The development of successful Indicators teaching and learning Management in the subject to Thai Politics and Introduction to Laws
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Research title: The Development of Success Indicators of teaching and learning in Thai Politics and governance law and basic law. Aims to develop indicators of success of education, teaching and learning in politics, government, and basic law. The population of 11,497 Buriram Rajabhat University students in the academic year 2018.The sample group is 372 people the tools used are questionnaire the characteristics are about 5 rating scales statistics used in survey component analysis to develop indicators using statistical packages.The research found that : Examining the suitability of the correlation matrix between indicators It was found that the KMO (Kaiser–Meyer–Olkin Measure of Sampling Adequacy) Is equal to .956 Quote is greater than .50 get all 117 indicators in a relationship therefore it is suitable for analysis of components.Factor extraction using principle component analysis and orthogonal rotation
by the Varimax method get 16 elements Indicator 113 Indicator has an eigen value between 1.221 - 42.557 which is greater than 1.0 and the percentage of variance is between 1.044 - 36.373 the percentage of cumulative variance is between 36.373 - 60.116
Article Details
- ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำเว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
- เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาด อันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ (2545). การคิดเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : ซัคเซสมีเดีย.
ฉันทนา ปาปัดถา. (2552). การศึกษาประสิทธิภาพการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. กรุงเทพฯ : มหาวทิยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, คณะเทคโนโลยีสีอสารมวลชน, สาขาวิชาเทคโนโลยีมัลติมีเดีย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องตน. พิมพครั้งที่7. กรงเทพฯ : สุวีริยาสาสน
ประสิทธิ์ สุวรรณรักษ์. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ ภาควิชาทดสอบ. และวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่10) คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
ยุทธ ไกรวรรณ์. (2551). การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสม. กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
รังสรรค์ สิงหเลิศ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยและการใช้สถิติสำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์. บริษัท ทริปเพิ้ล กรุ๊ป จำกัด.
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2549). กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักทะเบียนมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. (2561) รายงานจำนวนนักศึกษา ประจำปี 2562. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
Beach, Don M. and Reinhertz, Judy. (1984). “Using Criteria of Effective Teaching to Judge Teacher Performance”, NASSP Bulletin. 12(November 1984) : 19-23.
Berk, Ronald A. (1979). “Effectiveness of Student-Rating Instruments for Faculty Evauluation”, Journal of Higher Education. 50(1979) : 650-669.
Wotruba, TR, and Wright, P.L. (1975). “How to Developed a Teacher Ratings Instrument”, Journal of Education Psychology. 55 (November-December 1975), 633-663.
