วัฒนธรรมองค์การและความผูกพันกับองค์การของบุคลากรสายสนับสนุน สังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
คำสำคัญ:
ความผูกพัน, วัฒนธรรม, องค์การบทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษา วัฒนธรรมองค์การและความผูกพันกับองค์การของบุคลากรสายสนับสนุนสังกัด มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีและ 2. เพื่อศึกษาระดับความผูกพันกับองค์การของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัย ราชภัฏธนบุรี 3. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การกับความผูกพันกับองค์การของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี กลุ่มประชากรคือบุคลากรสายสนับสนุนสังกัดมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี จำนวน 209 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ โดยใช้ (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับความคิดเห็นของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีต่อ วัฒนธรรมองค์การ ในภาพรวมมีระดับมาก เมื่อพิจารณาในด้านต่าง ๆ พบว่ามีระดับมากในทุกด้าน โดยในด้านความเป็นกลุ่มนิยมสูงสุด รองลงมา คือ การหลีกเลี่ยงความไม่แน่นอนและด้านความเหลื่อมล้ำของอำนาจ กับความเป็นปัจเจกนิยม เท่ากัน 2. ระดับความคิดเห็นของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีต่อความผูกพันกับองค์การในภาพรวมมีระดับมาก เมื่อพิจารณาในด้านต่าง ๆ พบว่ามีระดับมากในทุกด้าน โดยใน ด้านความผูกพันสูงสุด รองลงมา คือด้านพฤติกรรม และด้านทัศนคติเท่ากัน 3. ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับว่าวัฒนธรรมองค์การและความผูกพันกับองค์การมีความสัมพันธ์กันในระดับมาก (r =.771) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
References
กัญญา รอดพิทักษ์. (2551). วัฒนธรรมองค์การที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์การ ของพนักงานธนาคารออมสิน ฝ่ายกิจการนครหลวง 3 เขตศิริราช.
ภาคนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ชลธิชา หวังรวยนาม. (2542). การรับรู้วัฒนธรรมองค์การกับความผูกพันต่อองค์การ: กรณีศึกษา สำนักงานปลัดสำนักนายกรับมนตรี. ภาคนิพนธ์ปริญญา บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ สถาบัน บัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ธงชัย สินติวงษ์. (2540). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนา พานิช.
พิจิก พรหมแก้ว. (2547). การรับรู้วัฒนธรรมองค์การของพนักงานบริษัทปูนซีเมนต์ นครหลวง จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์ปริญญาพัฒนาแรงงานและ สวัสดิการมหาบัณฑิต สาขาสังคมสงเคราะห์ศาสตร มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ภรณี (กีร์ติบุตร) มหานนท์. (2529). การประเมินประสิทธิผลขององค์การ. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
ศศิธร เทียมถนอม. (2560).การเปิดรับข่าวสาร การรับรู้โครงการออมเงินเพื่อดำรงชีพ ในวัยสูงอายุของลูกจ้างในมหาวิทยาลัยราชภัฎฝั่งธนบุรี. วารสารวิจัยราชภัฏ ธนบุรี รับใช้สังคม. 3 (1): 31- 43.
ศิริพงศ์ อินทวดี. (2541). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติต่อการประเมินผล การปฏิบัติงานทัศนคติต่อรางวัล และความผูกพันต่อองค์การ กรณีศึกษา บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขา จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์กร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุนันทา เลาหนันทน์. (2541). การพัฒนาองค์การ. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพมหานคร: ดี.ดี.บุคสโตร์.Hofstade, Greet. (1997). Culture and Organizations: Software of the Mind New York: Mcgraw – Hill.
Mowday, R.T., Porter, L.W. & Steers, R.M. (1982). Employee – Organization Linkages: The Psychology of Commitment, Adsenteesim and Turnover. New York: Academic Press.
Robbins, S.P. (1996). Organization Behavior: Concepts, Controversies and Application. 7 th ed. New Jersey: Prentice-Hall.
Steers, Richard M. (1977). Introduction to Organization Behavior. 4 th ed. New York: Harper Collins.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีและบุคลากรท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
