ปัญหาเกี่ยวกับการกำหนดค่าเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจ ตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดในสินค้าที่ไม่ปลอดภัย

บทคัดย่อ

ประเทศไทยได้มีการนำกฎหมายว่าด้วยความรับผิดในสินค้าที่ไม่ปลอดภัย (Product liability) มาใช้โดยการตราออกเป็นพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 ทั้งนี้มีเจตนารมณ์เพื่อให้การคุ้มครองประชาชนจากการนำสินค้าที่ไม่ปลอดภัยไปใช้ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย สุขภาพ อนามัย จิตใจ หรือทรัพย์สินของผู้บริโภคหรือบุคคลอื่นได้ รวมทั้งมีการนำหลักความรับผิดโดยเคร่งครัด (Strict liability) มาใช้ อีกทั้งมีการกำหนดให้ผู้ต้องเสียหายสามารถได้รับค่าชดเชยต่าง ๆเพื่อความเสียหายที่เหมาะสมต่อไป โดย ไม่รวมถึงความเสียหายต่อตัวสินค้าที่ไม่ปลอดภัยนั้นเอง  ค่าเสียหายที่ได้รับความคุ้มครองจึงเป็นทั้งค่าเสียหายที่แท้จริง ค่าเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจและค่าเสียหายเชิงลงโทษ อย่างไรก็ตาม ประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้นและควรได้รับการพิจารณา ได้แก่ ปัญหาความไม่ครอบคลุมในความเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดในสินค้าที่ไม่ปลอดภัย นอกจากนี้ในการกำหนดค่าเสียหาย กฎหมายให้อำนาจศาลในการสงวนสิทธิที่จะแก้ไขคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลให้ครอบคลุมความเสียหายที่แท้จริงในอนาคตที่อาจเกิดต่อเนื่องมากขึ้นได้ แต่ก็ยังจำกัดและไม่ครอบคลุมความเสียหายที่เกิดขึ้นต่อชีวิตหรือเป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นกับทรัพย์ หรือความเสียหายต่อจิตใจที่ไม่ได้มีฐานที่มาจากความเสียหายทางร่างกาย ปัญหาการพิสูจน์ค่าเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจสูจน์ ปัญหาเกี่ยวกับการกำหนดค่าเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจ ตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดในสินค้าไม่ปลอดภัยของไทยที่ปัจจุบันการกำหนดค่าเสียหายสำหรับความเสียหายต่อจิตใจของไทย ยังไม่มีหลักเกณฑ์ในการกำหนดที่ชัดเจน ปัญหาเหล่านี้เป็นประเด็นที่ต้องแสวงหาคำตอบ เพื่อให้มีความชัดเจนและเป็นธรรมทั้งต่อผู้ประกอบการและผู้เสียหาย