การประเมินความสอดคล้องในแนวเดียวกันของการเรียนการสอนภาษาอังกฤษระหว่าง ระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิด (MOOC) ของไทยและต่างประเทศด้วย ดัชนีความสอดคล้องของพอร์เตอร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาผลลัพธ์การเรียนรู้ วีธีการสอนและวิธีการประเมิน ระหว่างรายวิชาที่เกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิดของไทยและต่างประเทศ (2) เพื่อประเมินความสอดคล้องในแนวเดียวกัน ด้านผลลัพธ์การเรียนรู้ วิธีการสอนและวิธีการประเมิน ในรายวิชาที่เกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษระหว่างระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิดของไทย (Thai MOOC และ Chula MOOC) และต่างประเทศ (Coursera) กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย คือ ผลลัพธ์การเรียนรู้ วิธีการสอน และวิธีการประเมินของรายวิชาเกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของไทยและต่างประเทศในระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิด จำนวน 89 รายวิชา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบบันทึกผลลัพธ์การเรียนรู้ วิธีการสอน และวิธีการประเมิน วิเคราะห์หาความสอดคล้องด้วยวิธีของพอร์เตอร์
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลลัพธ์การเรียนรู้ วิธีการสอนและวิธีการประเมินของรายวิชาเกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของไทยและต่างประเทศในระบบการเรียนการสอนออนไลน์แบบเปิด มีทั้งจุดที่เหมือนและแตกต่างกัน โดยผลลัพธ์การเรียนรู้ส่วนใหญ่อยู่ในระดับเข้าใจ วิธีการสอนส่วนใหญ่ ได้แก่ การดูวีดิโอ การใช้เอกสาร การทำแบบฝึกหัด และการอภิปราย วิธีการประเมินมีความแตกต่างกันโดย Coursera มีวิธีการประเมิน 3 วิธี ได้แก่ การทดสอบ การประเมินโดยเพื่อนและการประเมินทั้งการทดสอบและการประเมินโดยเพื่อน ในขณะที่ Thai MOOC และ Chula MOOC จะใช้การทดสอบและการสอบปลายภาคเป็นหลัก 2) ความสอดคล้องในแนวเดียวกัน ด้านผลลัพธ์การเรียนรู้ วิธีการสอนและวิธีการประเมิน พบว่า มีค่าดัชนีความสอดคล้องตั้งแต่ 0.110 ถึง 0.630 ซึ่งถือว่ามีค่าอยู่ในระดับต่ำถึงปานกลาง
Article Details
References
บุษยารัตน์ จันทร์ประเสริฐ. (2560). ความสอดคล้องในแนวเดียวกันระหว่างข้อสอบในการประเมิน ระดับชาติกับข้อสอบใน การประเมินระดับชั้นเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์: การประยุกต์ใช้โมเดลหลายองค์ประกอบของราส์ช และทฤษฎีการสรุปอ้างอิงความน่าเชื่อถือของผลการวัด. ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา สาขาวิชาการวัดและ ประเมินผลการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย.
บุษยารัตน์ จันทร์ประเสริฐ, ณัฏฐภรณ์ หลาวทอง, และสังวรณ์ งัดกระโทก. (2563). ความเที่ยงระหว่างผู้ประเมินของความ สอดคล้องในแนวเดียวกันระหว่างข้อสอบกับตัวชี้วัดวิทยาศาสตร์. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(2), เมษายน-มิถุนายน.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สังวรณ์ งัดกระโทก. (2561). การวัดและการประเมินผลสำหรับการจัดการศึกษาอิงมาตรฐาน.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Anderson, L. W., Krathwohl, D. R., Airasian, P. W., Cruikshank, K. A., Mayer, R. E., Pintrich, P. R., Wittrock, M. C. (2001). A taxonomy for learning, teaching, and assessing: A revision of Bloom's taxonomy of educational objectives (Complete ed.). New York: Longman.
Porter, A. C. (2002). Measuring the content of instruction: Uses in research and practice. Educational Researcher, 31(7), 3-14
Porter, A. C.& Smithson, J. L. (2001). Defining, developing, and using curriculum indicators. CPRE research report series RR-048. Retrieved from Philadelphia, PA: University of Pennsylvania Graduate School of Education.
Webb, N. L. (1997). Criteria for Alignment of Expectations and Assessments in Mathematics and Science Education. (Research Monograph No. 8). Washington, DC: Council of Chief State School Officers.