การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ รายวิชาวิทยาศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่บูรณาการองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนเลิศหล้า ถนนเกษตร-นวมินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาหน่วยการเรียนรู้รายวิชาวิทยาศาสตร์ที่บูรณาการองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเลิศหล้า ถนนเกษตร-นวมินทร์ 2) เพื่อประเมินหน่วยการเรียนรู้ รายวิชาวิทยาศาสตร์ที่บูรณาการองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียง ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเลิศหล้า ถนนเกษตร-นวมินทร์ โดยมีขั้นตอนการวิจัย 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ขั้นเตรียมการพัฒนา ศึกษาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหารายวิชาวิทยาศาสตร์ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 องค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียงและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ 2) ขั้นพัฒนา โดยพัฒนาคำอธิบายรายหน่วย และแผนการจัดการเรียนรู้ที่บูรณาการองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียงให้ผู้ทรงคุณวุฒิ 6 ท่าน ได้ตรวจสอบความถูกต้องความเหมาะสม 3) ขั้นทดลองใช้แผนการจัดการเรียนรู้กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 32 คน ผลการวิจัย 1) การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ รายวิชาวิทยาศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่บูรณาการองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนเลิศหล้า ถนนเกษตร-นวมินทร์ จำนวน 3 หน่วย ได้แก่ เรื่อง น้ำเพื่อชีวิต ทรัพยากรในท้องถิ่น และวัสดุรอบตัว 2) แผนการจัดการเรียนรู้ทุกแผนมีความเหมาะสมมากที่สุดทั้งด้านเนื้อหา ด้านการเชื่อมโยงองค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ในชีวิตประจำวัน รวมถึงการใช้คำถามกระตุ้นความคิดของนักเรียน และนักเรียนส่วนใหญ่คิดเป็นร้อยละ 81 ผ่านการประเมินทุกหน่วยการเรียนรู้ในระดับดี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาชั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
คณิตา สุขรักษา. (2563). การบริหารงานวิชาการตามหลักปรัชญาของเศษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนเอกชนระดับประถมศึกษาในจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น.
ดนัย ถนอมจิตร. (2553). การจัดการเรียนรู้โดยเน้นการใช้คำถามปลายเปิด เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนวชิรวิทย์ฝ่ายมัธยม จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ดาวเรือง พัฒนวิบูลย์. (2562). การพัฒนาการดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของเกษตรกรในอำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ดุลยวิทย์ ภูมิมา. (2554). การศึกษาผลสัมฤทธิ์และความพึงพอใจในการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
พนมพร เผ่าเจริญ. (2553). การพัฒนากระบวนการเสริมสร้างคุณธรรมแก่ผู้เรียนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
พุทธิพันธุ์ เศรณีปราการ. (2550) ผลกระทบของมาตรการเชิงจูงใจด้านราคาต่อทัศนคติและพฤติกรรมการเดินทาง : กรณีศึกษาของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เมธี อ้วนล่ำ. (2557). การศึกษาสภาพการดำเนินงานและแนวทางการพัฒนาโรงเรียนเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนวังเหนือวิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 35. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยพะเยาพะเยา.
ฤทัย กองทอง. (2558). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้คำศัพท์และความคงทนในการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้การสอนด้วยกิจกรรมเพลง. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงคืออะไร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุนันทา ยินดีรมย์. (2557). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้วยสื่อประสม กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยา ศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สุรพล สมบูรณ์สิน. (2547). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนวิชาภาษาอังกฤษโดยใช้การสอนภาษาเพื่อการสื่อสารและการเรียนรู้แบบประสบการณ์เพื่อพัฒนาความสามารถและแรงจูงใจในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
เสาวนีย์ ศรีนุ้ย. (2551). ผลการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนเทศบาล 2 จังหวัดนครปฐม ที่เรียนด้วยการจัดการเรียนการสอนแบบโครงงานวิทยาศาสตร์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
อุไรรัตน์ แข็งขัน. (2552). การศึกษาความสามารถในการใช้กล้ามเนื้อเล็กและพฤติกรรมทางสังคมของนักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 1 เขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมา เขต 7 โดยการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์แบบกลุ่ม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
