รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน

Main Article Content

ณรินรัตน์ ชัยศิริ
พระมหาสมบัติ ธนปญฺโญ
ระวิง เรืองสังข์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 และ 3) เพื่อเสนอรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี โดยมีวิธีดำเนินการวิจัย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพปัญหาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา 1) ใช้แบบสอบถามกลุ่มตัวอย่างที่เป็นครู 381 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2) สัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 5 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ขั้นตอนที่ 2 พัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 คือ 1) พัฒนารูปแบบด้วยการสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ 12 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา 2) ตรวจสอบรูปแบบด้วยแบบประเมิน โดยมีกลุ่มตัวอย่างที่เป็นผู้บริหารโรงเรียน 286 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และขั้นตอนที่ 3 เสนอรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัญหาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ในภาพรวม อยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณารายด้าน อยู่ในระดับมาก 4 ด้าน คือ สติสัมปชัญญะ สัมมาอาชีวะ เมตตากรุณา กามสังวร และสัจจะวาจา อยู่ในระดับปานกลาง 2) การพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 3) รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน มีองค์ประกอบ 4 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 บทนำ คือ 1) หลักการ 2) วัตถุประสงค์ 3) บริบทของสถานศึกษา ส่วนที่ 2 ตัวแบบ คือ 1) ศีล 5 2) คุณลักษณะตามหลักศีล 5 3) กระบวนการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 4) โครงการ ส่วนที่ 3 การนำรูปแบบไปใช้ คือ 1) การเตรียมการ 2) การดำเนินงาน 3) การประเมินผล และส่วนที่ 4 เงื่อนไขความสำเร็จ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชัยศิริ ณ., ธนปญฺโญ พ., & เรืองสังข์ ร. (2021). รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะตามหลักศีล 5 สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน . วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 8(3), 85–98. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/253095
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คณาจารย์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2552). พระไตรปิฎกศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

จำลอง ดิษยวณิช. (2544). จิตวิทยาของความดับทุกข์. เชียงใหม่: กลางเวียงการพิมพ์.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2552). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

นิรมล เตียงพิทยากร. (2560). รูปแบบการส่งเสริมการรักษาศีล 5 สำหรับสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

บุญมี แท่นแก้ว. (2547). พระพุทธ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอ.พริ้นติ้ง เฮ้า.

พระเทวินทร์ เทวินฺโท. (2544). พุทธจริยศาสตร์ จริยศาสตร์ และจริยธรรม. นนทบุรี: สหมิตรพริ้นติ้ง.

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2542). พจนานุกรมพุทธศาสนฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาธีรธรรม ธมฺมธีโร (บุญเสริม). (2559). รูปแบบการบริหารการจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมเบญจธรรมสำหรับสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รังสรรค์ แสงสุขและคณะ. (2544). ความรู้คู่คุณธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วงศกร เพิ่มผล. (2555). ศีล 5 : มิติอารยธรรมสากล. ดุษฎีนิพนธ์ศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

วสิน อินทสระ. (2549). พุทธจริยา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรม.

สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุดรธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

สุพัตรา สุภาพ. (2549). ปัญหาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 20. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.