รูปแบบการจัดการเรียนรู้ศีล 5 สำหรับนักเรียนประถมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอรูปแบบการจัดการเรียนรู้ศีล 5 สำหรับนักเรียนประถมศึกษา เป็นการวิจัยแบบผสมวิธีด้วยการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วยขั้นตอนการวิจัย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้ศีล 5 ของนักเรียนประถมศึกษา ใช้แบบสอบถามกลุ่มตัวอย่างที่เป็นผู้บริหารและครู 390 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ขั้นตอนที่ 2 พัฒนารูปแบบ โดยการสัมภาษณ์ข้อมูลสำคัญ 24 ท่าน ด้วยแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา และขั้นตอนที่ 3 เสนอรูปแบบ โดยการสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ 17 ท่าน ด้วยแนวคำถามสำหรับการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้ศีล 5 สำหรับนักเรียนประถมศึกษา สำหรับโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร (LFS Model) โดยมีหลักการ 3 ประการ คือ 1) การจัดการเรียนรู้ (Learning Management) ใน 4 ด้าน คือ 1) การเตรียมความพรอมพื้นฐาน 2) การวางแผนและเตรียมการจัดการเรียนรู้ 3) การใชจิตวิทยาการเรียนรู้ 4) การประเมินผลและรายงาน 2) การจัดการเรียนรู้ศีล 5 (Five Precepts) สำหรับนักเรียนประถมศึกษา สำหรับโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วยศีลข้อที่ 1 ห้ามฆ่าสัตว์ ศีลข้อที่ 2 ห้ามลักทรัพย์ ศีลข้อที่ 3 ห้ามประพฤติในกาม ศีลข้อที่ 4 ห้ามพูดปด และศีลข้อที่ 5 ห้ามดื่มสุรา 3) โรงเรียน (School) จะต้องดำเนินการจัดการเรียนรู้ศีล 5 ควรมีส่วนร่วมกันระหว่างผู้บริหาร ครู กรรมการสถานศึกษา พระสงฆ์ ผู้ปกครอง นักเรียน และชุมชน
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา จันทร์ประเสริฐ. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบนําตนเองโดยใช้ปัญหาเป็นฐานในการสอนวิชาฟิสิกส์วิทยาศาสตร์ชีวภาพ. ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
คณาจารย์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2552). พระไตรปิฎกศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์รายวัน.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2552). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นพวรรณ ทองย้อย, สิน งามประโคน, บุญเชิด ชำนิศาสตร์. (2562). รูปแบบการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมการรักษาศีล 5 สำหรับสถานศึกษาระดับประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 6(1). 208-217.
บุญชม ศรีสะอาด. (2558). วิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์นการพิมพ์.
บุญมี แท่นแก้ว. (2548). พระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โอ. เอ.พริ้นติ้ง เฮ้า.
ประภาสี สีหอำไพ. (2553). พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระครูโสภณสาโรภาส, สุทธิพงษ์ ศรีวิชัย, อำนาจ บัวศิริ. (2561). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนแบบมีส่วนร่วมเพื่อส่งเสริมการรักษาศีล 5 สำหรับสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6(4). 1389-1401.
พระเทวินทร์ เทวินฺโท. (2550). จิรยธรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: รุ่งแสงการพิมพ์.
พระรัฐวุฒิชัย เศรษฐนันท์. (2562). การบริหารจัดการโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 ที่มีประสิทธิผล. วารสาร
ครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 6(2). 145-151.
พัชรี ศรีสังข์. (2551). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิชาจิตวิทยาสังคมโดยใช้ชุมชนและประสบการณ์เป็นฐานเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะของบัณฑิตที่พึงประสงค์. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.(2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยรรยง ผิวอ่อน. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สาระประวัติศาสตร์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการคิดขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รังสรรค์ แสงสุขและคณะ. (2550). ความรู้คู่คุณธรรม. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ลักษณ์.
วศิน อินทสระ. (2550). พุทธจริยา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมดา.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2553). สมบัติทิพย์ของการศึกษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
