การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการสร้างคำสมาสในภาษาไทย โดยการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียน เรื่อง การสร้างคำสมาสในภาษาไทย โดยการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 และ 2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนมัธยมสาธิตวัดพระศรีมหาธาตุ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร จำนวน 39 คน ซึ่งได้มาด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แผนการจัดการเรียนรู้เรื่องการสร้างคำสมาสในภาษาไทย แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการสร้างคำสมาสในภาษาไทย แบบฝึกทักษะการสร้างคำสมาสในภาษาไทย และแบบสอบถามความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1. ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนเรื่องการสร้างคำสมาสในภาษาไทยของนักเรียนกลุ่มตัวอย่างมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 หมายความว่า นักเรียนที่ได้รับการสอนโดยการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะมีผลการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน 2. ผลการศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะของกลุ่มตัวอย่าง โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก คือ มีค่าเฉลี่ย 4.35 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.48 เมื่อพิจารณาความคิดเห็นแต่ละด้าน พบว่า ด้านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ มีความคิดเห็นในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.52 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.51 รองลงมาจะอยู่ในระดับมาก คือ ด้านเนื้อหาและรูปแบบของแบบฝึกทักษะ มีค่าเฉลี่ย 4.35 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.42 และด้านการประเมินผลมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากรองจากด้านเนื้อหาและรูปแบบของแบบฝึกทักษะ คือ มีค่าเฉลี่ย 4.19 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.58
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
under process
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จงชัย เจนหัตถการกิจ. (2565). เสริมปรีชาญาณวิชาภาษาไทย ม.3 (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: บริษัท แอคทีฟ พริ้นท์ จำกัด.
ฉวีวรรณ์ บุญเต็ม. (2561). การใช้แบบฝึกทักษะเพื่อแก้ปัญหาการเรียนคำภาษาเขมรในภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนโนนค้อวิทยาคม ตำบลโนนค้อ อำเภอโนนคูณ จังหวัดศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 8 กระทรวงศึกษาธิการ.
เตือนใจ คดดี. (2554). การพัฒนาความสามารถการอ่านอย่างมีวิจารณญาณด้วยวิธีการเรียนรู้แบบอุปนัยของจอห์น สจ๊วต มิลส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
ทิพย์วิมล วังแก้วหิรัญ. (2551). การจัดกระบวนการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 1). สงขลา: เทมการพิมพ์.
ทิศนา แขมมณี. (2556). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บรัสกร คงเปี่ยม. (2561). การพัฒนาแบบฝึกทักษะการอ่านจับใจความภาษาไทยสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].
ลียานา ประทีปวัฒนพันธ์. (2558). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์เรื่องความน่าจะเป็นของนักเรียนห้องเรียน สสวท. ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยการจัดการเรียนรู้แบบวัฏจักรการเรียนรู้ 7E ร่วมกับการเรียนแบบ STAD [วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
วิมลรัตน์ สุนทรโรจน์. (2553). นวัตกรรมตามแนวคิดแบบ Backward Design (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ช้างทอง.
ศิวกานท์ ปทุมสูติ. (2553). คู่มือการอ่านคิดวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ศูนย์เรียนรู้ทุ่งสักอาศรม.
เสาวณีย์ โพธิ์เต็ง. (2557). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรื่องการสร้างคำในภาษาไทย โดยการจัดการเรียนรู้แบบอุปนัยร่วมกับแบบฝึกทักษะ [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
อารีรัตน์ เชื้ออ้วน, ยุพิน จันทร์เรือง, และเบญจมาภรณ์ สุริยาวงศ์. (2564). ผลการใช้แบบฝึกทักษะการคิดวิเคราะห์โดยใช้เพลงไทยที่มีสาระทางวรรณคดีสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนเชียงแสนวิทยาคม จังหวัดเชียงราย. พิฆเนศวร์สาร, 17(1), 1–15.
