MANAGING THE CONSERVATION OF THAI-MON LOCAL TRADITIONS, PATHUM THANI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research article was to study the conservation management of Thai-Mon local traditions, Pathum Thani Province. It was qualitative research. The research work was divided into 3 phases: Phase 1; studied the conservation of Thai - Mon local traditions, Pathum Thani Province by interviewing 15 key informants, Phase 2; determined the management model for the conservation of Thai-Mon local traditions, Pathum Thani Province by organizing a group discussion with 9 experts, and Phase 3; evaluating the management model for preserving Thai-Mon local traditions, Pathum Thani Province with a seminar based on 7 experts, data were analyzed using basic statistics and content analysis. The research results found that the management model for the conservation of Thai-Mon local traditions, Pathum Thani Province, had 3 parts: Part 1; the origin of the model, consisting of 1) the concepts and principles of the model, 2) the objectives of the model, Part 2; the elements of the management model preserving Thai-Mon local traditions, Pathum Thani Province, consisted of 1) cultural patterns, way of life, occupations, traditions, culture, relationships, kinship, 2) religion and beliefs, religious principles, beliefs in community harmony, 3) technology, public relations, skills and expertise in using, Part 3; using the model, consisting of 1) factors for using the model, 2) conditions for using the model and the results of the evaluation of the management model for the conservation of local Thai-Mon traditions, Pathum Thani Provinces was useful, appropriate and being possible in practice in overall, it was at the highest level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). แผนปฏิบัติการด้านการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศไทยด้วยโมเดลเศรษฐกิจ BCG พ.ศ. 2564-2570. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ดนัย ไชยโยธา. (2546). สังคม วัฒนธรรม และประเพณี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ดวงพร สุภาพร. (2561). วิถีการเรียนรู้กับการบริหารศูนย์การเรียนชุมชนธรรมชาติบ้านห้วยพ่าน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไทยโรจน์ พวงมณี. (2564). แนวทางการอนุรักษ์และการพัฒนาต่อยอดศิลปวัฒนธรรมพื้นที่หมู่บ้านน้ำพร อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พัชรีพร วรจักร. (2559). รูปแบบการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรมของสถาบันอุดมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ดุษฎีบัณฑิตการศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2552). พระบรมราโชวาท พระราชดำรัส เกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรม. แหล่งที่มา https://www.thaihealth.or.th/พระบรมราโชวาท-พระราชดำร/ สืบค้นเมื่อ 29 ธ.ค. 2565.
สำนักงานวัฒนธรรม จังหวัดปทุมธานี. (2558). สภาพแวดล้อมของปทุมธานี. แหล่งที่มา http://pathumthani.m-culture.go.th/activity.html?nid=114. สืบค้นเมื่อ 29 ธ.ค. 2565.
สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์. (2558). 200 ปีปทุมธานี. จากhttp://www.pathumthanitourist.com/th/2015-08-02-14-00-29/2015-08-24-04-44-31. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2565.
สุภางค์ จันทรวานิช. (2543). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เหมือนพิมพ์ สุวรรณกาศ. (2558). มรดกทางวัฒนธรรม: การสร้างตัวตนคนมอญสามโคกจังหวัดปทุมธานี. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อานนท์ อาภาภิรมณ์. (2525). สังคม วัฒนธรรมและประเพณีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
Mescon, M. & Khedouri, F. (1985). Management: Individual and organizational effectiveness. New York: Harper & Row.
Steward Julian H. (1972). Theory of Culture Change: The Methodology of Multilinear Evolution. Urbana and Chicago: University of Illinois Press.
Stoner, A. F. & Wankel, C. (1986). Management. 3 rd ed. New Delhi: Prentice – Hall.