พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักเรียนในแหล่งเรียนรู้โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริเพื่อพัฒนาหลักสูตรที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักเรียนในแหล่งเรียนรู้โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ 2) เพื่อพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 3) เพื่อประเมินหลักสูตรฝึกอบรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยใช้เทคนิคปุยซองค์ (Puissance Analysis Technique) โดยมีขั้นตอนการวิจัย ได้แก่ 1) ศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักเรียน 2) จัดทำร่างและพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม 3) ประเมินร่างหลักสูตรฝึกอบรม 4) ประเมินคุณภาพหลักสูตรฝึกอบรม กลุ่มตัวอย่าง 1) นักเรียนที่เข้าร่วมศึกษาดูงาน จำนวน 45 คน 2) ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 10 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถาม 2) หลักสูตรฝึกอบรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 3) ตารางวิเคราะห์ปุยซองค์ โดยนำมาวิเคราะห์วัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรม กิจกรรมการฝึกอบรม การวัดและประเมินผล มีสถิติในการวิจัยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สรุปผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักเรียน พบว่า ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ได้หลักสูตรฝึกอบรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 3) ผลการประเมินหลักสูตรฝึกอบรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม พบว่า โดยภาพรวมมีคุณภาพอยู่ในระดับสูง และเมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ทุกด้านอยู่ในระดับสูง ได้แก่ ด้านวัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรม ด้านกิจกรรมการฝึกอบรม และด้านการวัดและประเมินผล ส่งผลให้หลักสูตรฝึกอบรมอยู่ในเกณฑ์การประเมินในระดับสูง สามารถนำไปใช้ในการจัดฝึกอบรมได้อย่างประสิทธิภาพ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาที่ดิน. (2552). กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2552). การพัฒนาระบบสารสนเทศโครงการเขื่อนขุนด่านปราการชล อันเนื่องมาจากพระราชดำริ. กรุงเทพมหานคร: กรมพัฒนาที่ดิน.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: สยามสปอรต์ซินดิเค.
นิรมล ศตวุฒิ. (2557). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
บุญเลิศ ตั้งจิตวัฒนา และเพ็ญศิริ ศรีคำภา. (2557). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: ธรรมสาร.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2554). การพัฒนาหลักสูตร. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Saylor, J.G. & Alexander, W.M. (1974). Planning Curriculum for Schools. New York: Holt, Rinehart and Winston.