แนวทางการประเมินเพื่อพัฒนาความสามารถทางคณิตศาสตร์ของผู้เรียนจำเพาะบุคคล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การประเมินความสามารถทางคณิตศาสตร์ถือเป็นสิ่งสำคัญในการขับเคลื่อนการศึกษาโดยเฉพาะทางด้านคณิตศาสตรศึกษา ความท้าทายที่สำคัญของครูคือควรทำอย่างไรเพื่อประเมินการคิดและการเรียนรู้ของผู้เรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการประเมินความสามารถทางคณิตศาสตร์ที่ไม่ได้มุ่งเน้นเพียงคำตอบที่ถูกต้องเท่านั้น แต่ยังมุ่งเน้นไปที่กระบวนการคิดทางคณิตศาสตร์ด้วยเช่นกัน ซึ่งเป็นการยากในทางปฏิบัติ ดังนั้นถ้าครูคณิตศาสตร์มีแนวทางการประเมินเพื่อพัฒนาความสามารถจำเพาะบุคคลของผู้เรียน จะเกิดประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้เรียนในการกำหนดทิศทางการเรียนรู้ได้ด้วยตนเองและครูเพื่อปรับปรุงกระบวนการจัดการเรียนรู้ให้เหมาะสมกับผู้เรียน ดังนั้นบทความนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อเสนอแนะแนวทางการประเมินความสามารถทางคณิตศาสตร์จำเพาะบุคคลทางเลือกใหม่สำหรับชั้นเรียนคณิตศาสตร์ โดยนำเสนอเป็น 4 ขั้นตอน ตามโมเดลเชิงโครงสร้าง (Wilson, 2005) คือ (1) การพัฒนาแผนที่โครงสร้างความสามารถทางคณิตศาสตร์ (2) การพัฒนาคำถามตามแผนที่โครงสร้าง (3) การให้คะแนนของผลลัพธ์การเรียนรู้ และ (4) การวิเคราะห์โมเดลการวัดและการตีความ นอกจากนี้บทความนี้ได้นำเสนอแนวทางในการให้ข้อมูลป้อนกลับที่สำคัญแก่ครูและผู้เรียน คือ (1) การให้ข้อมูลกระตุ้นการเรียนรู้ (2) การให้ข้อมูลป้อนกลับ และ (3) การให้ข้อมูลเพื่อการเรียนรู้ต่อยอด อันเป็นประโยชน์ในชั้นเรียนคณิตศาสตร์ที่ง่ายต่อการนำไปใช้และตีความผู้เรียนได้อย่างมีความหมายมากยิ่งขึ้น
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
พัชรี จันทร์เพ็ง. (2561). การประยุกต์ทฤษฎีการตอบสนองข้อสอบแบบพหุมิติเพื่อการวิจัย. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.), กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). คู่มือการใช้ หลักสูตรกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ระดับประถมศึกษามัธยมศึกษาตอนต้น และมัธยมศึกษาตอนปลาย. [ออนไลน์]. ได้จาก http://www.ipst.ac.th [สืบค้นเมื่อ 7 ตุลาคม 2562].
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.), กระทรวงศึกษาธิการ และ องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD). (2562). ผลการประเมิน PISA 2018 : บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. [ออนไลน์]. ได้จาก https://pisathailand.ipst.ac.th/pisa2018-summary-result [สืบค้นเมื่อ 13 ธันวาคม 2562].
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.), กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์และสาระภูมิศาสตร์ ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำรวน ชินจันทึก และคณะ. (2561). การประเมินความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์เรื่อง เศษส่วนของนักเรียน 385 ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายมัธยมศึกษา (มอดินแดง). ใน พัชรี จันทร์เพ็ง (บรรณาธิการ), เอกสารประกอบการประชุมสัมมนาวิชาการ การวัด ประเมินผลและวิจัยสัมพันธ์แห่งประเทศไทย ครั้งที่ 26. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น. หน้า 285-286.
AERA, APA, & NCME. (2014). Standards for educational and psychological testing (6th ed.). Washington, DC: American Educational Research Association.
Australian Curriculum Assessment and Reporting Authority (ACARA). (2019). Mathematical Proficiency. Retrieved 11 October, 2019, from: https://www.australiancurriculum. edu.au/resources/mathematics-proficiencies.
_________ (2013). The Australian Curriculum: Mathematics (F–10) – Content structure. [Online]. Available from: http://www.australiancurriculum.edu.au [accessed 29 September 2019].
California Department of Education (CDE). (2015). Mathematics Framework for California Public Schools Kindergarten Through Grade Twelve. California: Department of Education Press.
Chappuis, J., Stiggins, R. J., Chappuis, S., & Arter, J. A. (2011). Classroom Assessment for Student Learning: Doing It Right - Using It Well (2 edition). Boston: Pearson.
Junpeng, P., Inprasitha, M., & Wilson, M. (2018). Modeling of the open-ended items for assessing multiple proficiencies in mathematical problem solving. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(Special Issue for INTE-ITICAM-IDEC), 142–149.
Junpeng, P., Krotha, J., Chanayota, K., Tang, K. N., & Wilson, M. (2019). Constructing Progress Maps of Digital Technology for Diagnosing Mathematical Proficiency. Journal of Education and Learning, 8 (6): 90-102.
Ministry of Education (MOE). (2012). The Singapore education landscape. Retrieved September 3, 2019, from http://www.moe.gov.sg/education/landscape.
Ministry of Education (MOE). (2016). Framework for 21st century competencies and student outcomes. [Online]. Available from: https://www.moe.gov.sg/education/education-system/21st- century-competencies#sthash.7DAWBBpb.dpuf [accessed 3 October 2019].
Organization for Economic Co-operation and Development (OECD). (2018). PISA 2021 Mathematics Framework (Draft). [Online]. Available from: from https://pisa.e- wd.org/#Twenty-First-Century-Skills [accessed 3 October 2019].
Rasch, G. (1960). Probabilistic models for some intelligence and attainment tests. Chicago, IL: The University of Chicago Press.
Schoenfeld, A. A. (2007). What is Mathematical Proficiency and How Can It Be Assessed?. Assessing Mathematical Proficiency MSRI Publications, 53.
Stiggins, R. J., & Chappuis, J. (2011). An Introduction to Student-Involved Assessment FOR Learning (6th ed). Boston: Pearson.
United State National Research Council (US NRC). (2001). Adding it up: Helping children learn mathematics. J.Kilpatrick, J. Swafford, and B.Findell (Eds.). Mathematics Learning Study Committee, Center for Education, Division of Behavioral and Social Sciences and Education. Washington, DC: National Academy Press.
Division of Behavioral and Social Sciences and Education. (2002). Helping Children Learn Mathematics. J. Kilpatrick, J. Swafford, & B. Findell (Eds.). Washington, DC: The National Academies Press.
Wilson, M. (2005). Constructing measures: An item response modeling approach. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Assoc.
Wilson, M., & Sloane, K. (2000). From principles to practice: An embedded assessment system. Applied Measurement in Education, 13(2), 181–208.
Wu, M. L., Adams, R. J., Wilson, M. R., & Haldane, S. A. (2007). ACERConQuest Version 2: Generalized item response modeling software. Camberwell: Australian Council for Educational Research.
