ผลการใช้กระบวนการชี้แนะทางปัญญาร่วมกับกลยุทธ์อภิปัญญาเพื่อเสริมสมรรถนะการวิจัยของอาจารย์โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย 1) เพื่อเปรียบเทียบสมรรถนะการวิจัยด้านความรู้และเจตคติ ระหว่างก่อนทดลอง หลังทดลอง และระยะติดตามผล 2) เพื่อเปรียบเทียบสมรรถนะการวิจัยด้านทักษะหลังการทดลอง กับเกณฑ์ร้อยละ 80 ของคะแนนเต็ม ดำเนินการวิจัยตามแบบแผนการวิจัยแบบหนึ่งกลุ่มที่มีการวัดซ้ำหลายครั้ง (time series design) กลุ่มตัวอย่างจำนวน 22 คน ระยะเวลาในการทดลอง 20 ชั่วโมง เครื่องมือที่ใช้ในการดำเนินการวิจัย ได้แก่ กระบวนการชี้แนะทางปัญญาร่วมกับกลยุทธ์อภิปัญญา แบบทดสอบสมรรถนะการวิจัยด้านความรู้ แบบประเมินสมรรถนะการวิจัยด้านทักษะ และแบบวัดสมรรถนะการวิจัยด้านเจตคติ ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ โดยใช้ Repeated Measures MANOVA และ One – Sample t-test ผลการวิจัย พบว่า 1) คะแนนเฉลี่ยสมรรถนะการวิจัยด้านความรู้และด้านเจตคติ ระหว่างก่อนทดลอง หลังทดลอง และระยะติดตามผล แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นแบบเส้นตรง และ 2) คะแนนเฉลี่ยสมรรถนะการวิจัยด้านทักษะ สูงกว่าเกณฑ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรองทอง จิรเดชากุล. (2550). คู่มือการนิเทศภายในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: ธารอักษร.
เฉลิมชัย พันธ์เลิศ. (2549). การพัฒนากระบวนการเสริมสมรรถภาพการชี้แนะของนักวิชาการพี่เลี้ยงโดยใช้การเรียนรู้แบบเน้นประสบการณ์ในการอบรมโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. วิทยานิพนธ์ ค.ด. (หลักสูตร และการสอน).กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทัศนีย์ จารุสมบัติ. (2556). บนเส้นทางสู่การเป็นโค้ชเพื่อการเปลี่ยนแปลง. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิศนา แขมมณี, ศรินธร วิทยสิรินันท์, และปัทมศิริ ธีรานุรักษ์. (2553). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการ จัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และอดิศร จันทรสุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง: คู่มือกระบวนการจิตตปัญญา. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธัญพร ชื่นกลิ่น. (2553). การพัฒนารูปแบบการโค้ชเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของอาจารย์พยาบาลที่ส่งเสริมทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลในสังกัดสถาบันพระบรมราชชนกกระทรวงสาธารณสุข. วิทยานิพนธ์ ปร.ด.(หลักสูตรและการสอน). นครปฐม: บัณฑิต วิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2555). วิธีการที่ถูกต้องและทันสมัยในการกำหนดขนาดตัวอย่าง. เอกสารประกอบการบรรยายในโครงการ Research Zone จัดโดยศูนย์การเรียนรู้ทางการวิจัย ณ อาคารศูนย์การเรียนรู้ทางการวิจัย สำนักงานคณะกรรมการการวิจัยแห่งชาติ (วช.) วันที่ 26 มกราคม 2555 เวลา 9.00 – 12.00.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน. (2548). การนิเทศการสอน. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
พิมพ์พันธ์ เดชะคุปต์. (2560). ทักษะ ๗C ของครู ๔.๐. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิษณุ ฟองศรี. (2551 ).วิจัยชั้นเรียน : หลักการและเทคนิคปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : บริษัทด่านสุทธาการพิมพ์ จำกัด.
มานิตา ลีโทชวลิต. (2553). การพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาครูปฐมวัยในโรงเรียนเรียนรวม. วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ภาควิชา หลักสูตรการสอนและเทคโนโลยีการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ช การพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎี กลยุทธ์ สู่การ ปฏิบัติ. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579.กรุงเทพฯ: พริกหวาน กราฟฟิค.
Costa, A., & Garmston, R. (2002). Cognitive Coaching: A foundation for renaissance schools The United States of America: Christopher-Gordon Publishers.
Graham, S., & Harris, K.R. (2003). Students with learning disabilities and the process of writing: A meta-analysis of SRSD studies.
Gottesman. (2000). Peer coaching for educators. Lanhan: The Scarecrow.
Hair, J.F.,Black, W.C.,Babin, B.J. and Anderson, R.E. (2010). Multivariate data analysis a global perspective. (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Joyce, V., & Showers, B. (Producer). (2003). Student achievement through staff development Retrieved from http://test.updc.org/asset/files/professional_development/umta/lf/ randd-engaged-joyce.pdf
Maskey, Cynthia L. (2009). Cognitive Coaching has an Exciting Place in Nursing Education. Teaching and Learning. Nursing Education Academic Journal. 4(2): 63-65.
Rush, D.D., & Shelden, M.L.L. (2011). The Early Childhood Coaching Hand book: MD: Paul H. Brookes.
Sardo–Brown, D., Welsh, L. A., and Bolton, D. L. (1995). Practical Strategies for Facilitating Classroom Teachers’ Involvement in Action Research. Ed-ucation (Chula Vista, Calif.) 115: 553– 559.
Slavin, R.E., & Davis, N. (2003). Educational psychology: Theory and practice. 7th ed. Boston: Allyn & Bacon.
