การออกแบบกระเบื้องนูนต่ำประดับผนังที่มีแรงบันดาลใจจากลายเครื่องถ้วยเบญจรงค์ จัดเรียงลวดลายด้วยการแปลงเมตริกทางเรขาคณิต

บทคัดย่อ

เครื่องถ้วยเบญจรงค์เป็นเครื่องปั้นดินเผาเนื้อสีขาว นำมาเขียนลวดลายลงบนผิวและลงสีจำนวน 5-8 สี ระยะแรกเริ่มมีตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา มีเอกลักษณ์และผูกพันกับคนไทย ได้รับความนิยมในการใช้งานทั้งจากลักษณะรูปทรง ลวดลาย และสีสัน ที่แตกต่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีการสร้างสรรค์ลวดลายขึ้นใหม่ แต่ยังคงพยายามรักษาไว้ซึ่งเอกลักษณ์ของความสวยงาม ประณีตอ่อนช้อยของลายไทยโบราณ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาอัตลักษณ์ของเครื่องถ้วยเบญจรงค์ ออกแบบลวดลายกระเบื้องนูนต่ำประดับผนัง ออกแบบวิธีต่อลายให้มีรูปแบบหลากหลาย และทดลองนำมาผลิตเป็นต้นแบบ ผลการศึกษาพบว่าอัตลักษณ์ของลวดลายแบ่งได้เป็นกลุ่มลายเทพนม กลุ่มลายพรรณพฤกษา และกลุ่มลายช่องกระจก แบ่งเป็นลายหลักและลายลูกคั่น ในงานวิจัยนี้ได้พัฒนาลายหลักขึ้น 4 ลายและลายลูกคั่น 2 ลาย เมื่อนำมาจัดเรียงเฉพาะลายหลักด้วยการแปลงเมตริกทางเรขาคณิต ผลการจัดเรียงลายหลัก 1 ลาย สามารถจัดเรียงได้ทั้งสิ้น 10 รูปแบบ หลังจากนั้นนำมาสร้างต้นแบบและขึ้นรูปด้วยการทำแม่พิมพ์หล่อน้ำดิน ลายหลักใช้เคลือบสีขาว ลายลูกคั่นใช้เคลือบสีสันสดใส เผาที่อุณหภูมิ 1,200 องศาเซลเซียส