การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันเครื่องมือวัดจิตลักษณะการสร้างสรรค์ของนักพัฒนานวัตกรรมชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาตัวบ่งชี้และตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของเครื่องมือวัดจิตลักษณะการสร้างสรรค์ของนักพัฒนานวัตกรรมชาวไทย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักพัฒนานวัตกรรมชาวไทยจำนวน 162 คน (เพศชาย 108 คน เพศหญิง 54 คน) ได้ตอบแบบประเมินจิตลักษณะการสร้างสรรค์ของนักพัฒนานวัตกรรมที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นตามตัวบ่งชี้จำนวน 27 ข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัยมีดังนี้ 1) ตัวบ่งชี้ของจิตลักษณะการสร้างสรรค์ของนักพัฒนานวัตกรรมชาวไทย ประกอบด้วยตัวชี้วัดจำนวน 8 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ 1.1) การเปิดรับความรู้และประสบการณ์ใหม่ ๆ 1.2) ลักษณะการเรียนรู้ 1.3) ความชอบการคิดและแก้ปัญหา 1.4) ลักษณะค่านิยมและความเชื่อ 1.5) ลักษณะการสร้างสรรค์ผลงานและการทำงาน 1.6) ภาพลักษณ์ต่อตนเอง 1.7) ลักษณะแรงจูงใจ 1.8) ลักษณะทางอารมณ์และความรู้สึก 2) ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับที่หนึ่งพบว่า โมเดลการวัดจิตลักษณะการสร้างสรรค์ของนักพัฒนานวัตกรรมชาวไทยมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ค่าสถิติการทดสอบภาวะสารูปสนิทดี (goodness of fit test ) ที่สำคัญเป็นดังนี้ 2 (17, N=162) = 15.74, p = .54, CFI (comparative fit index) =1.00 TLI (Tucker-Lewis index) = 1.00 , SRMR (standardized root mean square residual) = .02, RMSEA( root mean square error of approximation) = .00, AIC (Akaike information criterion) = 1929.68 และ
2/df = 0.93 และพบว่าค่าน้ำหนักองค์ประกอบของตัวบ่งชี้ทุกตัวมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบในรูปคะแนนมาตรฐานอยู่ในช่วงระหว่าง .66 - .88 ตัวบ่งชี้ที่มีน้ำหนักความสำคัญและสามารถอธิบายจิตลักษณะการสร้างสรรค์ได้มากที่สุด คือ ลักษณะการสร้างสรรค์ผลงานและการทำงาน (β = .88 , R2 = .77) ส่วนตัวบ่งชี้ที่มีน้ำหนักความสำคัญและสามารถอธิบายจิตลักษณะการสร้างสรรค์ได้น้อยที่สุดมี 2 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ ลักษณะแรงจูงใจ และ ลักษณะด้านอารมณ์และความรู้สึก (β = .66 , R2 = .44)
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณัฐพงษ์ เจริญพิทย์. (2542). การศึกษาลักษณาการนักคิดสร้างสรรค์และขั้นตอนการคิดสร้างสรรค์ กรณีนักวิทยาศาสตร์รุ่นใหม่ นักเรียนวิทยาศาสตร์กลุ่มคัดสรร ผู้ใหญ่นักประดิษฐ์ และนักเรียนนักประดิษฐ์. กรุงเทพฯ : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2555). การกำหนดขนาดตัวอย่างและสถิติวิเคราะห์ใหม่ ๆ ที่น่าสนใจ. เอกสารประกอบการ บรรยาย ‘Twilight Program’ การนาเสนอผลงานวิจัยแห่งชาติ 2555 (Thailand Research EXPO 2012) ณ ศูนย์ประชุมบางกอกคอนเวนชั่นเซ็นเตอร์ เซ็นทรัลเวิร์ล ราชประสงค์ กรุงเทพมหานคร วันเสาร์ที่ 25 สิงหาคม 2555 เวลา 18.00-20.00 น.
วีรพล แสงปัญญา. (2548). การศึกษาบุคลิกลักษณะ กระบวนการคิดสร้างสรรค์ และผลงานการสร้างสรรค์ : กรณีศึกษาบุคลผู้สร้างสรรค์ชาวไทยที่มีผลงานโดดเด่นในสาขาวิทยาศาสตร์ ศิลปะ และการศึกษา. วารสารประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 21(1) (มีนาคม 2548), 63-85.
สานักนายกรัฐมนตรี. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ.2560 -2564. สานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Barron, F.and Harrington. D.M. (1981). Creativity, intelligence, and personality. Annual Review of Psychology. 32, 439 – 476.
Berlina, M., Tavanib, J-L., and Beasançonc, M. (2016). An Exploratory Study Of Creativity, Personality and Schooling Achievement. Education Economics, 24.
Clark, B. (1997). Growing up Gifted: Developing the Potential of Children at Home and at School. New Jersey: Prentice-Hall.
Colangelo, N. and Davis, G. A. (1991). Introduction and historical overview. In N. Colangelo and G. A. Davis. Handbook of Gifted Education. Massachusetts: Needham Heights.
Cropley, A.J. (2000). Defining and measuring creativity: Are creativity test worth using? Roeper Review, 23(2), 72-80.
Davis, G. A., and Rimm, S. B. (1994). Creativity: The creative person, creative process and creative dramatics. In Needham, Education of the Gifted and Talented. Heights: Alllyn and Bacon.
Katz, L.G. (1993). Dispositions as educational goals. ERIC Digest EDO-PS-93-10. Urbana, IL: ERIC Clearinghouse on Elementary and Early Childhood Curriculum.
Lubart, Todd, and Christophe Mouchiroud. (2003). “Creativity: A Source of Difficulty in Problem Solving.” In The Psychology of Problem Solving, edited by Janet E.Davidson, and Robert J Sternberg, 127–148. Cambridge: Cambridge University Press.
Malakula, Prasarn. (1974). Personological Correlates of Creative Productivity in Thai Students Dissertation, The University of Wisconsin – Madison
Meador, S. Karen. (1997). Creative Thinking and Problem Solving for Young Learners. Englewood Colorado Teacher Ideas Press,
Ochse, R. A. (1990). Before the Gates of Excellence: The Determinant of Creative Genius. New York: Cambridge University Press,
Olszenwski-Kubilius. (2000). The transition from childhood giftedness to adult creative productiveness: Psychological characteristics and social. Roeper Review, 23(2), 61-71.
Piirto, J. (1994). Talented Children and Adults: Their Development and Education. New York: Macmillan Publishing,
Piirto, J. (1998). Understanding Those Who Create. United State: Great Potential Press Inc,
Uwe, W., and Jean, E. P. (2001). Individual difference in creativity: Personality, story writing, and hobbies. European journal of personality, 15, 297-310.
