การพัฒนาทักษะการสอนเด็กสมาธิสั้นตามหลักพรหมวิหาร 4 ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต 1

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหา สาเหตุ และอุปสรรคด้านการสอนเด็กสมาธิสั้น 2) เพื่อศึกษาวิธีการพัฒนาทักษะการสอนและคุณลักษณะของครูตามหลักพรหมวิหาร 4 และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาทักษะการสอนและคุณลักษณะของครูสำหรับการสอนเด็กสมาธิสั้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี เขต 1 เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีระหว่างงานวิจัยเชิงปริมาณและงานวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้ประชากรครู 169 คน ในการรวบรวมข้อมูลแบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับการพัฒนาทักษะการสอนเด็กสมาธิสั้น โดยใช้สถิติวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและวิเคราะห์เนื้อหาแบบสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ครูมีความคิดเห็นต่อสภาพปัญหาการสอนเด็กสมาธิสั้น ภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ ทักษะการให้แรงเสริมทางบวก ทักษะการใช้สื่อการสอน ทักษะการสรุปบทเรียนการสอน ทักษะการฟังและจับประเด็น และอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ทักษะการฟังและจับประเด็น ทักษะการให้แรงเสริมทางบวก ทักษะในการอ่านหนังสือ ทักษะการนำสู่เข้าบทเรียน 2) ผลการศึกษาวิธีการพัฒนาการสอนเด็กสมาธิสั้นตามหลักพรหมวิหาร 4 พบว่า ครูควรเตรียมความพร้อมก่อนการเรียนการสอน มีวิธีการเสริมสร้างความพร้อม ความพร้อมก่อนลงมือปฏิบัติการสอน และคุณสมบัติกัลยาณมิตรของครูตามหลักสัปปุริสธรรม ประกอบด้วย รู้เหตุ รู้ผล รู้ตน รู้ประมาณ รู้เวลา รู้ลักษณะนิสัยนักเรียน และรู้ความแตกต่างของผู้เรียน 3) แนวทางการพัฒนาทักษะการสอนเด็กสมาธิสั้นตามหลักพรหมวิหาร 4 ประกอบด้วยเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา