SELF-DISCIPLINE BEHAVIORS OF LOWER SECONDARY SCHOOL STUDENTS IN SURAULAMKHAEK SCHOOL

Main Article Content

Juthathip Visityponchai
Chartchai Phitaktanakhom
Porntip Wannawirot
PhrasamuChokdee Vachirapanyo
Sayyud Mererk

Abstract

This research aims to 1) study the level of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School and 2) study the approach to promote self-discipline of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School. This research is a mixed-methods research with a population of lower secondary school students. The sample group consisted of 44 second-year secondary school students, consisting of 23 males and 21 females. Data analysis using mean, standard deviation, T-Test, One-way ANOVA, and ranking of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School. The research results show that 1) The overall level of self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School was at a high level. When considering each aspect, it was at a high level in 5 aspects: punctuality, patience, compliance with social rules, self-confidence, and responsibility, respectively. The aspect of leadership was at a moderate level. The results of comparing self-discipline behavior of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School in all 6 aspects, classified by gender, were not different at a statistical significance level of 0.05. Self-discipline behaviors of lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School in all 6 areas classified by residence were not different at a statistical significance level of 0.05. 2) Guidelines for promoting self-discipline in lower secondary school students at Suraw Lam Khaek School consisted of: Area 1: Compliance with social rules, not running around in the classroom, continuously finding activities to do, jointly planning activities, assigning group work to be beneficial; Area 2: Self-confidence, successfully completing important assignments, practicing prioritizing tasks, practicing planning before working every time; Area 3: Responsibility, submitting homework on time every time, creating projects to build discipline, practicing to learn discipline, responsibility, and punctuality; Area 4: Leadership, allowing students to dare to express themselves in front of the class, organizing activities to promote leadership through volunteer activities, religious services with the surrounding community; Area 5: Patience, training to develop emotional intelligence, practicing flexible thinking, and socializing; Area 6: Punctuality, practicing prioritizing activities, learning to deny, starting work early, being realistic and leaving time-wasting activities.

Article Details

How to Cite
Visityponchai, J. ., Phitaktanakhom, C. ., Wannawirot, P. ., Vachirapanyo, . P. ., & Mererk, S. . (2024). SELF-DISCIPLINE BEHAVIORS OF LOWER SECONDARY SCHOOL STUDENTS IN SURAULAMKHAEK SCHOOL. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU, 11(3), 408–419. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMCU/article/view/275610
Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). คู่มือการเสริมสร้างวินัยนักเรียนในสถานศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ด้านความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

ชไมพร สีมา. (2562). พฤติกรรมการมีวินัยในตนเองของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนกรพิทักษ์ศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ทัศนียา แสนทิพย์. (2559). ความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนนิคมสร้างตนเองจังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

บัวคำ แก้วอุดม. (2550). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสถานภาพของผู้ปกครองกับการส่งเสริมวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนนวมินทราชินูทิศสวนกุหลาบวิทยาลัยปทุมธานี. สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บุญชม ศรีสะอาด. (2555). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

บุญเหลือ มุ่งต่อม. (2552). แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานวินัยนักเรียน กรณีศึกษา โรงเรียนบ้านโนนกกจาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

เบญญาภา หลวงราช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ประดิษฐ์ ป้องเขตร. (2556). การมีวินัยในตนเองที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาการประถมศึกษาปราจีนบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

โรงเรียนสุเหร่าลำแขก. (2565). คู่มือนักเรียนโรงเรียนสุเหร่าลำแขก ปีการศึกษา 2565. กรุงเทพมหานคร: โรงเรียนสุเหร่าลำแขก.

วัลลภา วงศ์ศักดิรินทร์. (2559). พฤติกรรมของผู้ปกครองในการส่งเสริมการมีวินัยในตนเองแก่นักเรียนโรงเรียนสาธิต ในจังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2562). ทฤษฎีจิตวิทยาบุคลิกภาพ (รู้เรา รู้เขา). พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.

สราญจิต สงวนสัตย์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียนวัยรุ่น จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Best, J. W. & J. V. Kahn. (1993). Research in Education. Boston, M.A.: Allyn and Bacom.

Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale, Attitude Theory and Measurement. Fishbeic, Martin, Ed. New York: Wiley & Son.