ASSESSMENT OF LANDSCAPE IMPROVEMENT PROJECTS AND DEVELOPMENT OF LEARNING RESOURCES WITHIN EDUCATIONAL INSTITUTIONS CONTRIBUTING TO THE LEARNING POTENTIAL OF DEBSIRIN PHUKHAE SARABURI SCHOOL, SARABURI
Main Article Content
Abstract
This article aims to evaluate landscape improvement projects and develop learning resources within educational institutions that contribute to the learning potential of Debsirin Phukhae Saraburi School under the CIPPIEST Model's systematic assessment framework, there are eight areas of assessment: contextual, input, process, productivity, impact, effectiveness. In sustainability and knowledge transfer, the informant group includes 1) Deputy Director and Teacher 2) Basic Education Committee 3) Students in Grades 1-6 and 4) Parents of students in Grades 1-6, Debsirin Phukhae Saraburi School conducted the assessment between May 16, 2019 and September 30, 2020. Student Satisfaction Questionnaire Student learning behavior assessments and structured interviews by asking for information groups opinions and analyzing data using a model assessment model. CIPPIEST Model systematically evaluates and analyzes student behavior and student satisfaction after the activity. It uses descriptive statistics to describe data, including averages and standard deviations. The results showed that the overall landscape improvement and learning resources within the school contributed to the learning potential of Debsirin Phukhae Saraburi School has the highest quality level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารฉบับนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้นเพียงผู้เดียว และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการคัดเลือกบทความลงตีพิมพ์และจะแจ้งให้เจ้าของบทความทราบหลังจากผู้ประเมินบทความตรวจอ่านบทความแล้ว
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร
References
ครองสิทธิ์ บุตรสุวรณ์. (2562). การพัฒนาแหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนบ้านท่าหนองพันทา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร.
ชีพสุมน รังสยาธร และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2549). การวิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัยด้วยโปรแกรม SPSS for Windows. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร:
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ข้าวฟ่าง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2541). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สุวิริยสาส์น.
มาเรียม นิลพันธ์. (2553). คู่มือการประเมินหลักสูตรระดับบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วันเผด็จ มีชัย. (2559). การประเมินโครงการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ของนักเรียนโรงเรียนเปรมติณสูลานนท์ สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่น. แหล่งที่มา http://www.ptn-school.ac.th/?name=research&readresearch&id=3 สืบค้นเมื่อ 20 ธ.ค. 2563.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
O’Dell, C. and Grayson, C. (1998). If Only We Knew What We Know: Identification and Transfer of Internal Best Practices. California Management Review. 40. 154-174.
Stufflebeam D. L. et al. (2003). Educational Evaluation and Decision-Making; Illinois. Peacock Publishers: Inc.