การประยุกต์ใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบในการออกแบบสื่อทางมรดกทางวัฒนธรรม ชุมชนแกดำ มหาสารคาม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการนำแนวคิดกระบวนการคิดเชิงออกแบบมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาสื่อเพื่อการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์และบริการด้วยทุนมรดกทางวัฒนธรรมในด้านกระบวนการและประสิทธิภาพ ผลการศึกษาพบว่า กระบวนการที่เกิดจากการประยุตก์ใช้แนวคิดกระบวนการคิดเชิงออกแบบ ประกอบด้วย ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาต้นทุนทางศิลปวัฒนธรรมของชุมชน ขั้นตอนที่ 2 ศึกษาพฤติกรรมและรูปแบบการรับสื่อของกลุ่มเป้าหมาย ขั้นตอนที่ 3 การออกแบบและพัฒนาสื่อ ขั้นตอนที่ 4 การทดลองใช้สื่อและปรับปรุง และขั้นตอนที่ 5 การเผยแพร่ผลิตภัณฑ์และการประเมิน โดยมีผู้เข้าร่วมในกระบวนการประกอบด้วยผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้าน กลุ่มอาชีพ เด็กและเยาวชน ชาวชุมชน นิสิตในสาขานิเทศศาสตร์ สาขาภูมิสถาปัตยกรรมศาสตร์ และผู้เชี่ยวชาญ เมื่อดำเนินตามกระบวนการแล้วพบว่าสื่อที่ผลิตขึ้นมีประสิทธิภาพในระดับดีมาก โดยได้รับความพึงพอใจสูงสุดในเรื่องความคิดสร้างสรรค์ ความน่าสนใจและความสวยงาม กลุ่มเป้าหมายที่เข้าชมวิดีทัศน์สูงสุดคือ คนในพื้นที่จังหวัดมหาสารคาม เพศหญิง อายุระหว่าง 25-34 ปี โดยวิดีทัศน์ที่ได้รับความสนใจสูงสุดเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้และเป็นอัตลักษณ์ที่สำคัญของพื้นที่
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสถาปัตยกรรม การออกแบบและการก่อสร้าง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมืองและนฤมิตศิลป์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
References
Hasso Plattner, Christoph Meinel, และ Larry Leifer. (2011). Design Thinking: Understand, Improve, Apply. ใน Larry Leifer, Understanding Innovation. Berlin: Springer-Verlag.
Herbert A. Simon. (1969). The Sciences of the Artificial. Cambridge: MIT Press.
Robert H. McKim. (1973). Experiences in Visual Thinking. Cengage Learning.
Tim Brown, และ Jocelyn Wyatt. (3 Febuary 2022). Design Thinking for Social Innovation. เข้าถึงได้จาก Stanford Social Innovation Review: https://ssir.org/
กรมการปกครอง. (2562). ประกาศจำนวนประชากร. เข้าถึงได้จาก ระบบสถิติทางการทะเบียน: https://stat.bora.dopa.go.th
ทิศนา แขมมณี. (2540). การวิจัยทางการศึกษา (Educational Research). ใน ทิศนา แขมมณี, และ สร้อยสน สกลรัตน์, แบบแผนและเครื่องมือการวิจัยทางการศึกษา (หน้า 1-12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผ่องพรรณ ตรียมงคลกูล, และ สุภาพ ฉัตราภรณ์. (2543). การออกแบบการวิจัย. กรุงทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พลเดช เชาวรัตน์, เมธี พิริยการนนท์, และ ศุภธิดา สว่างแจ้ง. (2560). การนำแนวคิดการคิดอย่างนักออกแบบไปใช้ในการพัฒนาเมืองในประเทศไทย. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย, 119-132.
รัชนูพรรณ คำสิงห์ศรี. (2562). การคิดเชิงออกแบบเพื่อพัฒนาศาลาไผ่ขนาดเล็ก. วารสารสถาปัตยกรรม การออกแบบและการก่อสร้าง, 31-47.
ลินจง โพชารี. (2560). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวของจังหวัดมหาสารคาม.
วัญญา วิศาลาภรณ์. (ม.ป.ป.). การวิจัยทางการศึกษา: หลักการและแนวทางการปฏิบัติการ. กรุเทพฯ: ต้นอ้อแกมมี่.