การเรียนการสอนที่เน้นสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Thailand has participated in the Programme for International Student Assessment (PISA) since 2000. Although organizations attempt to enhance the quality of science education, the results of this assessment on Thai students’ scientific literacy has been lower than the average. This article argues that learning activities must emphasize scientific competencies, which are components of scientific literacy as defined in the assessment framework, so that students can have opportunities to develop scientific literacy. In so doing, the article presents examples of learning activities that emphasize scientific competencies such as verbal design of studies, databased analysis, evidence-based explanation building, evidence evaluation, computer-simulated experiments, and hands-on inquiry, which mostly result from Chinn & Malhotra’s (2002) analysis.
Article Details
References
กรมอุทกศาสตร์ กองทัพเรือ. (2557). ระดับน้ำทำนายสูงสุด-ต่ำสุด ปี 2557. ค้นเมื่อ 28 พฤษภาคม 2557, จาก http://www.hydro.navy.mi.th/services2014.htm
กระทรวงศึกษาธิการ (2557). ข่าวสำนักงานรัฐมนตรี 19/2557: การประชุมเพื่อยกระดับผลการทดสอบ PISA. ค้นเมื่อ 5 มีนาคม 2557, จาก http://www.moe.go.th/websm/2014/jan/019.html
จีระวรรณ เกษสิงห์ และ วรรณทิพา รอดแรงค้า. (2553). กรณีศึกษาความเข้าใจและการปฏิบัติของครูวิทยาศาสตร์ในการจัดการเรียนการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ (สาขาสังคมศาสตร์), 31(1), 1 – 16.
ธงชัย ชิวปรีชา. (2555). การใช้การสอบขับเคลื่อนการสอน. นิตยสาร สสวท., 40(175), 12 – 13.
พงศ์ประพันธ์ พงษ์โสภณ. (2552). สอนวิทยาศาสตร์อย่างที่วิทยาศาสตร์เป็น. วารสารวิทยาศาสตร์, 63(1), 84 – 89.
ลฎาภา สุทธกูล และ ลือชา ลดาชาติ. (2556). การให้เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารมหาวิทยาลัยนเรศวร: วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 21(3), 107 – 123.
ลือชา ลดาชาติ, กมลรัตน์ ฉิมพาลี, ณิชัชฌา อาโยวงษ์, นพคุณ แงวกุดเรือ, สำเร็จ สระขาว, ชื่นหทัย หวังเอียด, และคณะ (2558). การลงข้อสรุปและสร้างคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย สาขาสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศิลปะ, 35(1), 171 – 206.
ลือชา ลดาชาติ, และ กาญจนา มหาลี. (2560). ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติของการสืบเสาะทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้, 7(2), 284-310.
ลือชา ลดาชาติ และโชคชัย ยืนยง. (2559). สิ่งที่ครูวิทยาศาสตร์ไทยควรเรียนรู้จากโครงการประเมินผลนักเรียนนานาชาติ. วารสารปาริชาต, 28(2), 108-137.
ลือชา ลดาชาติ และโชคชัย ยืนยง. (2560). การใช้กิจกรรมการสืบเสาะทางวิทยาศาสตร์เพื่อพัฒนาการรู้วิทยาศาสตร์ของครูและศึกษานิเทศก์. วิทยาสารเกษตรศาสตร์ (สังคมศาสตร์), 38(1), 482-492.
ศักดิ์ศรี สุภาษร. (2554). กระบวนการสืบเสาะทางวิทยาศาสตร์ในการทดลองเคมีระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย: การทบทวนงานวิจัยด้านวิทยาศาสตร์ศึกษาจากมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 22(3), 331 – 343.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2554). กรอบโครงสร้างการประเมินผลนักเรียนนานาชาติ PISA 2009. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2555). ตัวอย่างข้อสอบการประเมินผลนานาชาติ PISA และ TIMSS: วิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2556). ผลการประเมิน PISA 2012 คณิตศาสตร์ การอ่าน และวิทยาศาสตร์: บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. สมุทรปราการ: แอดวานซ์ พริ๊นติ้ง เซอร์วิส.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2560ก). ประเด็นหลักและนัยทางการศึกษาจาก PISA 2015: บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: ซัคเซสพับลิเคชั่น.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2560ข). สรุปข้อมูลเบื้องต้น PISA 2015. ค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2560, จาก http://pisathailand.ipst.ac.th /pisa/reports/pisa-2015-basic-summary
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี [สสวท.]. (2560ค). สรุปผลการวิจัย PISA 2015. ค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2560, จาก http://pisathailand.ipst.ac.th /pisa/reports/pisa2015summaryreport
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2557). กิจกรรมการเรียนรู้ด้วยการสืบเสาะทางวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรไทย (น.ส.พ. ฟ้าเมืองไทย).
Calendar-365. (2015). Moon Calendar. Retrieved May 28, 2015, from http://www.calendar-65.com/moon/moon-calendar.html
Chinn, C.A., & Malhotra, B. A. (2002). Epistemologically Authentic Inquiry in Schools: A Theoretical Framework for Evaluating Inquiry Tasks. Science Education, 86(2), 175 – 218.
Hodson, D. (2014). Learning Science, Learning about Science, Doing Science: Different Goals Demand Different Learning Methods. International Journal of Science Education, 36(15), 2534-2553.
Lederman, J.S., Lederman, N.G., Bartos, S.A., Bartels, S.L., Meyer, A. A., & Schwartz, R.S. (2014). Meaningful Assessment of Learners’ Understandings About Scientific Inquiry—The Views About Scientific Inquiry (VASI) Questionnaire. Journal of Research in Science Teaching, 51(1), 65 – 83.
Mortimer, E.F., & Scott, P.H. (2003). Meaning Making in Secondary Science Classrooms. Berkshire: Open University Press.
Organization for Economic Cooperation and Development [OECD]. (2013). PISA 2015: Draft Science Framework. Retrieved March 11, 2014, from http://www.oecd.org/pisa/pisaproducts/Draft%20PISA%202015%20Science%20Framework%20.pdf
The World Bank. (2012). Learning Outcomes in Thailand: What Can We Learn from International Assessment?. Retrieved March 5, 2014, from https://openknowledge.worldbank.org/handle/10986/2723
Tsai, C. (2015). Improving Students’ PISA Scientific Competencies through Online Argumentation. International Journal of Science Education, 37(2), 321-339.
University of Colorado. (2015). PhET Interactive Simulations. Retrieved May 29, 2015, from https://phet.colorado.edu/th/
