ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษากับทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 ของบุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อสำรวจและทำความเข้าใจความสัมพันธ์เชิงลึกระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษากับการส่งเสริมทักษะที่จำเป็นของครูในศตวรรษที่ 21 ท่ามกลางความท้าทายของการศึกษาในยุคปัจจุบัน โดยมีวัตถุประสงค์เฉพาะได้แก่ 1) ศึกษาสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาของบุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู 2) ศึกษาทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 ของบุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษากับทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 ของบุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู แม้ว่าสมรรถนะของผู้บริหารและทักษะของครูจะเป็นองค์ประกอบที่แตกต่างกัน กล่าวคือ สมรรถนะผู้บริหารมุ่งเน้นไปที่คุณลักษณะและความสามารถเชิงบริหารจัดการ เช่น การเป็นผู้นำทางวิชาการ การบริหารจัดการทรัพยากร และการพัฒนาบุคลากร ในขณะที่ทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 เน้นที่ความสามารถในการจัดการเรียนรู้และการพัฒนาผู้เรียนในยุคดิจิทัล เช่น ความคิดสร้างสรรค์ การทำงานเป็นทีม การสื่อสาร และความเป็นพลเมืองดิจิทัล อย่างไรก็ตาม การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง 2 องค์ประกอบนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เนื่องจากผู้บริหารสถานศึกษาเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการกำหนดนโยบาย วางแผน และสนับสนุนทรัพยากร ซึ่งล้วนส่งผลโดยตรงต่อโอกาสและแนวทางในการพัฒนาทักษะของครู หากผู้บริหารมีสมรรถนะที่แข็งแกร่งในการบริหารจัดการและสนับสนุนการพัฒนาวิชาชีพ ก็ย่อมส่งเสริมให้ครูสามารถพัฒนาทักษะที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างเต็มศักยภาพ อันจะนำไปสู่การจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพและยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาในภาพรวม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ผู้อำนวยการโรงเรียน รองผู้อำนวยการโรงเรียน คณะผู้บริหารและครู จำนวน 98 คน โดยการใช้สูตรของ (Yamane, 1973) กำหนดขอบเขตความคลาดเคลื่อน 0.05 จากนั้นทำการสุ่มอย่างง่ายด้วยวิธีการจับสลาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.96 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson’s correlation coefficient) ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาของ บุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.35) และเมื่อแยกเป็นรายปัจจัย พบว่า ด้านคิดไปข้างหน้า (x̄ = 4.45) มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมาคือ สร้างสรรค์ความร่วมมือ (x̄ = 4.43) และคิดต่างอย่างสร้างสรรค์ (x̄ = 4.26) มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด 2) ทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 วิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.30) และเมื่อแยกเป็นรายปัจจัย พบว่า ด้านการทำงานเป็นทีม (x̄ = 4.33) มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านความเป็นพลเมืองดิจิทัล (x̄ = 4.31) และด้านการสื่อสาร (x̄ = 4.29) มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด 3) สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษา ทุกด้านมีความสัมพันธ์ทิศทางบวกกับทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 ของบุคลากรในวิทยาลัยเทคโนโลยีหมู่บ้านครู ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง(r = .600) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
under process
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษา พ.ศ. 2560–2565 กระทรวงศึกษาธิการ.
ขจรศักดิ์ บัวระพันธ์. (2555). การประเมินทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. จุลสารนวัตกรรม, 7, 5–8.
ชัยยศ เรืองสุวรรณ. (2563). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(1), 1–15.
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2559). ครูวิทยาศาสตร์มืออาชีพ. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 6(1), 168–169.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). ทักษะศตวรรษที่ 21: ต้องก้าวให้พ้นกับดักตะวันตก. ในเอกสารประกอบการประชุมคุรุเสวนา เรื่อง “ปฏิรูปครูสู่อนาคตประเทศไทย.” สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (TDRI). (2560). การปฏิรูปครูและระบบการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้น.
รัชนีกร แสงสว่าง, และ พิมลพรรณ เพชรสมบัติ. (2564). การศึกษาสมรรถนะหลักของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
รัญจวน คำมูล. (2564). ทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(1), 197–210.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิธีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. มูลนิธิสดศรี–สฤษดิ์วงศ์.
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์, และคณะ. (2556). ปฏิรูปการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ 21. สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สมศักดิ์ ฉัตรประยูร. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษากับทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
สุขุม เฉลยทรัพย์, และคณะ. (2555). เทคโนโลยีสารสนเทศ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2561). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นเลิศของสถานศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 10(2), 101–115.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการกรุงเทพมหานครและบุคลากรกรุงเทพมหานคร. (2564). บันทึกข้อความที่ กท 0304/13 เรื่อง สมรรถนะประจำผู้บริหารกรุงเทพมหานคร. สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการกรุงเทพมหานครและบุคลากรกรุงเทพมหานคร.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). รายงานการศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
อัครเดช นีละโยธิน. (2559). ตัวบ่งชี้ทักษะของนักเรียนในศตวรรษที่ 21 สำหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน: การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงโครงสร้าง [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
Zwell, M. (2000). Creating a culture of competence. John Wiley & Sons.
