product-moment correlation coefficient) ผลการวิจัย พบว่า ชุดเครื่องมือประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษาที่สังเคราะห์ขึ้น ประกอบด้วยเครื่องมือเชิงปริมาณ ได้แก่ 1) แบบการประเมินตนเองด้านการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา 2) แบบการประเมินการรับรู้ของผู้เรียนต่อการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา 3) การสังเกตชั้นเรียน UTOP และเครื่องมือเชิงคุณภาพ คือ แบบการสัมภาษณ์กระบวนการจัดการเรียนรู้ของครู คุณภาพเครื่องมือมีค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ 0.28 – 0.66 มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาตั้งแต่ 0.58 – 0.94 และความสัมพันธ์ของ UTOP กับแบบการประเมินตนเองฯ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันตั้งแต่ .08 – .69 ซึ่งมีระดับความสัมพันธ์กันต่ำถึงปานกลาง และแบบการประเมินการรับรู้ของผู้เรียนฯ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สันตั้งแต่ .11 – .89 ซึ่งมีระดับความสัมพันธ์กันต่ำถึงสูง ซึ่งมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จึงสรุปได้ว่าชุดเครื่องมือที่ประกอบด้วย แบประเมินตนเองฯ แบบประเมินการรับรู้ของผู้เรียนฯ แบบสัมภาษณ์ฯ และ การสังเกตชั้นเรียน สามารถสะท้อนถึงการจัดการเรียนรู้ในสภาพจริงตามแนวทางสะเต็มศึกษา และสามารถนำไปใช้เพื่อการพัฒนาครูและผู้เรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Beard, K. S., Hoy, W. K., & Hoy, A. W. (2010). Academic optimism of individual teachers: Confirming a new construct. Teaching and Teacher Education, 26, 1136-1144. http://doi:10.1016/j.tate.2010.02.003
Blazar, D., & Kraft M. A. (2017). Teacher and Teaching Effects on Students’ Attitudes and Behaviors. Educational Evaluation and Policy Analysis, 39(1), 146–170. http://doi: 10.3102/0162373716670260.
Goe, L., Bell, C. & Little, O. (2008). Approaches to Evaluating Teacher Effectiveness: A Research Synthesis. National Comprehensive Center for Teacher Quality.
King, Holly M. (2017). Teacher Affective Attitudes Inventory: Development and Validation of a Teacher Self-Assessment Instrument [Doctoral dissertation]. Antioch University http://aura.antioch.edu/etds/352 https://scholar.harvard.edu/files/mkraft/files/kraft_-_2019_-teacher_effects_jhr.pdf
Pianta, R. C., & Hamre, B. K. (2009). Conceptualization, measurement, and improvement of classroom processes: Standardized observation can leverage capacity. Educational Researcher, 38(2), 109–119. https://doi.org/10.3102/0013189X09332374
Reed, A. J. S. & Bergemann, V. E. (2001). A Guide to Observation, Participation, and Reflection in the Classroom. McGraw Hill.
UTeach Professional Development. (2014). UTeach Observation Protocol for Mathematics and Science. https://utop.uteach.utexas.edu/
Walkington, C. & Marder, M. (2018). Using the UTeach Observation Protocol (UTOP) to understand the quality of mathematics instruction. ZDM Mathematics Education. 50, 507–519. https://doi.org/10.1007/s11858-018-0923-7
Chalakbang, W. (2017). Mixed Methods Research. Nakhon Phanom University Journal, 7(2), 124-132. (in Thai)
Chulavatnatol, M. (2013). STEM Education Thailand and STEM Ambassador. IPST Magazine, 42(185), 14-18. (in Thai)
Ekakul, T. (2000). Research Methods in Behavioral and Social Science. Ubon Ratchathani Rajabhat Institute. (in Thai)
Jituea, N. & Pasunon, P. (2018). The use of tools to collect research data for education, the implementation of excellent schools. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 11(2), 2118-2135. (in Thai)
Kanjanawasee, S. (2001). Traditional testing theory. Chulalongkorn University. (in Thai)
Kijkuakul, S. (2015). STEM Education. Journal of Education Naresuan University, 17(2), 201-207. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/126628/165379
Klomim, K. (2016). Learning management based on stem education for student teachers. Journal of Education Naresuan University, 18(4), 334-348. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/70988 (in Thai)
Office of the Basic Education Commission. (2015). Time Management Guide Moderate Class More Knowledge. Ministry of Education. (in Thai)
Panich, V. (2012). Graduate production in the 21st century. Suranaree Journal of Social Science, 6(2), 130-152. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/sjss/article/view/20389/ 17707 (in Thai)
Punthai, B. (2016). Introduction to educational research methodology. Ramkhamhaeng University Press. (in Thai)
Sinthuwongsanont, M. (2006). The Supporting Factors of the Educational Management Affecting Students’ Quality in the Northeastern Part of Thailand. Journal of Education, 18(2), 115-118. (in Thai)
Siripatharachai, P. (2013). STEM Education and 21st Century Skills Development. Executive Journal, 33(2), 49-56. (in Thai)
Sourachai, T & Lileekpal, P. (2011). The Influence of the Improvement of Course Contents in ARC131 Architectural Drawing on Learning Outcome of ARC141 Materials and Construction (Bangkok) [Research Report]. Sripatum University. (in Thai)
Taweerat, P. (1997). Research methods in behavioral and social science (7th ed.). Office of Educational and Psychological Testing Srinakharinwirot University. (in Thai)
The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology (IPST). (2013). STEM Education Thailand and STEM Ambassadors, IPST Magazine, 42(185), 10-11. (in Thai)
