การบริหารจัดการสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมตามหลักสังคหวัตถุ 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอการบริหารจัดการสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมตามหลักสังคหวัตถุ 4 เป็นการประยุกต์หลักสังคหวัตถุ 4 กับการบริหารจัดการสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วม เพื่อเปิดโอกาสให้บุคคลที่เกี่ยวข้องกับสถานศึกษา ได้แก่ ครู นักเรียน ผู้ปกครอง ชุมชน และองค์กรต่างๆ เข้ามา ร่วมคิด ร่วมวางแผน ร่วมตัดสินใจ ร่วมปฏิบัติ ร่วมติดตาม และร่วมประเมินผล กิจกรรมต่างๆ ของสถานศึกษา เพื่อให้เกิดการระดมความคิด มีส่วนร่วมจากบุคคลหลากหลายกลุ่ม ทำให้เกิดมุมมองที่หลากหลาย เกิดไอเดียและแนวทางใหม่ๆ ในการพัฒนาสถานศึกษา เกิดความร่วมมือ ร่วมรับผิดชอบ ช่วยให้การทำงานบรรลุเป้าหมาย เกิดความโปร่งใส เปิดเผยข้อมูลทำให้เกิดความไว้วางใจ ลดปัญหาการทุจริต และเกิดความยั่งยืน นโยบายและกิจกรรมต่างๆ เกิดจากความร่วมมือ ย่อมได้รับการสนับสนุน และสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างยั่งยืน สรุปได้ว่า การนำหลักสังคหวัตถุ 4 มาประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วม ประกอบด้วย 1) ทาน การให้ คือ การจัดสรรทุนการศึกษา ทุนอาหารกลางวัน อุปกรณ์การเรียน ให้กับนักเรียนที่ขาดแคลน สนับสนุนทุนวิจัย ทุนพัฒนาการสอน ให้กับครู มอบรางวัล ทุนการศึกษา แก่นักเรียนที่มีผลการเรียนดี มีความประพฤติดี 2) ปิยวาจา การพูดจาไพเราะเหมาะสม คือ ผู้บริหาร ครู พูดจาสุภาพ อ่อนหวาน ให้เกียรติ รับฟังความคิดเห็นของนักเรียน ครู บุคลากร สร้างบรรยากาศในสถานศึกษาให้น่าอยู่ อบอุ่น ปลอดภัย 3) อัตถจริยา การบำเพ็ญประโยชน์ คือ ผู้บริหาร ครู มีความซื่อสัตย์ โปร่งใส ตรวจสอบได้ นักเรียนมีความซื่อสัตย์ เคารพกฎระเบียบ รับผิดชอบต่อตนเองสังคม 4) สมานัตตตา การเสมอต้นเสมอปลาย คือ ผู้บริหารปฏิบัติต่อนักเรียน ครู บุคลากร ด้วยความเท่าเทียมยุติธรรม ครูให้ความสำคัญกับนักเรียนทุกคน ส่งเสริมศักยภาพของนักเรียนแต่ละคน เพื่อให้นักเรียนมีพัฒนาการด้านร่างกาย อารมณ์ สังคม และสติปัญญาอย่างสมบูรณ์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา. (2542). คู่มือการบริหารและการจัดการวัดฉบับย่อ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
คณะกรรมการปฏิรูป. (2554). แนวทางการปฏิรูปประเทศไทย: ข้อเสนอต่อพรรคการเมืองและผู้มีสิทธิเลือกตั้ง. นนทบุรี: สำนักงานปฏิรูป.
ทิพวรรณ เสนจันทร์ฒิชัย. (2553). การบริหารแบบมีส่วนร่วมโดยใช้เทคนิคจำปา 5 กลีบ. วิชาการ. 13(3). 36.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป .อ. ปยุตฺโต). (2550). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์สวย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฏกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สถาบันพัฒนาครู กณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. (2549). การประเมินสมรรถนะครูและบุคลากรทางการศึกษาเพื่อจัดทำแผนพัฒนาตนเอง (ID - PL.AN) และแผนพัฒนาความก้าวหน้าในวิชาชีพ (CAREER PL.AN). นครปฐม : ฝ่ายวิชาการโครงการพัฒนาระบบการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษา.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพอยท์.
สัมฤทธิ์ ท่าเหล็กเจริญ. (2546). ปัญหาในการปฏิบัติงานของผู้บริหารองค์การบริหารส่วนตำบล : ศึกษากรณีองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตจังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สิรภพ เหล่าลากะ. (2545). พุทธศาสตร์กับการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
อรศิริ เกตุศรีพงษ์. (2550). สังคหวัตถุ 4 : วัฒนธรรมองค์กรที่เอื้อต่อการจัดการความรู้. วารสาร Productivity World. 12(68). 43-46.
Anthony, William P. (1978). Participative management. Massachusetts: Addition Wesley.
Bryman, A. (1986). Leadership and Organization. London: Routedge & Kegan Paul.
