ผลของการจัดประสบการณ์โดยใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบที่มีต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยในระยะก่อนทดลอง และระยะหลังทดลองจัดประสบการณ์โดยใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบและศึกษาพัฒนาการของพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัย ในระยะก่อนทดลอง ระยะทดลองและระยะหลังทดลองจัดประสบการณ์โดยใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย คือ เด็กปฐมวัยที่กำลังศึกษาในระดับชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 โรงเรียนบ้านหนองสาหร่าย ตำบลหนองปรือ อำเภอหนองปรือ จังหวัดกาญจนบุรี จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 2 ประเภท ประกอบด้วยเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสังเกตพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัย มีค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 0.60-1.00 มีค่าความสอดคล้องในการสังเกตเท่ากับ 0.87 และเครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ แผนการจัดประสบการณ์ใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบ  มีค่าความสอดคล้องระหว่างวัตถุประสงค์กับแผนเท่ากับ 1.00 และมีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 4.58 เมื่อเทียบกับเกณฑ์พบว่า แผนการจัดประสบการณ์ใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบ มีประสิทธิภาพมากที่สุด การวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงทดลองโดยใช้แบบแผนการทดลองแบบอนุกรมเวลา ซึ่งมีการสังเกต 3 ระยะ คือ ระยะก่อนทดลอง ระยะทดลอง และระยะหลังทดลอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และนำเสนอข้อมูลพัฒนาการของพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยในระยะก่อนทดลอง ระยะทดลอง และระยะหลังทดลองโดยใช้กราฟเส้น ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยในระยะหลังทดลอง สูงกว่าระยะก่อนทดลองจัดประสบการณ์โดยใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบ 2) พัฒนาการของพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยในระยะก่อนทดลอง ระยะทดลองและระยะหลังทดลองจัดประสบการณ์โดยใช้แนวคิดการเรียนรู้จากตัวแบบ มีแนวโน้มสูงขึ้น