การพัฒนาแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียน
ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ ให้มีคุณลักษณะตามมาตรฐานของ
แบบวัดและพัฒนาเกณฑ์การผ่านขั้นต่ำของการทดสอบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ ประชากรที่ใช้ใน
การวิจัยเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2560 ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์
จำนวน 159 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 112 คน ได้จากการสุ่ม
แบบแบ่งชั้นภูมิ โดยจำแนกตามระดับผลการเรียนวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐานของปีการศึกษา 2559 เครื่องมือที่ใช้ใน
การวิจัยเป็นแบบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือด้วยการวิเคราะห์ ความตรง
ตามเนื้อหาความตรงเชิงโครงสร้าง ความยากง่าย อำนาจจำแนก ความเที่ยงและสถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่
ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน ความคลาดเคลื่อนมาตรฐาน และเกณฑ์การผ่านขั้นต่ำตามแนวคิดของอีเบล
ผลการวิจัยพบว่า แบบวัดที่สร้างขึ้นมีคุณลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐาน คือ มีค่าความยากง่าย 0.20 ถึง
0.80 ค่าอำนาจจำแนก 0.21 ถึง 0.66 ค่าความเที่ยง เท่ากับ 0.916 คะแนนเฉลี่ยของแบบวัดเท่ากับ 73.03 คะแนน
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 22.94 คะแนน ค่าความคลาดเคลื่อนมาตรฐานเท่ากับ 1.82 คะแนน และเกณฑ์
การผ่านขั้นต่ำของการทดสอบวัดทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ คือ ร้อยละ 80 เมื่อจำแนกตามทักษะกระบวนการ
ทางคณิตศาสตร์ ด้านทักษะการแก้ปัญหามีเกณฑ์การผ่านขั้นต่ำร้อยละ 80 ทักษะการเชื่อมโยงเกณฑ์การผ่านขั้น
ต่ าร้อยละ 65 ทักษะการให้เหตุผลมีเกณฑ์การผ่านขั้นต่ำ ร้อยละ 80 ทักษะการสื่อความหมายทางคณิตศาสตร์
มีเกณฑ์การผ่านขั้นต่ำร้อยละ 65 และมีประสิทธิภาพของเกณฑ์การตัดสินการผ่านเกณฑ์ขั้นต่ำจำนวน 9 คน
ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ r
pb เท่ากับ 0.877 มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีขนาด
ความสัมพันธ์กันระดับสูงมาก รวมทั้งได้คู่มือการใช้แบบทดสอบและเกณฑ์สำหรับใช้ในการแปลผลคะแนน
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
2. จินตนา อุบล. (2557). การสร้างแบบทดสอบทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์พื้นฐานส าหรับนักเรียน
ประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสังกัดส านักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 3.
วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิทยาศาสตรศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
3. ชัยวิชิต เชียรชนะ. (2552). การพัฒนาแบบวัดกลยุทธ์การเรียนรู้แบบพหุมิติส าหรับนักเรียนมัธยมศึกษา
ตอนปลาย.วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต, สาขาการวัดและประเมินผลการศึกษา
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
4. บุญธรรม กิจปรีดีบริสุทธิ์. (2537). เทคนิคการสร้างเครื่องมือรวบรวมข้อมูลส าหรับการวิจัย. กรุงเทพ:
โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
5.พิสณุ ฟองศรี. (2552). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวิจัย. กรุงเทพ : บริษัทด่ านสุทธาการพิมพ์จ ากัด.
6. ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
7. สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
8. สมนึก ภัททิยธนี. (2551). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 6. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
9. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2546). คู่มือการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้
คณิตศาสตร์. กรุงเทพ : สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
10. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2551). มาตรฐานการเรียนรู้คณิตศาสตร์. กรุงเทพ :
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
11. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2553). คู่มือวัดและประเมินผลคณิตศาสตร์. กรุงเทพ :
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
21. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2556). ผลการประเมิน PISA 2012 คณิตศาสตร์
การอ่าน และวิทยาศาสตร์ . กรุงเทพ : สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
13. สมศักดิ์ สินธุรเวชญ์. (2545). การวัดผลและประเมินผลการเรียนรู้หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน
พุทธศักราช 2544. กรุงเทพ : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
14. สุกัญญา ทองนาค. (2555). การพัฒนาแบบทดสอบสมรรถนะนักศึกษาตามมาตรฐานวิชาชีพครูแบบพหุมิติ
ที่มีการตรวจให้คะแนนแบบพหุวิภาค. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต, สาขาการวัดและ
ประเมินผลการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
15. Berk,R.A. (1986). A Guide To Criterion-Referenced Test Construction. London.TheJohn
Hopkins University Press.
16. Ebel,R.L. (1962). Content standard test score. Educational and Psychological
Measurement. 22 ,15-25.
17. Ebel,R.L. (1979). Essentials of educational measurement. (3rd ed.). Englewood
Cliffs,NJ:Prentice-Hall.
18. Robert M. Kaplan, Dennis P. Saccuzzo. (2012). Psychological Testing. USA : Jon-David
Hague.
19. Zieky,J.M. (2008). Cut scores : A Manual for Setting Standards of Performance on
Educational and Occupational Tests. Educational Testing Service.
