SELF-DISCIPLINE BEHAVIORS OF LOWER SECONDARY SCHOOL STUDENTS IN SURAULAMKHAEK SCHOOL
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) study the level of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School and 2) study the approach to promote self-discipline of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School. This research is a mixed-methods research with a population of lower secondary school students. The sample group consisted of 44 second-year secondary school students, consisting of 23 males and 21 females. Data analysis using mean, standard deviation, T-Test, One-way ANOVA, and ranking of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School. The research results show that 1) The overall level of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School was at a high level. When considering each aspect, it was at a high level in 5 aspects: punctuality, patience, compliance with social rules, self-confidence, and responsibility, respectively. The aspect of leadership was at a moderate level. The results of comparing self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School in all 6 aspects, classified by gender, were not different at a statistical significance level of 0.05. Self-discipline behaviors of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School in all 6 areas classified by residence were not different at a statistical significance level of 0.05. 2) Guidelines for promoting self-discipline in lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School consisted of: Area 1: Compliance with social rules, not running around in the classroom, continuously finding activities to do, jointly planning activities, assigning group work to be beneficial; Area 2: Self-confidence, successfully completing important assignments, practicing prioritizing tasks, practicing planning before working every time; Area 3: Responsibility, submitting homework on time every time, creating projects to build discipline, practicing to learn discipline, responsibility, and punctuality; Area 4: Leadership, allowing students to dare to express themselves in front of the class, organizing activities to promote leadership through volunteer activities, religious services with the surrounding community; Area 5: Patience, training to develop emotional intelligence, practicing flexible thinking, and socializing; Area 6: Punctuality, practicing prioritizing activities, learning to deny, starting work early, being realistic and leaving time-wasting activities.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). คู่มือการเสริมสร้างวินัยนักเรียนในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
ชไมพร สีมา. (2562). พฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนกรพิทักษ์ศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทัศนียา แสนทิพย์. (2559). ความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนนิคมสร้างตนเองจังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
บัวคำ แก้วอุดม. (2550). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสถานภาพของผู้ปกครองกับการส่งเสริมวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนนวมินทราชินูทิศสวนกุหลาบวิทยาลัยปทุมธานี. สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2555). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
บุญเหลือ มุ่งต่อม. (2552). แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานวินัยนักเรียน กรณีศึกษา โรงเรียนบ้านโนนกกจาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
เบญญาภา หลวงราช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประดิษฐ์ ป้องเขตร. (2556). การมีวินัยในตนเองที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาการประถมศึกษาปราจีนบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
โรงเรียนสุเหร่าลำแขก. (2565). คู่มือนักเรียนโรงเรียนสุเหร่าลำแขก ปีการศึกษา 2565. กรุงเทพมหานคร: โรงเรียนสุเหร่าลำแขก.
วัลลภา วงศ์ศักดิรินทร์. (2559). พฤติกรรมของผู้ปกครองในการส่งเสริมการมีวินัยในตนเองแก่นักเรียนโรงเรียนสาธิต ในจังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2562). ทฤษฎีจิตวิทยาบุคลิกภาพ (รู้เรา รู้เขา). พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
สราญจิต สงวนสัตย์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียนวัยรุ่น จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Best, J. W. & J. V. Kahn. (1993). Research in Education. Boston, M.A.: Allyn and Bacom.
Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale, Attitude Theory and Measurement. Fishbeic, Martin, Ed. New York: Wiley & Son.