CONSISTENCY BETWEEN RISK MANAGEMENT IN GOVERNMENT AGENCIES AND COSO ERM 2017-BASED RISK MANAGEMENT: A CASE STUDY OF STATE AUDIT OFFICE OF THE KINGDOM OF THAILAND (CENTRAL ADMINISTRATION)
Article Sidebar
Published:
Jan 3, 2020
Keywords:
Consistency, Risk Management, COSO, State Audit Office of the Kingdom of Thailand (SAO)
Main Article Content
Abstract
This research aims to study consistency between risk management of State Audit Office of the Kingdom of Thailand (SAO) and COSO ERM 2017. This study uses multiple regression analysis to observe survey data from 320 persons in SAO in June 2019. Results show that there are only 3 risk management components of SAO being consistent with COSO ERM 2017 such as (1) Risk Assessment, (2) Control Activities, and (3) Internal Environment. SAO can enhance efficiency of its organization’s risk management by reviewing, supporting and developing the rest of risk management’s components to be consistent with COSO ERM 2017.
Article Details
Section
ResearchArticles
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารสภาวิชาชีพบัญชี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสภาวิชาชีพบัญชี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสภาวิชาชีพบัญชี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลทั้งหมดหรือบางส่วนไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารสภาวิชาชีพบัญชี ก่อนเท่านั้น
References
ภาษาไทย
กรมบัญชีกลาง. (2562). หลักเกณฑ์กระทรวงการคลังว่าด้วยมาตรฐานและหลักเกณฑ์ปฏิบัติการบริหารจัดการความเสี่ยงสำหรับหน่วยงานของรัฐ พ.ศ. 2562. สืบค้นจาก https://61.19.50.59/audit/Centers/View.aspx?id=344&type=1
จันทนา สาขากร. (2550). COSO ERM กับงานตรวจสอบภายใน. วารสารวิชาชีพบัญชี, 3(8), 75-79.
จันทนา สาขากร, นิพันธ์ เห็นโชคชัยชนะ, และศิลปะพร ศรีจั่นเพชร. (2554). การตรวจสอบภายในและการควบคุมภายใน. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ทีพีเอ็น เพรส.
เจริญ เจษฎาวัลย์. (2551). คู่มือมาตรฐานการบริหารความเสี่ยง. นนทบุรี: บริษัท พอดี จำกัด.
ชญานี นาตัน. (2555). การบริหารความเสี่ยงด้านการเงินของโรงเรียนบ้านแม่หงานหลวงอำเภอแม่แจ่มจังหวัดเชียงใหม่. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2550). หนังสือการบริหารความเสี่ยง (RISK MANAGEMENT). กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็กซเปอร์เน็ท จำกัด.
ณัชธิญา ปัทมทัตตานนท์. (2553). การจัดการความเสี่ยงที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในจังหวัดปทุมธานี. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ณัฐิยา มงคลสวัสดิ์. (2553). การพัฒนามาตรวัดความสำเร็จของระบบความเสี่ยงขององค์กร. (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีรพร เนาว์รุ่งโรจน์. (2555). ปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของระบบการบริหารความเสี่ยงของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีระศักดิ์ ใจห้าว. (2560). ความมีประสิทธิผลของการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์กรของกองทัพอากาศ ด้านการเงิน การบัญชี และงบประมาณ. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปราชญา กล้าผจัญ. (2551). การบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: ปราชญา พับบลิชชิ่ง.
ปิยวดี โขวิฑูรกิจ. (2561). COSO ERM 2017 กรอบการบริหารความเสี่ยงใหม่ไฉไลกว่าเดิม. วารสารประกันภัย. 33(138). สืบค้นจาก https://www.tgia.org/magazine-detail-TH_204_1
พรรณทิพย์ ทองแย้ม. (2558). การบริหารความเสี่ยงของสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนสาขาจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่. 1(9) สืบค้นจาก https://www.mgts.lpru.ac.th/journal/index.php/mgts/article/view/273/111
พุฒิสรรค์ ศรีรัตนประชากูล, พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร และ พัชรกฤษฎิ์ พวงนิล. (2559). การพัฒนาแนวทางการบริหารความเสี่ยงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต26. วารสารศึกษาศาสตร์. 10(พิเศษ). สืบค้นจาก https://www.kmutt.ac.th/jif/public_html/article_detail.php?ArticleID=179652
พัชรินทร์ ขำวงษ์. (2554). การบริหารความเสี่ยงงานการเงิน บัญชีและพัสดุของสถานศึกษาภาครัฐแห่งหนึ่ง. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
มานิตย์ ศัตรูลี้. (2544). ความเสี่ยงด้านการรักษาพยาบาลและระบบบริหารความเสี่ยงในโรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช พอ.บนอ.ในช่วงปี 2554. (งานวิจัยส่วนบุคคล). กองบัญชาการฝึกศึกษาทหารอากาศ วิทยาลัยการทัพอากาศกองทัพอากาศ.
มโนชัย สุดจิตร. (2557). การนำระบบการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การ มาสนับสนุน ประสิทธิผลการดำเนินงานในสถาบันการเงินเฉพาะกิจ ศึกษากรณีธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธ.ก.ส). (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์) มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
มโนชัย สุดจิตร. (2560). การบูรณาการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การกับการจัดการคุณภาพภาครัฐ: กรณีศึกษากรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข การบูรณาการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การกับการจัดการคุณภาพภาครัฐ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 15(2). สืบค้นจาก https://kpi3.uds.co.th/addpdf/15-2-2/
สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน. (2551). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. ม.ป.ท.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). รายงานกำลังคนภาครัฐในฝ่ายพลเรือน 2560. สืบค้นจาก https://www.ocsc.go.th/tags/
อิสรีย์ จันทร์ฝาย. (2545). การศึกษาการบริหารความเสี่ยงในโครงการก่อสร้างโรงไฟฟ้า. (สารนิพนธ์). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาอังกฤษ
Beasley M.S., Clune R., & Hermanson D.R. (2005). Enterprise risk management: An empirical analysis of factor associated with the extent of implementation. Journal of Accounting and Public Policy, 24(2005), 521-531.
Crockford, G.N., (1982). “The bibliography and history of risk management”. The Geneva paper on Risk and Insurance. 7 (23), 169-179.
Salifou, D. A. (2016). Analysis of the effectiveness of COSO's ERM model on organization strategy, competitive advantage, and value: A qualitative study (Order No. 10002584). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global. (1762042718). Retrieved from https://portal.lib.ku.ac.th:10049/docview/1762042718?accountid=48250
Jay Alligood. (2005). Head of Internal Audit Blue Cross Blue shield of Florida. n.p.
Pricewaterhousecoopers. (2004). Managing Risk: an assessment of CEO preparedness 7 Annual Global CEO Survey. Retrieved from www.pwc.com.
Sadgrove, K (2005). The Complete guide to business risk management. Famham, United Kingdom: Ashgate-Gower Publishing.
Simon Deakin and Suzanne J. Konzelmann (2003). Learning From Enron. n.p.
Sunaina maira. (2013). Research Ethics A Review of Relevant Research Litereture. Birzeit University.
The Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission (COSO). (2004). COSO: Enterprise risk management-integrated framework. Retrieved from https:www.coso.org/Documents/COSO-ERM-ExecutiveSummary.pdf.
The Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission (COSO). (2017). Enterprise Risk Management Integrating with Strategy and Performance Executive. Retrieved from https://www.coso.org/Documents/2017-COSO-ERM-Integrating-with-Strategy-and-Performance-Executive-Summary.pdf.
The Institute of Internal Auditors: A champion of ERM (2007). Retrieved from https://www.logicmanager.com/erm-software/2007/10/29/the-institute-of-internal-auditors-a-champion-of-erm/
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third edition. Newyork: Harper and Row Publication.
กรมบัญชีกลาง. (2562). หลักเกณฑ์กระทรวงการคลังว่าด้วยมาตรฐานและหลักเกณฑ์ปฏิบัติการบริหารจัดการความเสี่ยงสำหรับหน่วยงานของรัฐ พ.ศ. 2562. สืบค้นจาก https://61.19.50.59/audit/Centers/View.aspx?id=344&type=1
จันทนา สาขากร. (2550). COSO ERM กับงานตรวจสอบภายใน. วารสารวิชาชีพบัญชี, 3(8), 75-79.
จันทนา สาขากร, นิพันธ์ เห็นโชคชัยชนะ, และศิลปะพร ศรีจั่นเพชร. (2554). การตรวจสอบภายในและการควบคุมภายใน. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ทีพีเอ็น เพรส.
เจริญ เจษฎาวัลย์. (2551). คู่มือมาตรฐานการบริหารความเสี่ยง. นนทบุรี: บริษัท พอดี จำกัด.
ชญานี นาตัน. (2555). การบริหารความเสี่ยงด้านการเงินของโรงเรียนบ้านแม่หงานหลวงอำเภอแม่แจ่มจังหวัดเชียงใหม่. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2550). หนังสือการบริหารความเสี่ยง (RISK MANAGEMENT). กรุงเทพฯ: บริษัท เอ็กซเปอร์เน็ท จำกัด.
ณัชธิญา ปัทมทัตตานนท์. (2553). การจัดการความเสี่ยงที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในจังหวัดปทุมธานี. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ณัฐิยา มงคลสวัสดิ์. (2553). การพัฒนามาตรวัดความสำเร็จของระบบความเสี่ยงขององค์กร. (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีรพร เนาว์รุ่งโรจน์. (2555). ปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จของระบบการบริหารความเสี่ยงของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีระศักดิ์ ใจห้าว. (2560). ความมีประสิทธิผลของการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์กรของกองทัพอากาศ ด้านการเงิน การบัญชี และงบประมาณ. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปราชญา กล้าผจัญ. (2551). การบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: ปราชญา พับบลิชชิ่ง.
ปิยวดี โขวิฑูรกิจ. (2561). COSO ERM 2017 กรอบการบริหารความเสี่ยงใหม่ไฉไลกว่าเดิม. วารสารประกันภัย. 33(138). สืบค้นจาก https://www.tgia.org/magazine-detail-TH_204_1
พรรณทิพย์ ทองแย้ม. (2558). การบริหารความเสี่ยงของสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนสาขาจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่. 1(9) สืบค้นจาก https://www.mgts.lpru.ac.th/journal/index.php/mgts/article/view/273/111
พุฒิสรรค์ ศรีรัตนประชากูล, พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร และ พัชรกฤษฎิ์ พวงนิล. (2559). การพัฒนาแนวทางการบริหารความเสี่ยงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต26. วารสารศึกษาศาสตร์. 10(พิเศษ). สืบค้นจาก https://www.kmutt.ac.th/jif/public_html/article_detail.php?ArticleID=179652
พัชรินทร์ ขำวงษ์. (2554). การบริหารความเสี่ยงงานการเงิน บัญชีและพัสดุของสถานศึกษาภาครัฐแห่งหนึ่ง. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
มานิตย์ ศัตรูลี้. (2544). ความเสี่ยงด้านการรักษาพยาบาลและระบบบริหารความเสี่ยงในโรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช พอ.บนอ.ในช่วงปี 2554. (งานวิจัยส่วนบุคคล). กองบัญชาการฝึกศึกษาทหารอากาศ วิทยาลัยการทัพอากาศกองทัพอากาศ.
มโนชัย สุดจิตร. (2557). การนำระบบการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การ มาสนับสนุน ประสิทธิผลการดำเนินงานในสถาบันการเงินเฉพาะกิจ ศึกษากรณีธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธ.ก.ส). (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์) มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
มโนชัย สุดจิตร. (2560). การบูรณาการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การกับการจัดการคุณภาพภาครัฐ: กรณีศึกษากรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข การบูรณาการบริหารความเสี่ยงทั่วทั้งองค์การกับการจัดการคุณภาพภาครัฐ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 15(2). สืบค้นจาก https://kpi3.uds.co.th/addpdf/15-2-2/
สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน. (2551). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. ม.ป.ท.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2560). รายงานกำลังคนภาครัฐในฝ่ายพลเรือน 2560. สืบค้นจาก https://www.ocsc.go.th/tags/
อิสรีย์ จันทร์ฝาย. (2545). การศึกษาการบริหารความเสี่ยงในโครงการก่อสร้างโรงไฟฟ้า. (สารนิพนธ์). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาอังกฤษ
Beasley M.S., Clune R., & Hermanson D.R. (2005). Enterprise risk management: An empirical analysis of factor associated with the extent of implementation. Journal of Accounting and Public Policy, 24(2005), 521-531.
Crockford, G.N., (1982). “The bibliography and history of risk management”. The Geneva paper on Risk and Insurance. 7 (23), 169-179.
Salifou, D. A. (2016). Analysis of the effectiveness of COSO's ERM model on organization strategy, competitive advantage, and value: A qualitative study (Order No. 10002584). Available from ProQuest Dissertations & Theses Global. (1762042718). Retrieved from https://portal.lib.ku.ac.th:10049/docview/1762042718?accountid=48250
Jay Alligood. (2005). Head of Internal Audit Blue Cross Blue shield of Florida. n.p.
Pricewaterhousecoopers. (2004). Managing Risk: an assessment of CEO preparedness 7 Annual Global CEO Survey. Retrieved from www.pwc.com.
Sadgrove, K (2005). The Complete guide to business risk management. Famham, United Kingdom: Ashgate-Gower Publishing.
Simon Deakin and Suzanne J. Konzelmann (2003). Learning From Enron. n.p.
Sunaina maira. (2013). Research Ethics A Review of Relevant Research Litereture. Birzeit University.
The Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission (COSO). (2004). COSO: Enterprise risk management-integrated framework. Retrieved from https:www.coso.org/Documents/COSO-ERM-ExecutiveSummary.pdf.
The Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission (COSO). (2017). Enterprise Risk Management Integrating with Strategy and Performance Executive. Retrieved from https://www.coso.org/Documents/2017-COSO-ERM-Integrating-with-Strategy-and-Performance-Executive-Summary.pdf.
The Institute of Internal Auditors: A champion of ERM (2007). Retrieved from https://www.logicmanager.com/erm-software/2007/10/29/the-institute-of-internal-auditors-a-champion-of-erm/
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third edition. Newyork: Harper and Row Publication.
