ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการขยะกรณีศึกษา ชุมชนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการขยะของประชาชนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการขยะของประชาชนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี 3) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการขยะมูลฝอยในชุมชน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้เครื่องมือการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ประชากรคือประชาชนในชุมชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลบางรักน้อย จำนวน 30,785 คนใช้กลุ่มตัวอย่าง 395 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชน ในการจัดการขยะของประชาชนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี ทุกด้านอยู่ในระดับปานกลาง 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชน ในการจัดการขยะของประชาชนตำบลบางรักน้อย อำเภอเมือง จังหวัดนนทบุรี ในภาพรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.714, p < 0.01) และทุกด้านของปัจจัยด้านการตระหนักรู้กับปัจจัยด้านการมีส่วนร่วมมีความสัมพันธ์เชิงบวกระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 ส่วนในรายด้านพบว่าด้านที่มีความสัมพันธ์กันมากที่สุดคือ ด้านการสร้างความตระหนักในชุมชนกับด้านการมีส่วนร่วมดำเนินการในการจัดการขยะชุมชน มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.742, p < 0.01) รองลงมาคือด้านการสร้างความตระหนักในชุมชนกับด้านการสนับสนุนโครงการการจัดการขยะของชุมชนมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.668, p < 0.01) ส่วนด้านที่มีความสัมพันธ์กันน้อยที่สุดคือ ด้านการคัดแยกขยะในครัวเรือนกับด้านการประเมินโครงการการจัดการขยะของชุมชนมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.345, p < 0.01) 3) ปัจจัยด้านการตระหนักรู้มีอิทธิพลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อปัจจัยด้านการมีส่วนร่วม โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยพหุคูณมาตรฐานโดยรวมเท่ากับ 0.714 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณกำลังสอง (R2) )โดยรวมเท่ากับ0.510 หมายความว่า ร้อยละ 51.10 ของความแปรปรวนในปัจจัยการมีส่วนร่วมสามารถถูกทำนายด้วยปัจจัยด้านการตระหนักรู้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ. (2566). สถานการณ์ปริมาณขยะในประเทศไทย. แหล่งที่มา https://thaimsw.pcd.go.th/report_country.php?year=2565 สืบค้นเมื่อ 15 ธ.ค. 2566.
ทิพวรรณ บุญเพ็ชร. (2564). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสาร ความตระหนักรู้ และการมีส่วนร่วมในการจัดการ ปัญหาขยะทะเล ในอำเภอเกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษาและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. 11(2). 33-41.
ปิยวัฒน์ โพชะกะ และกาญนิถา ครองธรรมชาติ. (2554). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการมูลฝอยชุมชน ขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองแวงโสกพระ อำเภอพล จังหวัดขอนแก่น. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 ขอนแก่น. 18(2). 56 – 57.
พระทองมี อํสุธโช (แอมไธสง). (2561). ความตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการป่าชายเลน แขวงท่าข้าม เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.2535. (2535). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 9 (ตอน 9). หน้า 27. (27 ก.พ.2535).
พุ่มไสว พุ่มไสว, ปรีชา ดิลกวุฒิสิทธิ์ และลักษณพร คำดี. (2565) การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรภาคเอกชนในเขตนิคมอุตสาหกรรมเกตเวย์ ซิตี้ จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า. 9(2). 11-24.
ศุภณัฐ เวชมณี. (2564). นวัตกรรมการจัดการขยะมูลฝอยแบบมีส่วนร่วมของชุมชนกับเทศบาลเมืองลำสามแก้ว ตำบลคูคต อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
สันติ ศรีสวนแตง, ประสงค์ ตันพิชัย, อภิชาต ใจอารีย์, นิรันดร์ ยิ่งยวด, จุฑาทิพย์ ถาวรรัตน์, ณภัทร ทองมั่ง และนันทนา จิตรแก้ว. (2560) การพัฒนาความรู้และความตระหนักในการจัดการขยะสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 โรงเรียนอนุบาลกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม ผ่านการมีส่วนร่วมระหว่างเครือข่ายมหาวิทยาลัยโรงเรียนและชุมชน. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์. 1(1). 1-11.
สุรศักดิ์ โตประสี. (2563). ความสัมพันธ์ของความตระหนักเกี่ยวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมกับการมีส่วนร่วมในการจัดการขยะในรูปแบบ 3R ที่ส่งผลต่อความเต็มใจที่จะแบกรับค่าใช้จ่าย ในการกำจัดขยะตามหลักการผู้ก่อมลพิษเป็นผู้จ่ายของประชาชน ในเขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร : กรณีศึกษา ค่าธรรมเนียมการจัดการและค่าธรรมเนียมผลิตภัณฑ์. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. 3(3). 46-62.
องค์การบริหารส่วนตำบลบางรักน้อย. (2565). ข้อมูล. แหล่งที่มา https://www.brn.go.th/public/ สืบค้นเมื่อ 15 ธ.ค. 2566.
Cohen, J.M. & Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measures for Project Design Implementation and Evaluation. Rural Development Committee Center for International Studies. Cornell University.
Hua, C. W. & Wan, K. E. (2011). Civic Mindedness: Components, Correlates and Implications for the Public Service. From https://www.cscollege.gov.sg/Knowledge/Pages/Civic/Mindedness/Components,-Correlates-and-Implications-for-the-Pub lic-Public-Service.aspx. Retrieved January 20, 202.
Yamane, Taro. (1973). Statistics an introductory analysis. New York: Harper & Row.
