มาตรการกฎหมายสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์เพื่อปกป้อง ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสินค้าอาหารในประชาคมอาเซียน: บทเรียนสำหรับประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับมาตรการกฎหมายสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์เพื่อการปกป้องสินค้าอาหารไทยและเสนอแนะ
แนวทางการแก้ไขกฎหมายสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการปกป้อง
ภูมิปัญญาท้องถิ่นอาหารไทย ผลการศึกษาพบว่า ประเทศไทยสามารถใช้มาตรการทางกฎหมายแบบยืดหยุ่น เพื่อให้ได้รับผลประโยชน์สูงสุด รวมถึงการเรียนรู้จากประสบการณ์การใช้กฎหมายสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ของประเทศสมาชิกสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และประเทศอินเดีย เพื่อนำมาใช้เป็นแนวทางในการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ให้ครอบคลุมธรรมเนียมการใช้ชื่อแหล่งภูมิศาสตร์และธรรมเนียมการผลิตสินค้าอาหารไทยต่อไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
An Official Publication of Law Society of Singapore. (2014). An Enhanced Regime for the Protection of Geographical Indications in Singapore (pp.30-37). Singapore: The Law Society of Singapore.
Bangun, J.A. (2011). Legal Protection of Geographical Indication in Indonesia. IP Theses IP Community, 14(1), 1-23.
Department of Intellectual Property. (2023). What are the 185 Thai GI Products? https://www.ipthailand.go.th/th/gi-002.html (in Thai)
Department of Intellectual Property. (2023). Announcement of the registration of the geographical Indications.https://www.ipthai land.go.th/images/781/s_52100060.pdf (in Thai)
Giovannucci, D., Josling, T., Kerr, W., Connor, B.O., & Yeung, M.T. (2009). Guide to Geographical Indications Linking Products and their origins. Geneva: CH: International Trade Centre.
Kireeva, Irina and Connor, B.O. (2010). Geographical Indications and the TRIPS Agreement: What Protection is provided to Geographical Indications in WTO Members? The Journal of World Intellectual Property, 13(2), 278-303.
Krittapholwiman. (2002). Documents for consideration of the law of members of parliament, volume 4, on the draft of the Geographical Indication Protection Act B.E. (pp.1-18). Bangkok: The King Prajadhipok's Institute. (In Thai)
Phranakhon Si Ayutthaya Rajabhat University. (2015). Chinese in the Ayutthaya period. http://www.atthayastudies.aru.ac.th/content/ view/156/32/ (in Thai)
Silvia, H.B. & Federico, L. (2012). Cultural Heritage. Cultural Rights. Cultural Diversity New Developments in International Law. Dordrecht: CH: Martinus Nijhoff Publishers.
The Secretariat of The House of Representatives. (2019). Purpose and Interpretation of the Constitution of the Kingdom of Thailand, B.E.2560 (2017). Bangkok: The publishing house of The Secretariat of The House of Representatives.
The Stock Exchange of Thailand. (2016). ASEAN moves towards AEC, reveals 10-year development. https://www.facebook.com/set.
or.th/photos/a.177703174974/10150604950314975/?type=3&locale=hi_IN) (in Thai)
United Nations Industrial Development Organization. (2010). Adding value to traditional products of regional origin. Vienna: AT: United Nations Industrial Development Organization Investment and Technology Services Branch.
Zainol, Z.A. (2013). Relevancy of Geographical Indications for SMES. Tech Monitor, 3(1), 31-33.