จิตตปัญญาศึกษากับการปรับตัวของผู้เรียนในยุค Disruptive Innovation
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
จิตตปัญญาศึกษา เป็นกระบวนการเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ เน้นการพัฒนาความคิด จิตใจ อารมณ์ภายในตนเองอย่างแท้จริง เพื่อให้เกิดการตระหนักรู้ในตนเอง รู้คุณค่าของสิ่งต่าง ๆ โดยปราศจากอคติ เกิดความรัก ความเมตตา มีจิตสำนึกต่อส่วนรวม และสามารถประยุกต์เชื่อมโยงกับศาสตร์ต่าง ๆ ในการดำเนินชีวิตประจำวันได้อย่างสมดุลและมีคุณค่า ด้วยเหตุนี้ จิตตปัญญาศึกษาจึงเป็นทั้งแนวคิดและแนวปฏิบัติที่มีจุดมุ่งหมายให้เกิดการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงในระดับต่าง ๆ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงภายในตน การเปลี่ยนแปลงภายในองค์กร และการเปลี่ยนแปลงภายในสังคม
การจัดการเรียนรู้ในยุค Disruptive Innovation ปัจจัยสำคัญ คือ การมี Global Growth Mindset หรือกระบวนการทางความคิดเพื่อการเติบโตที่เป็นสากล การจัดการเรียนรู้ที่จะประสบความสำเร็จนั้นกระบวนการเรียนรู้เป็นสิ่งที่สำคัญกว่าผลสัมฤทธิ์ของการเรียนรู้ โดยการจัดการเรียนผู้สอนต้องสร้างแรงจูใจในการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีใหม่ ๆ เพื่อกระตุ้นให้ผู้เรียนมีความกระตือรือร้นในการเรียนผ่านการเรียนรู้ด้วยการลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง กระบวนการเรียนรู้จิตตปัญญาศึกษาเป็นการศึกษาที่เน้นการปฏิบัติจนเกิดการเปลี่ยนแปลงด้านในตนเองส่งผลให้เกิดการกระตุ้นความเชื่อมั่นในตนเองและความภาคภูมิใจในตนเอง มีภูมิคุ้มกันของชีวิต เพื่อให้สามารถปรับตัวในการใช้ชีวิตได้อย่างสมดุลภายใต้การเปลี่ยนอย่างรวดเร็วในปัจจุบัน นำไปสู่การมีพลเมืองที่มีความพร้อมในการพัฒนาประเทศให้มีความเจริญก้าวหน้าทั้งทางด้านปัญญาภายในและปัญญา ภายนอกที่ทันต่อการเปลี่ยนแปลงไปสู่การเป็นผู้นำทางความคิด ผู้นำทางการกระทำ และผู้นำด้านนวัตกรรมต่าง ๆ ต่อไปในอนาคต
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
โครงการเอกสารวิชาการการเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลง ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล. (2552). จิตตปัญญาศึกษา คืออะไร. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม:ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
จุมพล พูลภัทรชีวิน. (2551). จิตตปัญญาศึกษารุ่งอรุณแห่งจิตสำนึกใหม่ทางการศึกษา.ในจิตตปัญญาศึกษา: การศึกษาเพื่อการพัฒนามนุษย์: รวมบทความการประชุมวิชาการประจำปี 2551. (หน้า 354-380). กรุงเทพฯ: โครงการศูนย์จิตตปัญญาศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล.
จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2551).“จิตตปัญญาศึกษาในประเทศไทย (Contemplative Education in Thailand)” จิตตปัญญาศึกษา : การศึกษาเพื่อพัฒนามนุษย์. นครปฐม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชลลดา ทองทวี และคณะ. (2551). รายงานผลการดำเนินงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยและจัดการความรู้จิตตปัญญาศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนส่งเสริมสุขภาพ และศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณัฐฬส วังวิญญู. (2552). สรุปความรู้จากการอบรม “ภาวะผู้นำทางจิตตปัญญาศึกษาสู่มหาวิทยาลัย”. หลักสูตรที่ 1 : การเรียนรู้ด้วยหัวใจที่ใคร่ครวญ (Contemplative Education), กรุงเทพฯ : สกศ.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และอดิศร จันทรสุข. (2551). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการ เปลี่ยนแปลง : คู่มือกระบวนการจิตตปัญญา. พิมพ์ครั้งที่ 1. ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประเวศ วะสี. (2550). มหาวิทยาลัยไทยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. กรุงเทพ ฯ : ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดลและแผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
ประเวศ วะสี. (2554). ระบบการศึกษาที่แก้ความทุกข์ยากของคนทั้งแผ่นดิน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม:ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
พิพัฒน์ เหลืองนฤมิตชัย. (22 กรกฎาคม 2559). Disruptive Technology กับการลงทุน. [ออนไลน์]. ได้จาก https://thaipublica.org/2016/07/pipat-48/ [สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2563].
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การจัดการเรียนรู้ในยุค Disruptive Innovation. กรุงเทพ ฯ : ศูนย์นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
สรยุทธ รัตนพจนารถ และคณะ. (2552). ริเริ่มสำรวจความรู้น้อมเข้ามาสู่ใจใคร่ครวญประยุกต์ใช้ปฏิบัติ.
การประชุมวิชาการประจำปี 2552. โครงการศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2549). บทบาทของสถาบันการศึกษาต่อการพัฒนาจิตใจ. กรุงเทพฯ: เจริญผล.
Dougherty, D. (2006). Organising for innovation for 21th century. In S.R. Clegg, C. Hardy, T.B. Lawrence, and W.R. Nord (Eds.), The Sage handbook of organization studies. (pp.598-617). London: Sage.
Mierzejewska, B. (2011). Media management in theory and practice. In M. Deuze. Managing media work. London: Sage.
Perez-Latre, F. J. and Sanchez-Tabernero, A. (2003). Leadership, an essential requirement for effecting change in media companies: An analysis of the Spanish market. International Journal of Media Management, 5(3), 198-208.
Rudolf Steiner. (2006). A Modern Art of Education. London: Rudolf Steiner.
