A STUDY OF TEACHERS’ LEARNING AGILITY IN UPPER CENTRAL PROVINCIAL ANUBAN SCHOOLS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research article was to study the level of teachers’ learning agility in upper central provincial Anuban Schools by using the learning agility conceptual framework. The research adopted a descriptive research method. The population was upper central provincial Anuban Schools. The informants of the research are 234 teachers selected from 597 teachers in 7 upper central provincial Anuban Schools by using simple random sampling. The research tool was a questionnaire regarding the level of teachers’ learning agility in upper central provincial Anuban Schools. The data were analyzed by statistical analysis methods such as frequency, percentage, mean, and standard deviation. The research findings revealed that the overall level of teachers’ learning agility in upper central provincial Anuban Schools was in a moderate level. When considering each aspect of the level of teachers’ learning agility in upper central provincial Anuban Schools, it was found that self-awareness was at the highest level, followed by people agility, result agility and mental agility respectively. Meanwhile, change agility was at the lowest level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
จันทร์ชลี มาพุทธ. (2561). สมรรถนะและมาตรฐานวิชาชีพครูในสังคมที่เปลี่ยนแปลง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 29(1). 1-13.
ธัญพิมล วสยางกูร และจารุวรรณ พลอยดวงรัตน์. (2565). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในยุคการเปลี่ยนแปลงพลิกผันด้วยการสร้างองค์กรแห่งความคล่องตัว. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย. 4(4). 15-28.
นาถยา คงขาว. (2559). ผลการปรึกษากลุ่มแบบอัตถิภาวะนิยมต่อการตระหนักรู้ในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ปัญพัชร์ ปภังกร. (2563). ปรับตัวให้ไวขึ้น ในโลก Disruption ด้วย Agility. แหล่งที่มาhttps://sasinconsulting.com/wp-content/uploads/2020/09/Disruption_Agility.pdf สืบค้นเมื่อ 19 ม.ค. 2567.
รัตน์ดา เลิศวิชัย. (2562). Learning Agility ความสามารถที่ส่งเสริมอัตลักษณ์ของผู้นําทางการศึกษา. แหล่งที่มา https://www.dpu.ac.th/ces/upload/content/files/ED-APHEIT%202019(1).pdf สืบค้นเมื่อ 19 ม.ค. 2567.
วีระยุทธ แสงไชย. (2564). ภาวะผู้นำครูที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ศุภฤกษ์ วัฒนศรี. (2565). แนวทางการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในสหวิทยาเขตระยอง 1 ตามแนวคิดผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้. สารนิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิต บูรณาการการเรียนการสอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). สพฐ. ดัน รร.อนุบาลประจำจังหวัด เป็นแกนนำพัฒนาเด็กปฐมวัย พื้นฐานสำคัญการพัฒนาตลอดช่วงวัย. แหล่งที่มา https://www.obec.go.th/archives/668716 สืบค้นเมื่อ 23 ก.พ. 2567.
Ackerman, C. E. (2019). My pocket gratitude: Anytime exercises for awareness, appreciation, and joy. Adams Media.
De Meuse, K. P. & Feng, S. (2015). The development and validation of the TALENTx7 Assessment: A psychological measure of learning agility. Shanghai, China: Leader’s Gene Consulting.
De Meuse, K. P., Dai, G., Zewdie, S., Page, R. C., Clark, L. P. & Eichinger, R. W. (2011). Development and validation of a self-assessment of learning agility. Chicago, Illinois: Paper presented at the Society for Industrial and Organizational Psychology Conference.
Hopkins, D. & Stern, D. (1996). Quality teachers, quality schools: International perspectives and policy implications. Teaching and teacher education. 12(5). 501-517.
Kaya, A. (2023). Teachers' learning agility as a predictor of their lifelong learning tendency. Asian Journal of Instruction. 11(Special Issue). 61-76.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607–610.
Krishnan, K. (2019). 3 vital skills for the age of disruption. From https:// www.weforum.org/agenda/2019/09/3-vital-skills-for-the-age-of-disruption Retrieved January 19, 2024.
Santoso, A. M. & Yuzarion, Y. (2021). Analysis of learning agility in the performance of achievement teachers in Yogyakarta. PEDAGOGIK: Jurnal Pendidikan. 8(1). 77-122.
Silzer, R. & Church, A. H. (2009). The pearls and perils of identifying potential. Industrial and Organizational Psychology: Perspectives on Science and Practice. 2(4). 377–412.
Swisher, V. (2013). Learning agility: The “X” factor in identifying and developing future leaders. Industrial and Commercial Training. 45(3). 139-142.
Toffler, A. (1970). Future Shock. From https://ia801209.us.archive.org/6/items/FutureShock-Toffler/Future-Shock_-_Toffler.pdf Retrieved January 19, 2024.
Wahjusaputri, S. & Fadilah, H. (2022). The Impact of Learning Agility and the Work Environment during Work from Home (WFH) on Teacher Performance. Al-Ishlah: Jurnal Pendidikan. 14(4). 6695-6702.
York-Barr, J. & Duke, K. (2004). What Do We Know About Teacher Leadership? Findings From Two Decades of Scholarship. Review of Educational Research. 74(3). 255-316.