ดุษฎีนิพนธ์การประพันธ์เพลง: จิตวิญญาณแห่งอาเซียน ซิมโฟนิกแรปโซดี สำหรับวงเชมเบอร์ออร์เคสตรา
Main Article Content
บทคัดย่อ
ดุษฎีนิพนธ์การประพันธ์เพลง: จิตวิญญาณแห่งอาเซียน ซิมโฟนิกแรปโซดี สำหรับวงเชมเบอร์ ออร์เคสตรา เป็นงานสร้างสรรค์ที่แสดงจินตนาการกว้างไกลทางดนตรี มีวัตถุประสงค์เพื่อผสมผสานความงาม เสียงแห่งขนบวัฒนธรรมอาเซียน โดยคัดสรรบทเพลงตัวแทนชาติสมาชิกจำนวน 10 บท มาบูรณาการร่วมกับเอกภาพจังหวะบทเพลงพื้นเมืองพร้อมทั้งการสร้างสรรค์ทำนองสอดสลับ และศิลปะการพลิกแพลงสีสันลีลา นับเป็นหัวใจสำคัญในการประสานคุณลักษณะองค์ประกอบดนตรี บทเพลงบรรเลงโดยวงที่มีเครื่องสายเป็นหลัก ประกอบกับเสียงสังเคราะห์ที่เพิ่มสีสันโดย อิเล็กโทน ผลงานอยู่ในคีตลักษณ์แรปโซดี ซึ่งเชื่อมโยงมรดกดนตรีอาเซียนด้วยกลวิธีการประพันธ์ อันหลากหลายโดยมีแนวเดี่ยวไวโอลิน ที่มีการบรรเลงคล้ายการขับร้องนำในเพลงพื้นบ้าน และการย้ายโมดไปตามท่วงทำนองลีลา ซึ่งถือเป็นมนต์สะกดของดนตรีอาเซียน
จิตวิญญาณแห่งอาเซียน ซิมโฟนิกแรปโซดีสำหรับวงเชมเบอร์ออร์เคสตรา ประกอบด้วย เครื่องสายตะวันตก 15 คน และ เครื่องตี ได้แก่ ไซโลโฟน ทิมปานี และแนวเสียงสังเคราะห์โดยอิเล็กโทน บทเพลงมีความยาวทั้งสิ้น 30 นาที
Article Details
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำเว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
- เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาด อันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
มหาวิทยาลัย.
2. วีรชาติ เปรมานนท์ (2537). ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ : คณะศิลปกรรม ศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
3. ณัชชา โสคติยานุรักษ์ (2551). การเขียนเสียงประสานสี่แนว. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เกศ
กะรัต.
4. ณัชชา โสคติยานุรักษ์ (2557). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เกศ
กะรัต.
5. สดับพิณ รัตนเรือง (2548). คัมภีร์เพลงคลาสสิก. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์เพื่อนคู่หู
6. Adler,S. (1993). The study of Orchestration. 2nd. New York: Schirmer Books.