Characteristics of Khong Wong Yai Melody in the Naphat Pieces in Thossathep

Main Article Content

Dejn Gong-im
นพคุณ สดประเสริฐ
ดุษฎี มีป้อม

Abstract

          This article aims to study the identity of the khong wong yai's melody (meu khong) occuring in the advanced naphat in Totsathep, which is part of the thesis titled "Duriyaphatyabhiromya, Tossathep Aphiwanthana". The qualitative research method was employed. By focusing on a tra for the wai khru ceremony as well as khon and lakhon performances, to which the ten Hindu gods are referred. The findings revealed that khong wong yai's melodies of the tra represent their characteristics through thang as a discourse of the gods' imaginary and divine expression under the compositional structure of tra genre. This identity established relies on embellishment and instrumental practice of the khong wong yai


 


 


 


 


 


 


 


 

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Paper)

References

กิตติ วัฒนะมหาตม์. (2553). คู่มือบูชาเทพฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: สร้างสรรค์บุ๊คส์.

ขำคม พรประสิทธิ์.(2545). อัตลักษณ์เพลงฉิ่ง. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชวนพิศ อิฐรัตน์. (2534). พิธีไหว้ครู : คติความเชื่อและพิธีกรรม. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิเจมส์ เอช ดับเบิลยู ทอมป์สัน.

ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2535).พิธีไหว้ครูดนตรีไทย. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาดนตรีวิทยา วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

ณัชพล ศิริสวัสดิ์. (5 สิงหาคม 2565). สัมภาษณ์.

เดชน์ คงอิ่ม. (2545). เพลงหน้าพาทย์ไหว้ครู. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์เสมาธรรม.

ถาวร สิกขโกศล. (12 สิงหาคม 2565). สัมภาษณ์.

ธํานุ คงอิ่ม. (2539). วิเคราะห์หน้าทับตะโพนและกลองทัดของเพลงชุดโหมโรงเย็น.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวัฒนธรรมศึกษา (แขนงวัฒนธรรมดนตรี) สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.

นัฐพงศ์ โสวัตร. (2538). บทบาทหน้าที่ของเพลงตระไหว้ครูในพิธีไหว้ครูดนตรีไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหิดล.

บุญช่วย โสวัตร. (5 สิงหาคม 2565). สัมภาษณ์.

พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2553). มโหรีวิจักษณ์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์ จํากัด.

พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จ. (2516). เทพเจ้าและสิ่งที่น่ารู้. กรุงเทพมหานคร: ธรรมบรรณาคาร.

พ็ญพิชา สว่างวารีกุล. (2555). การศึกษาเพลงหน้าพาทย์ประจําองค์เทพฝ่ายหญิง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขามนุษยดุริยางควิทยา คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ไพฑูรย์ เฉยเจริญ. (24 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.

มนตรีตราโมท. (2533). ดุริยเทพ ศิลปวัฒนธรรมจัดพิมพ์เนื่องในวันเกิดปีที่ 90 ของครูมนตรี ตราโมท. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิฆเณศ.

มนตรี ตราโมท. (2545). ดุริยางคศาสตร์ไทย. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2545). สารานุกรมดนตรีไทย ภาคีตะ-ดุริยางค์. กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพริ้นติ้ง.

สัจจาภิรมย์,พระยา. (2511). เทวกำเนิด. กรุงเทพมหานคร: เสริมวิทย์บรรณาการ.

สํานักงานวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2537). ไหว้ครูดนตรีไทย. กรุงเทพมหานคร: นีลนาราการพิมพ์.สุรินทร์ สงค์ทอง. (24 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.

สุรินทร์ สงค์ทอง. (24 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.

Deborah, W. (2001). Sounding the Center: History and aesthetics in Thai Buddhist Performance. USA: The University of Chicago Press.

Srikongmuang, D. (2019). Character and Expressivity in the sacred naphat of Thailand. (Doctoral dissertation), University of York.