การพัฒนากิจกรรมการจัดการเรียนรู้ เรื่อง แนวนโยบายแห่งรัฐโดยใช้กระบวนการพัฒนานวัตกรรมเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการแก้ปัญหาของผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย

Main Article Content

Supaporn Chanaman

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แนวนโยบายแห่งรัฐโดยใช้กระบวนการพัฒนานวัตกรรม 2) เปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนก่อนและหลังการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ และ3) ศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัยนี้ ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1 โรงเรียนโพธิสัมพันธ์พิทยาคาร ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 20 คน ได้มาจากสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) โดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยสุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ กิจกรรมการเรียนรู้แนว นโยบายแห่งรัฐโดยใช้กระบวนการพัฒนานวัตกรรม แบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหา และแบบสอบถามความพึงพอใจของผู้เรียน สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่า t-test และสถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า 1) ผู้เรียนมีความสามารถในการแก้ปัญหาสูงกว่าก่อนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ (P < 0.05) 2) ผู้เรียนมีความคิดเห็นเชิงบวกต่อการจัดกิจกรรมการจัดการเรียนรู้ เรื่อง แนวนโยบายแห่งรัฐ โดยใช้กระบวนการพัฒนานวัตกรรมเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการแก้ปัญหาโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด

Article Details

บท
บทความวิจัย (Research Paper)

References

กนก จันทรา. (2556). “ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สังคมศึกษาโดยใช้ปัญหาเป็นฐานที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและความรับผิดชอบต่อสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5”. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กรมวิชาการ. (2550). การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร:

ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กัลยา ตากูล. (2550). ”การศึกษาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้และสภาพแวดล้อมเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดและกระบวนการแก้ปัญหาอนาคตของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 : กรณีศึกษาโรงเรียนวชิราวุธ วิทยาลัย.” ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชณัฐฎา มีเพียร (2563). “การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาโดยใช้การเรียนรู้แบบฉากทัศน์เป็นฐาน วิชาสังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4.” ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ณฐวัฒน์ ล่องทอง, “การปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21 (เพื่อความสุข (ใจ) ในการทำงาน)” (ภาควิชาจิตวิทยา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 2557), 4.

ประสาท อิศรปรีชา. (2538). จิตวิทยาการเรียนรู้กับการสอน. กรุงเทพมหานคร: กราฟิคอาร์ต.

พันทิพา หนูซื่อตรง. (2560). “ผลการเรียนด้วยหนังสือเรียนร่วมกับเทคโนโลยีความจริงเสริม และกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ ด้วยเทคนิคจิ๊กซอว์ วิชา สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1.” ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มูลนิธิสยามกัมมาจล. (2022). 10 ขั้นตอนการพัฒนางานนวัตกรรมที่เด็กต่อกล้าได้เรียนรู้ ในโครงการ “ต่อกล้าให้เติบใหญ่”. เข้าถึงเมื่อ 27 ธันวาคม. เข้าถึงได้จาก https://bit.ly/3IVw5SW.

ยุดา รักไทย และธนิกานต์ มาฆะศิรานนท์. 2542. เทคนิคการแก้ปัญหาและตัดสินใจ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เอ็กซเปอร์เน็ท.

รสนา อัชชะกิจ. 2539. กระบวนการแก้ปัญหาและการตัดสินใจเชิงวิทยาศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ัตติกาล สิทธิยศ. (2560). “การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้แบบ SSCS เรื่อง โลกและการเลี่ยนแปลงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหา สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1.” ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยนเรศวร.

รุ่งทิวา สุขดี. (2540). “การศึกษาผลการฝึกออกแบบการทดลองในการสอนวิทยาศาสตร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6.” ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทราวิโรฒ ประสานมิตร.

วรรณภา เหล่าไพศาลพงษ์. (2554). “การศึกษาความสามารถในการคิดแก้ปัญหาและความสนใจในการเรียนภาษาไทย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่จัดการเรียนรู้แบบกระบวนการแก้ปัญหา กับการจัดการเรียนรู้ตามคู่มือครู.” ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการมัธยมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การชี้แนะการคิดเชิงนวัตกรรม. เข้าถึงเมื่อ 27 ธันวาคม เข้าถึงได้จาก www.curriculumandlearning.com.

สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน), นวัตกรรมทางสังคม, เข้าถึงเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2565, เข้าถึงได้จาก https://www.nia.or.th/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%B2.html

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา

และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร:

ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สุกัญญา ยุติธรรมนนท์ (2539). “ผลของการใช้กระบวนการคิดแก้ปัญหาอนาคตตามแนวคิดของทอแรนซ์ที่มีต่อความสามารถในการคิดแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6.” ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาประถมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุภามาส เทียนทอง (2553). “การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหา ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่จัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน.” ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการนิเทศ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุวิมล เขี้ยวแก้ว. (2540). การสอนวิทยาศาสตร์ในระดับมัธยมศึกษา. ปัตตานี: ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

อุดมศักดิ์ ธนะกิจรุ่งเรือง. (2546). แนวการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์. รสารวิชาการ, 6, 25-32.

อุษณีย์ โพธิ์สุข. (2544). สร้างรากฐานอัจฉริยภาพให้ลูกน้อย. กรุงเทพมหานคร: เยลโล่การพิมพ์

Alissa Mariello. (2007). The Five Stages of Successful Innovation. Accessed December 25. Available from http://slonreview.mit.edu/article/the-five-stages-of-successful-innovation/.

Amelink, C., Fowlin, J. and G. Scales. (2013). Defining and Measuring Innovative Thinking Among Engineering Undergraduates. Accessed December 25. Available from : file:///C:/Users/User/Down loads/ASEE_2013_DRAFT_PAPER_ innovative_ thinking_FINAL.pdf.

Darin J. Eich. (2021). Innovation skills for the Future: Insights from Research Reports. Accessed December 25. Available from http://innovationtraining.org/innovation-for-the-future/.

Good Carter. (1973). Distionnary of Education. New York: McGraw-hill Book Company

Grossinickle, Foster E. and Lee J. Brueckner. (1959). Discovery Meaning in Arithmetic. New York, Holt, Rinehart and Winston, Inc.

Guilford and Hoepfner, R. (1971). The Analysis of Intelligence. New York: McGraw-hill Book Company

Guilford, J.P. and Ralph Hoepfner. (1971). The Analysis of Intelligence. New York: McGraw-hill Book Company

Jane Boutelle. (2020). Innovation. Accessed December 25. Available from https://www.digsite.com/blog/ innovation/7-sure-fire-steps-innovative-thinking-and-doing.

Keith, Jonson.; & Keith, Marrow. (1981). Communication in the Classroom: Applications and Methods for a Communicative Approach. Harlow Essex: Longman.

Lauren Landry. (2017). The Innovation Process: A Step-by-Step Guide. Accessed December 27. Available from http://noetheast.edu/graduate/blog/innovation-process/.

Morgan, Cliffeerd T. (1978). Thinking and Problem Solving. A Brief Introduction to Psychology. 2nd. New Delhi: Tata McGraw-Hill.

Quellmalz, Edys S. Need Better Mwthods for Testing Higher Order Thinking Skills. Educational Leadership. 43 (October 1985): 29-34.

Samuel Muriithi. (2022). The 7 steps of the Creative Process Used in Spurring Innovation. Accessed December 24. Available from http://gaebler.com/The-7-Steps-of-the-Creative-Process-Used-in-Spurring-Innovation.

Souillard, Alain; & Kerr, Anthony. (1990). Problem Solving Activities for Science and Technology Students. English Teaching Forum. 28-32.

Stollburg, R.J. (1956). Problem Solving, The Process Games in Science Teaching, The Science Teacher. 23, 225-228.

Weir, J.J. (1974). Problem Solving is Everybody’s Problem. The Science Teacher 41 (April 74): 16-18