การพัฒนาความสามารถของครูภาษาไทยในการออกแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง เพื่อยกระดับคุณภาพด้านการอ่าน การเขียน และการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านละเอาะ อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อประเมินความสามารถในการออกแบบการจัดการเรียนรู้ (2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ด้านการอ่าน การเขียนและการคิดวิเคราะห์หน่วยการเรียนรู้ที่ครูภาษาไทยทำการออกแบบการจัดการเรียนรู้ที่ได้รับการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง และ (3) ศึกษาความพึงพอใจต่อกระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง กลุ่มเป้าหมายคือผู้วิจัยและผู้ร่วมวิจัยซึ่งเป็นครูภาษาไทย จำนวน 2 คน เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินความสามารถในการออกแบบการจัดการเรียนรู้ แบบบันทึกผลการนิเทศ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนและแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนาใช้ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมานใช้ dependent samples t – test ผลการวิจัยพบว่า
1) ความสามารถในการออกแบบการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาไทยอยู่ในระดับดีทั้งสามแผน
( = 4.20, S.D. = 0.67;
= 4.32, S.D.
= 0.68;
= 4.34, S.D.
= 0.63 ตามลำดับ)
2) ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ด้านการอ่าน การเขียนและการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนในหน่วยการเรียนรู้ที่ครูจัดกิจกรรมการเรียนรู้ในหน่วยการเรียนรู้ที่ครูออกแบบการจัดการเรียนรู้ หลังเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทั้งสามด้านสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
3) ครูมีความพึงพอใจต่อกระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยงระดับมาก ( = 4.31, S.D. = 0.70)
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรองทอง จิรเดชากุล. (2550). คู่มือการนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: ธารอักษร.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. (2562). รายงานการสำรวจสภาพปัจจุบันด้านการอ่าน เขียนและคิดวิเคราะห์ของนักเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดสุรินทร์.
จิราภรณ์ ฤทธิชัย อนงค์ศิริ วิชาลัย และ ประพิณ ขอดแก้ว. (2558). การพัฒนาความสามารถด้านการอ่านเชิงวิเคราะห์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้เทคนิคการสอนแบบเลือกสรร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 3(2), 26-37.
ชญาพิมพ์ อุสาโห. (2556). การพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง. เอกสารประกอบการพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง โครงการพัฒนาครู โดยใช้กระบวนการสร้างระบบการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง Coaching and Mentoring. กรุงเทพมหานคร: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชญาพิมพ์ อุสาโห, เฉลียว บุรีภักดี และสุมาลี พงศ์ติยะไพบูลย์. (2556). รายงานการวิจัย การประเมิน โครงการและถอดบทเรียนจากโครงการพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการระบบพี่เลี้ยง Coaching & Mentoring ของสำนักงานเขตพื้นที่มัธยมศึกษา เขต 10 นครปฐม : มหาวิทยาลัยศิลปากรและ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
ชญาพิมพ์ อุสาโห, เฉลียว บุรีภักดี และสุมาลี พงศ์ติยะไพบูลย์. (2561). การพัฒนาครูมืออาชีพโดยใช้การวิจัยจากประสบการณ์การเรียนรู้อย่างต่อเนื่องด้วยการสร้างสรรค์คุณภาพวิชาการ. Veridian E-Journal Silpakorn University, 13(1), 1739-1759.
นรินทร์ สังข์รักษา, เฉลียว บุรีภักดี และ สุมาลี พงศ์ติยะไพบูลย์. (2556). ประเมินผลและถอดบทเรียนโครงการพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบพี่เลี้ยง. เพชรบุรี :สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 10.
บุรีรัตน์ จินดาศรี. (2552). การพัฒนาทักษะในการอ่าน คิดวิเคราะห์ และเขียนภาษาไทย โดยใช้ สถานการณ์จำลอง สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนในกลุ่มตำบลสระตะเคียน จังหวัดนครราชสีมา. หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน. (2548). การนิเทศการสอน. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
ธารทิพย์ นรังศิยาและวรรณี แกมเกตุ. (2559).การวิเคราะห์โมเดลเชิงสาเหตุของความสำเร็จของการชี้แนะและ การเป็นพี่เลี้ยง. วารสารอิเล็กทรอนิคทางการศึกษา (OJED), 11(2), 235-250.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2557).การโค้ชเพื่อการรู้คิด (Cognitive Coaching). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วารุณี ลัภนโชคดี. (2560). รูปแบบการพัฒนาครูภาษาไทยโดยใช้กระบวนการสร้างระบบพี่เลี้ยง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 13(2),150-181.
สฎายุ ธีระวณิชตระกูล. (2553). การบริหารงานบุคคลทางการศึกษา (Educational personnel Management). ชลบุรี: โรงพิมพ์เก็ทกู๊ดครีเอชั่น.
สมเกียรติ ทานอก และคณะ. (2556). การพัฒนาครูโดยใช้กระบวนการสร้างระบบพี่เลี้ยง Coaching and Mentoring: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การสอนคิดวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 2 .กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2560). การทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ปีการศึกษา 2559 และการยกระดับผลการทดสอบ.[ออนไลน์]. ได้จาก: http://bet.obec.go.th/index/wp-content/uploads/2016/12/1.pptx. [สืบค้น วันที่ 5 กรกฎาคม 2562].
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553).การเสริมสร้างประสิทธิภาพการจัดการเรียนเพื่อการ พัฒนาการเรียนรู้ของผู้เรียน: การนิเทศแบบให้คำชี้แนะ (coaching). [ออนไลน์]. ได้จาก: http://bet.obec.go.th/eqa/images/2010/subject_4.doc. [สืบค้น วันที่ 5 กรกฎาคม 2562].
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558).นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานปีงบประมาณ 2558. [ออนไลน์]. ได้จาก : http://www.plan.obec.go.th/ewt_dl_link.php?nid=1424&filename=index [สืบค้น วันที่ 5 กรกฎาคม 2562].
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558).โครงการปฏิรูปการเรียนรู้สู่ผู้เรียน (พ.ศ. 2557-2560)“สะท้อนปัญหาและทางออก ตอบโจทย์ปฏิรูปการศึกษาไทย” . กรุงเทพมหานคร: 21 เซ็นจูรี่.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). การพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษาในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ : บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน. (2557). การยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพ ฯ:สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน. (เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ “อภิวัฒน์การเรียนรู้ .สู่จุดเปลี่ยน ประเทศไทย” ระหว่างวันที่ 6 - 8 พฤษภาคม 2557).
Carmel, R. & Paul, M. (2015).Mentoring and coaching in academia: Reflections on a mentoring/ coaching relationship. Policy Futures in Education,13(4), 479-491.
Davis, B., & Higdon, K. (2008). The effects of mentoring/induction support on beginning teachers' practices in early elementary classrooms (K-3). Journal of Research in Childhood Education,22 (3), 261-274.
Finnerty, G. & Collington, V. (2013). Practical coaching by mentors: Student midwives’ perceptions, Nurse Education in Practice, 13(6), 573-557.
Ingvarson, L., Meiers, M., & Beavis, A. (2005). Factors affecting the impact of professional development programs on teachers' knowledge, practice, student outcomes & efficacy. Retrieved from http://epaa.asu.edu/epaa/v13n10/.
Mohsen, T. & Dennick, R. (2011). Making Sense of Cronbach’s Alpha. International Journal of Medical Education, 2011(2), 53-55.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
Salvucci, S., Walter, E., Conley, V., Fink, S., & Saba, M. (1997). Measurement error studies at the National Center for Education Statistics (NCES). Washington D. C.: U. S. Department of Education.
Şeref, T. (2009).Misuses of KR-20 and Cronbach’s Alpha Reliability Coefficients. Education and Science, 34(152), 101-112.
