รูปแบบการบริหารจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการบริหารจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ โดยการวิจัยมี 4 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพและแนวทางของการบริหารจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ 2) ขั้นตอนที่ 2 พัฒนารูปแบบการบริหารจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ 3) ขั้นตอนที่ 3 ประเมินรูปแบบฯ 4) ขั้นตอนที่ 4 การนำรูปแบบฯ ไปทดลองใช้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้อำนวยการ รองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ และครูผู้สอนภาษาจีน จำนวนกลุ่มตัวอย่างได้จากการใช้ตารางของ Krejcie; & Morgan และใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบ แบ่งชั้นภูมิ ได้ 123 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดสมุทรปราการ โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ผลการพัฒนารูปแบบได้ 2 องค์ประกอบ คือ องค์ประกอบที่ 1 ประกอบด้วย 8 ด้าน คือ (1) หลักสูตรภาษาจีน (2) การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ (3) การวัดและประเมินผล (4) สื่อการเรียนรู้/นวัตกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศ (5) การจัดแหล่งเรียนรู้ (6) การจัดบรรยากาศการเรียนรู้ (7) การพัฒนาทักษะการคิด และการบูรณาการนำความรู้ไปใช้ (8) การส่งเสริมความสัมพันธ์กับสมาคมครูสอนภาษาจีนของแต่ละภูมิภาค องค์ประกอบที่ 2 ปัจจัยส่งเสริมการจัดการการเรียนรู้ภาษาจีนในศตวรรษที่ 21 ประกอบด้วย (1) พัฒนาความเป็นผู้นำของครู (2) ทักษะการคิดเพื่ออนาคต (3) การเรียนรู้นวัตกรรมใหม่ (4) พัฒนาครูมืออาชีพครู ผลการประเมินรูปแบบมีความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุดและผู้นำไปใช้มีความคิดเห็นด้านความเป็นไปได้อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
จันทรานี สงวนนาม. (2545). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพอยท์.
จิรศักดิ์ สุภารส. (2559). การศึกษาการบริหารงานวิชาการตามหลกัธรรมาภิบาลของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ชลาลัย อานามวัฒน์. (2556). การบริหารการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนของโรงเรียนเอกชนสอนภาษาจีน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน ในกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2558). การจัดการเรียนรู้แนวในทศวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภิรักษ์สิทธิ์ เสนีย์วงค์ ณ อยุธยา. (2560). แนวทางการบริหารโรงเรียนสามภาษาในจังหวัดเชียงใหม่ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
วรวิทย์ สุขะวัชรินทร์. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนเอกชนภาษาจีนในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
วัชราภรณ์ วิจารณ์. (2550). การบริหารงานวิชาการในโรงเรียนเอกชนที่จัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากาฬสินธุ์ เขต 2 ตามทัศนะของผู้บริหารโรงเรียนและครูผู้สอน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.
วิภาวรรณ สุนทรจามร. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศ ระดับประถมศึกษา. รายงานการวิจัย. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
ศศิณัฏฐ์ สรรคบุรานุรักษ์. (2560). สื่อมัลติมีเดียและเทคโนนโลยีกับการสอนภาษาจีนในศตวรรษที่ 21. E-Journal, Silpakorn University. 10(3). 1239-1256.
สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา. (2556). การพัฒนากลยุทธ์ การตลาดธุรกิจ แฟรนไชส์สู่สากลภายใต้โครงการพัฒนาและสร้างโอกาสทางการตลาด ธุรกิจแฟรนไชส์ ปี 2556. กรุงเทพมหานคร: กรมพัฒนาธุรกิจการค้า.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). นโยบายการส่งเสริมการจัดการศึกษาภาษาจีนในประเทศไทย. แหล่งที่มา www.thailocalmeet.com. สืบค้นเมื่อ 20 มี.ค. 2562.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 – 2564. แหล่งที่มา www.thailocalmeet.com. สืบค้นเมื่อ 20 มี.ค. 2562.
สุเทพ ตระหง่าน. (2559). รูปแบบการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการ ส่งเสริมการศึกษาเอกชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี. 8(2). 157-172.
ฐิติกาญจน์ คงชัย และกาญจนา บุญส่ง. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการปฏิบัติงานของครูในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษาในจังหวัดเพชรบุรี สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(2). 351-364.
Keeves, Peter J. (1988). Model and Model Building: Educational Research Methodology and Measurenment : An Intermational Handbook. Oxford: Pergamon Press.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607–610.
