การศึกษาวิเคราะห์จริยศาสตร์ ที่ปรากฏในมหาภารตะ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยเรื่อง การศึกษาวิเคราะห์จริยศาสตร์ ที่ปรากฏในมหาภารตะ มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1.เพื่อศึกษาองค์ความรู้ของพรามณ์-ฮินดู ซึ่งใช้เป็นเครื่องมือวิเคราะห์ทางจริยศาสตร์ 2. เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาทางจริยศาสตร์ในมหาภารตะตามหลักจริยศาสตร์ของพราหมณ์ -ฮินดูและพุทธศาสนา ผลวิจัยพบว่า คำสอนทางจริยธรรม มีคุณค่าแก่มวลมนุษย์ในแง่ที่ว่าสามารถใช้เป็นหลักในการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างสันติสุข มีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของคนทั้งหลายในสังคม ซึ่งกำหนดหน้าที่ของวรรณะ 4 ไว้ในคัมภีร์ Manudharmasastra อย่างชัดเจน ซึ่งคนทุกคนที่เกิดมาสามารถปฏิบัติหน้าที่ตามวรรณะทางสังคมอย่างสมบูรณ์ ดังนั้น ตามคติความเชื่อของศาสนาฮินดูถือว่า บุคคลใดก็ตาม ได้กระทำสิ่งต่างๆ โดยถือว่าเป็นหน้าที่ของตนตามวรรณะ มีเจตนามุ่งรักษาความถูกต้อง ผดุงความยุติธรรมไว้ และทำด้วยความจงรักภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้า หากว่าบุคคลนั้น ได้ทำการฆาตกรรมใครก็แล้วแต่ ก็ถือว่าไม่เป็นบาปแก่ผู้ทำ ดังทัศนะที่ว่า กฎแห่งกรรมเป็นกฎที่ถูกกำหนดขึ้นโดยพระผู้เป็นเจ้า พระองค์มีอำนาจเหนือกฎแห่งกรรม ซึ่งมีผลต่อมนุษย์ทุกคนและทรงเป็นผู้ควบคุมกฎนี้ให้ส่งผลต่อมวลมนุษย์ตามความประสงค์ของพระองค์ ส่วนพุทธจริยศาสตร์ มีทรรศนะว่า มวลมนุษย์อยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฏที่มีอยู่อย่างอิสระ เหนือการควบคุมของพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ดี ทำกรรมชั่วย่อมได้ชั่ว มุ่งเจตนาหรือความตั้งใจของผู้กระทำเป็นสำคัญ ถือว่าเป็นมูลเหตุของกรรม ซึ่งเป็นตัวนำไปสู่การริเริ่มปรุงแต่งให้ทำสิ่งต่างๆในชีวิตได้