Learner Assessment Model Based on Community Engagement of Buriram Community College

Main Article Content

ศศิพิสุทธิ์ หงษ์สมบัติ
อรนุช ศรีสะอาด
ธีรวุฒิ เอกะกุล

Abstract

          The purpose of this study was to construct a learner assessment model based on community engagement of Buriram Community College. The research methodology employed analysis and synthesis of the principles, concepts and theories concerned, interview with 7 experts, and finding the consensus through Multi-Attribute Consensus Reaching (MACR), with 15 certified scholars, consisting of 5 teachers of the Community College, 5 community leaders and 5 community learned persons. The instruments used in the study were 1) an unstructured interview form, 2) a Likert scale questionnaire 3) minutes of meeting. The statistics used in this research were the median, interquartile range, differences between mode and median.


           The findings were as follows:


           The model of learner assessment based on community engagement of Buriram Community College was named “OPFARAS Model” consisted of 6 components as follows:  1) learning outcome based on community engagement, 2) scoring rubric, 3) task, 4) instrument and method of assessment, 5) assessor, 6) assessment process comprising five steps of assessment process: 6.1) O: setting the learning outcome, 6.2) P: principles of assessment, 6.3) FAR: formative assessment–reflection, 6.4) A: assessment of learning, 6.5) S: assessment of community satisfaction.

Article Details

Section
Research Article

References

กาญจนา เกียรติประวัติ. (2524). นวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพฯ : ภาควิชาหลักสูตรและการสอน
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
เกษมสันต์ พานิชเจริญ, สุปราณีวิ์ ขวัญบุญจันทร์, อนันต์ มาลารัตน์ และวาสนา คุณาอภิสิทธิ์. (2558).
การพัฒนารูปแบบการประเมินผลตามสภาพจริงในการจัดการเรียนรู้พลศึกษาสำหรับนักเรียน
ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารศึกษาศาสตร์, 26(3), 114-126.
จตุพงศ์ แก้วใส. (2540). แนวโน้มการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนประถมศึกษาใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้
ในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2540-2549). วิทยานิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชวาลา เวชยันต์. (2544). การพัฒนาแบบการเรียนการสอนที่ใช้เทคนิคการเรียนรู้ด้วยการรับใช้สังคม
เพื่อส่งเสริมความตระหนักในการรับใช้สังคม ทักษะการแก้ปัญหา และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ.
ทรงศรี ตุ่นทอง. (2545). การพัฒนารูปแบบการประเมินผลกการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักเรียน.
ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการทดสอบและวัดผลการศึกษา
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ กรุงเทพฯ.
ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2556). การประยุกต์ใช้ SPSS วิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัย. กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์

ประสาท เนืองเฉลิม. (2558). การเรียนรู้โดยการบริการสังคม Service Learning. วารสารวิชาการแพรวา,
2(1), 15-16.
ปราณี ทองคำ. (2529). การเปรียบเทียบคุณภาพของแบบสอบแบบเลือกตอบที่ลดโอกาสการเดากับ
แบบสอบถามแบบเลือกตอบธรรมดา. ปัตตานี : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2559). การประเมินเพื่อพัฒนาการเรียนรู้. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 9(1), 13-15.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2546). การประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงที่สอดคล้องตามหลักสูตรการศึกษา
พื้นฐาน พุทธศักราช 2544. แนวคิดและแนวปฏิบัติสำหรับครู เพื่อรองรับเกณฑ์มาตรฐาน
วิชาชีพครู. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิเชศ รุ่งสว่าง, สังวร งัดกระโทก, บุญศรี พรหมมาพันธุ์ และวิษณุ ทรัพย์สมบัติ. (2556). การพัฒนารูปแบบ
การประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 36(2), 64-73.
วรวรรณ วาณิชย์เจริญชัย. (2553). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ : การประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน.
J Nurs Sci, 28(4), 41-42.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2557). Engagement Thailand. Ent Digest, ฉบับปฐมฤกษ์ (พฤษภาคม), 1-3.
วิมลรัตน์ จตุรานนท์. (2549). รายงานการวิจัยเรื่อง การบูรณาการเทคนิคการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมใน
รายวิชา 404401 บูรณาการหลักสูตรและการสอนวิชาเฉพาะ: กรณีศึกษาสาขาวิชา
บรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์. ชลบุรี : คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). ค่าเฉลี่ยและการแปลความหมาย. ข่าวสารวิจัยทางการศึกษา, 18(3), 8 -11.
วัลลี สัตยาศัย. (2547). การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน รูปแบบการเรียนรู้โดยผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง.
กรุงเทพฯ : บุ๊คเน็ท.
ศศิพิสุทธิ์ หงษ์สมบัติ. (2555). รายงานการวิจัยการติดตามผู้สำเร็จการศึกษาหลักสูตรอนุปริญญา. สรุป
รายงานผลการวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของแผนพัฒนาคุณภาพการศึกษา ประจำปีงบประมาณ
2555 : วิทยาลัยชุมชนบุรีรัมย์.
อิเวอร์การ์ด, ที. (2545). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ : หลักการและการปฏิบัติจริง. (สถาบันพัฒนาข้าราชการ
พลเรือน, ผู้แปล). นครปฐม: ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
Cooper, M. (1996). What is Service Learning?. [Online]. Available from:
http://www.csf.colorado.edu/si/what-is-sl.html/ [accessed 22 October 2015].
Erickson, J.A., and Anderson, J.B. (1997). Learning With The Community Concepts And Model
For Service Learning in Teacher Education. AAHE’s Service-Learning in the
Disciplines, Washington D.C. : American Association of Teacher Education, 145-147.
Gordon, S.E. (1993). We Do : Therefore, We Learn. Training & Development, 47(10), 41.
Heritage, M. (2010). Formative Assessment : Making it happen in the classroom. USA:
library of congress cataloging-in-publication Data.
Jacobs, G.M. and Farrell, T. (2001). Paradigm Shift : Understanding and Implementing Change
in Second Language Education. TESL-EJ. Teaching English as a Second or
Foreign Language, 5(1), 11.
Kabli, N., Liu, B., Seifert, T. and Arnot, MI. (2013). Effects of academic service learning in drug
misuse and addiction on students’ learning preferences and attitudes toward harm
reduction. American Journal of Pharmaceutical Education, 77(3), 3-6.
Mackaway, J.A., Winchester-Seeto, T., Coulson, D. and Harvey, M. (2011). Practical and
Pedagogical Aspects of Learning Through Participation : the LTP Assessment Design
Framework. Journal of University Teaching & Learning Practice, 8(3), 1-2.
Stiggins, R.J., Arter, J.A., Chappuis, J., and Chappuis, S. (2004). Classroom assessment for
Student learning. Portland OR : Assessment Training Institute.