CONSERVATION OF THAI - MON LOCAL TRADITIONS, PATHUM THANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The objective of this research article was to study the conservation of Thai-Mon local traditions in Pathum Thani Province. It was qualitative research by conducting interviews with 15 key informants, consisting of heirs and inheritors of the tradition, local scholars, community leaders, stakeholders and temples in the Mon community area in Pathum Thani Province along with taking notes, recording still images and movies while in the research area, checking the correctness of the information. The data was then analyzed, interpreted and presented descriptively. The research results found that preserving local Thai-Mon traditions, Pathum Thani Province. Traditions were preserved by grouping into Mon communities with the temple as the center of the tradition, divided into 3 components: 1) Cultural pattern; that was, culture was a pattern of living that had been passed down for a long time. It was something that showed human progress. Each region had a different culture depending on the environment and the people’s way of life in each locality. 2) Religion and beliefs; Mon people in Pathum Thani Province still preserve and maintain and pass on the beliefs to the present. Even though the social context had changed, the Mon people's way of life still continues, especially the beliefs about ancestral ghosts with love and tenacity in traditions and beliefs that was stable and connected to Buddhism 3) Technology; using information technology to manage and preserve local traditions. It was knowledge and a process that made community dynamic.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). แผนปฏิบัติการด้านการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศไทยด้วยโมเดลเศรษฐกิจ BCG พ.ศ. 2564-2570. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
จักรพงษ์ แพทย์หลักฟ้า. (2556). การมีส่วนร่วมของชุมชนเมืองในการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ศิลปวัฒนธรรม : กรณีศึกษาชุมชน ลาดพร้าว. ดุษฎีนิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ดนัย ไชยโยธา. (2546). สังคม วัฒนธรรม และประเพณี. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ดวงพร สุภาพร. (2561). วิถีการเรียนรู้กับการบริหารศูนย์การเรียนชุมชนธรรมชาติบ้านห้วยพ่าน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไทยโรจน์ พวงมณี. (2564). แนวทางการอนุรักษ์และการพัฒนาต่อยอดศิลปวัฒนธรรมพื้นที่หมู่บ้านน้ำพร อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พัชรีพร วรจักร. (2559). รูปแบบการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของสถาบันอุดมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ดุษฎีบัณฑิตการศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิษณุ บางเขียว และคณะ. (2550). การศึกษาองค์ความรู้และแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืนย่านกุฎีจีนและพื้นที่เกี่ยวเนื่องเขตธนบุรี. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ว่าที่ร้อยตรีชนาคัลภ์กันยกร พันธ์หว้าทันกร. (2564). บทบาทของวัดต่อวิถีชีวิตชุมชนไทย-มอญในอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2552). พระบรมราโชวาท พระราชดำรัส เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรม. แหล่งที่มา https://www.thaihealth.or.th/พระบรมราโชวาท-พระราชดำร/ สืบค้นเมื่อ 29 ธ.ค. 2565.
สำนักงานวัฒนธรรม จังหวัดปทุมธานี. (2558). สภาพแวดล้อมของปทุมธานี. แหล่งที่มา http://pathumthani.m-culture.go.th/activity.html?nid=114. สืบค้นเมื่อ 29 ธ.ค. 2565.
สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์. (2558). 200 ปีปทุมธานี. จากhttp://www.pathumthanitourist.com/th/2015-08-02-14-00-29/2015-08-24-04-44-31. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2565.
สุภางค์ จันทรวานิช. (2543). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เหมือนพิมพ์ สุวรรณกาศ. (2558). มรดกทางวัฒนธรรม: การสร้างตัวตนคนมอญสามโคกจังหวัดปทุมธานี. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อานนท์ อาภาภิรมณ์. (2525). สังคม วัฒนธรรมและประเพณีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
Mescon, M. & Khedouri, F. (1985). Management: Individual and organizational effectiveness. New York: Harper & Row.
Steward Julian H. (1972). Theory of Culture Change: The Methodology of Multilinear Evolution. Urbana and Chicago: University of Illinois Press.
Stoner, A. F. & Wankel, C. (1986). Management. 3 rd ed. New Delhi: Prentice – Hall.