สมรรถนะของครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัลต้องมีความรู้และเข้าใจบริบททางสังคมและวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งส่งผลให้ครูสังคมศึกษาต้องมีสมรรถนะดิจิทัล เพื่อสอนและส่งเสริมการเรียนรู้ของผู้เรียนในยุคดิจิทัล
โดยการเรียนรู้นี้จะช่วยให้ครูสามารถทำหน้าที่ของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และนอกจากการถ่ายทอดความรู้แล้วยังสอนและเติมเต็มคุณลักษณะของผู้เรียนด้วย สมรรถนะดิจิทัลของครูสังคมศึกษามีองค์ประกอบ 2 องค์ประกอบ คือ องค์ประกอบทั่วไปและองค์ประกอบเฉพาะวิชา ทั้งนี้ครูสังคมศึกษาต้องมีความรู้เกี่ยวกับหลักสูตรการสอนและการประเมินผล และทักษะเฉพาะวิชาเกี่ยวกับเนื้อหาวิชาสังคมศึกษา ทักษะการคิดวิเคราะห์และการแก้ปัญหาเป็นสิ่งสำคัญ การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลและการวิจัยทางการศึกษาเพื่อปรับปรุงการสอนเป็นสิ่งจำเป็น การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการสอนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการสอนเป็นสิ่งจำเป็นและจำเป็นต้องมีการยอมรับและพิจารณา สมรรถนะดิจิทัลหมายถึงความสามารถในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอย่างเหมาะสมและปลอดภัยในการเรียนรู้ การทำงาน การสร้างสรรค์ การสื่อสาร และการแก้ปัญหา สามารถนำไปใช้ในการจัดการเรียนการสอนและการดำเนินงานให้ประสบความสำเร็จ โดยมีความรับผิดชอบและมีจริยธรรม และเหมาะสมกับการดำเนินชีวิตในยุคดิจิทัล ดังนั้นครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัลต้องมีสมรรถนะที่ให้เรียนรู้เพื่อจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาอย่างมีประสิทธิภาพ ต้องเป็นผู้จัดการสารสนเทศและการจัดการเรียนรู้ พัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของตนเองอย่างต่อเนื่อง ปรับแนวคิดการเรียนรู้ใหม่เพื่อให้สามารถอยู่ได้ในสังคมพหุวัฒนธรรม และเน้นการสร้างมูลค่าเพิ่มให้ตนเองด้านศักยภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กณิชชา ศิริศักดิ์. (2559). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 38(2). 1-14.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2563). กรอบสมรรถนะด้านดิจิทัลสำหรับพลเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิวิชาชีพครู พุทธศักราช 2561. กรุงเทพมหานคร: สำนวนงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: ศิริธรรมออฟเซ็ท.
ชัยยศ อิศรภักดี. (2562). ประวัติความเป็นมาของการศึกษาสังคมศึกษา. วารสารวิชาการสังคมศึกษา. 6(1). 1-11.
นุชรัตน์ ประสิทธิศิลป์ชัย. (2555). การพัฒนาโมเดลบูรณาการระหว่างการพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพครูกับการนิเทศอย่างมีส่วนร่วม. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นุชรัตน์ ประสิทธิศิลป์ชัย. (2555). การพัฒนาสมรรถนะครูสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเสริฐ สุขสวัสดิ์. (2565). สมรรถนะที่จำเป็นของครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 27(3). 1-12.
ปรีดา อัครจันทโชติ. (2564). บทบาทและสมรรถนะครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 36(1). 1-10.
ภัทราพร เกษสังข์. (2564). การพัฒนาสมรรถนะครูสังคมศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
วิรัช วงษ์สำราญ. (2559). การพัฒนาสมรรถนะครูสังคมศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมจิตต์ บุญยเกียรติ. (2556). การพัฒนาสมรรถนะครูสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษา เรื่อง แนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สุชาดา วงษ์แก้ว. (2564). สมรรถนะดิจิทัลของครูในยุคดิจิทัล. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์. 46(3). 423-438.
สุพรรณ อินทวิเศษ. (2564). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุภัทราพร กุศลประเสริฐ. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ในโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 26(2). 221-232.
สุภาพรรณ ศรีอรุณ. (2559). การพัฒนาสมรรถนะครูสังคมศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภิญญา รัตนากรณ์. (2565). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของครูสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Baxter. J. A. & Lederman. N. G. (1999). Assessment and measurement of pedagogical content knowledge. in J. Gess-Newsome & N. G. Lederman (Eds.). Examining pedagogical content knowledge. Dordrecht. The Netherlands: Kluwer Academic Publisher.
European Union. (2021). Digital Competence Framework for Citizens. Luxembourg: Publications Office of the European Union.
OECD. (2018). The future of education and skills: Education 2030. Paris: OECD Publishing.
