การพัฒนามาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐานสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนามาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ตอนปลาย 2) เพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของมาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่พัฒนาขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และ 3) เพื่อทดลองใช้มาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 600 คน ได้มาด้วยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน และตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของมาตรวัดด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันลำดับที่สอง
ผลการวิจัยปรากฏว่า
1. มาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ประกอบด้วย บุคลิกภาพ 5 องค์ประกอบ ได้แก่ บุคลิกภาพแบบหวั่นไหว บุคลิกภาพแบบแสดงตัว บุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์ บุคลิกภาพแบบประนีประนอม และบุคลิกภาพแบบมีจิตสำนึก โดยมีข้อคำถามทั้งหมด 178 ข้อ มีความตรงเชิงเนื้อหารายข้อมากกว่า .80 ทุกข้อ ค่าดัชนีอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง .20 ถึง .71 และค่าความเที่ยงทั้งฉบับ เท่ากับ .98
2. มาตรวัดบุคลิกภาพที่พัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่า χ2= 535.67, df = 271, relative chi - square = 1.98, RMR = .02, NFI = .90, TLI = .92, GFI = .94 โดยที่บุคลิกภาพแบบแสดงตัว มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบมากที่สุด รองลงมาเป็น บุคลิกภาพแบบหวั่นไหว บุคลิกภาพแบบประนีประนอม บุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์ และบุคลิกภาพแบบมีจิตสำนึก มีค่าเท่ากับ 1.00, .98, .85, .82 และ .60 ตามลำดับ
3. มาตรวัดบุคลิกภาพขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่พัฒนาขึ้นกับมาตรวัด NEO™ Personality Inventory-3 มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
พูลพงศ์ สุขสว่าง. (2557). หลักการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ 6(2), 136-145.
Ashton, M. C., & Lee, K. (2009). The HEXACO–60: A short measure of the major dimensions of personality. Journal of Personality Assessment, 91(4), 340-345.
Anderson, C., Spataro, S. E., & Flynn, F. J. (2008). Personality and organizational culture as determinants of influence. Journal of Applied Psychology, 93(3), 702-710.
Bayram, S., Deniz, L., & Erdogan, Y. (2008). The Role of Personality Traits in Web Based Education. Turkish Online Journal of Educational Technology-TOJET, 7(2), 41-50.
Clark, M. H., & Schroth, C. A. (2010). Examining relationships between academic motivation and personality among college students. Learning and Individual Differences, 20(1), 19-24.
Costa, P. T., & McCrae, R. R. (1992). NEO PI-R Professional Manual. Odessa: Psychological Assessment Resources.
Dahmann, S., & Anger, S. (2014). The Impact of Education on Personality: Evidence from a German High School Reform. IZA Discussion Papers 8139, Institute for the Study of Labor (IZA).
Dawis, R. V., & Lofquist, L. H. (1976). Personality style and the process of work adjustment. Journal of Counseling Psychology, 23(1), 55-59.
Hair Jr., J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis: A global perspective. 7th ed. London: Pearson.
Judge, T. A., Klinger, R., Simon, L. S., & Yang, I. W. F. (2008). The contributions of personality to organizational behavior and psychology: Findings, criticisms, and future research directions. Social and Personality Psychology Compass, 2(5), 1982-2000.
Komarraju, M., & Karau, S. J. (2005). The relationship between the big five personality traits and academic motivation. Personality and individual differences, 39(3), 557-567.
Komarraju, M., Karau, S. J., Schmeck, R. R., & Avdic, A. (2011). The Big Five personality traits, learning styles, and academic achievement. Personality and Individual Differences, 51(4), 472 – 477.
LoBiondo-Wood, G., & Haber, J. (2014). Nursing research: Methods and critical appraisal for evidence-based practice. 8th ed. Missouri: Elsevier Mosby.
Maltby, J., Day, L., & Macaskill, A. (2013). An introduction to psychometric testing. In Personality, individual differences, and intelligence (pp. 631-670). London: Pearson Education.
Marsh, H. W., & Hocevar, D. (1985). Application of confirmatory factor analysis to the study of self-concept: First-and higher order factor models and their invariance across groups. Psychological bulletin, 97(3), 562–582.
Morris, B. (1953). Personality Study: Its Aims and Implications for Students of Education. The Sociological Review, 1(1), 75-86.
Polit, D. F., Beck, C. T., & Owen, S. V. (2007). Is the CVI an acceptable indicator of content validity? Appraisal and recommendations. Research in Nursing & Health, 30(4), 459-467.
Poropat, A. E. (2009). A meta-analysis of the five-factor model of personality and academic performance. Psychological Bulletin, 135(2), 322–338.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (2016). A beginner’s guide to structural equation modelling. 4th ed. New York: Taylor & Francis.
Shi, J., Mo, X., & Sun, Z. (2012). Content validity index in scale development. Journal of Central South University. Medical Sciences, 37(2), 152–155.
