The Wisdom of Epilepsy Treatment and Medical Pluralism in the Context of Isan Society
Keywords:
wisdom of epilepsy treatment, medical pluralism, Thai herbsAbstract
This qualitative research aimed to study the wisdom of epilepsy treatment as a medical pluralism in Ban Khok Klang community, Borabue district, Mahasarakham province. The informants were experts, villagers, elders, monks, academicians, and youths in the community. The collected data were analyzed with the wisdom and medical pluralism concepts. The results showed that the wisdom of epilepsy treatment in the Ban Khok Klang community had been passed down from the ancestors of the Saen Yen Family to younger generations to treat epilepsy patients inside and outside the community. The wisdom of epilepsy treatment revealed 14 active ingredients: 1) Siamese Randia, 2) Ellipanthus Tomentosus Kurz, 3) Vietnamese Mickey Mouse, 4) Indian Elm, 5) Hymenocardia Wallichii, 6) Covellia Assamica Miq, 7) Salacia Chinensis, 8) Black Sugar Cane, 9) Nutgrass tubers, 10) Smilax Corbularia Kunth, 11) Ga-fak Noi Na, 12) Loranthou Parasiticus, 13) Jackfruit leaf and 14) raw sticky rice. Even though modern medicine plays a significant role in sickness treatment, appreciating and applying the community's wisdom to treat disease as a medical pluralism gives the community an alternative way to manage health with local herbs and encourages appreciation and pride of Local Wisdom Heritage.
Downloads
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรปี 2560-2564. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
เกียรติศักดิ์ บังเพลิง. (2558). ชุมชนชาติพันธุ์ "บรู" ร่วมสมัยบนพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว: วิถีชีวิตและการ ปรับตัวทางวัฒนธรรม. (ดุษฎีนิพนธ์สาขามานุษยวิทยา), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กรุงเทพฯ.
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์. (2549). พหุลักษณ์ทางการแพทย์: มุมมองมานุษยวิทยากับความหลากหลายของวัฒนธรรมสุขภาพ. ในพหุลักษณ์ทางการแพทย์กับสุขภาพในมิติสังคมวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์กรมหาชน).
กรุณา จันทุม และ กัลยารัตน์ กำลังเหลือ. (2560). การรักษาโรคด้วยสมุนไพรและตำรับยาโบราณของหมอพื้นบ้าน. นิพนธ์ศิลปะศาสตร์บัณฑิต สาขาสาธารณสุขชุมชน คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
ณวิญ เสริฐผล. (2563). การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่นในสังคมโลกาภิวัตน์, วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ. 5 (2)
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2554). ภูมิปัญญาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นเชิงสร้างสรรค์, สถาบันพระปกเกล้า, กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอ.พี. กราฟิค ดีไซน์และการพิมพ์ จำกัด.
ทิพย์วารี สงนอก และนนทิยา จันทร์เนต. (2561). ภูมิปัญญาด้านการบำบัดรักษาโรคของหมอยาพื้นบ้านในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย. 12 (3)
ปิยนุช ยอดสมสวย. (2556). การศึกษาภูมิปัญญาของหมอพื้นบ้านในอำเภอองครักษ์ จังหวัดนครนายก. สาขาวิชาการส่งเสริมสุขภาพ, คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนทรวิโรฒ, ธรรมศาสตร์เวชสาร. 13 (2)
ปริตตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล. (2548). ทบทวนภูมิปัญญา ท้าทายความรู้. ใน ดาริน อินทร์เหมือน (บรรณาธิการ), ภูมิปัญญาไทย-ภูมิปัญญาเทศ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)
พรทิพย์ แก้วชิณ และ นฤทธิ์ พลสูงเนิน. (2558). การศึกษาภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้านในเขตอำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา, ในการประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “สร้างสรรค์และพัฒนาเพื่อก้าวหน้าสู่ประชาคมอาเซียน” ครั้งที่ 2. นครราชสีมา : วิทยาลัยนครราชสีมา. น. 136-143
สัมพันธ์ กล่ำโกมล และทรงคุณ จันทรจร. (2560). การอนุรักษ์สมุนไพรไทยอายุวัฒนะเกี่ยวกับการดูแลสมรรถภาพทางเพศชาย. สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 6 (2 (ฉบับพิเศษ)), น. 1-11.
สาวิตรี ไชยบุญตา. (2550). กระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาและการรักษาโรคด้วยการนวดแบบเขี่ยเส้นล้านนา. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาอาชีวศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุรสม กฤษณะจูฑะ. (2558). สมุนไพรข้ามแดนและภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้านลูกผสม. ใน โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ เทพรินทร์ พัชรานุรักษ์ และปารณัฐ สุขสุทธิ์ (บรรณาธิการ), วัฒนธรรมสุขภาพในสังคมอาเซียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์.
สุทธิพร รัตนธร ศรัทธา. (2553). ศึกษาการพัฒนาที่ยั่งยืนแนวพุทธในทัศนะของ พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุภรัชต์ อินทรเทพ, สุวารีย์ ศรีปูณะ และผมหอม เชิดโกทา. (2560). สภาพปัญหาและแนวทางพัฒนาการถ่ายทอดภูมิปัญญาการใช้สมุนไพรพื้นบ้านในการดำรงชีวิตที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในชุมชน จังหวัดสระแก้ว. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 12 (3), น. 275-285.
สังคม ศุภรัตนกุล. (2561). การเลือกแบบแผนการรักษาการเจ็บป่วยของครัวเรือนในพื้นทีชนบทอีสาน. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ. 11 (2).
สมสงวน ปัสสาโก, อังศุมา ก้านจักร์, ชมภู่ เหนือศรี และวรรณภา เหลี่ยมสิงห์ขร. (2557). ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพของเห็ดในป่าชุมชนโคกใหญ่เพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน. วารสารวิจัยเพื่อพัฒนาสังคมและชุมชน. 1 (2), น. 95-109.
สมภพ ประธานนุรารักษ์ และพร้อมจิต ศรลัมพ์. (2552). สมุนไพร การพัฒนาเพื่อการใช้ประโยชน์ที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
Bourdieu, P. (2018). Habitus: Sebuah perasaan atas tempat. Jurnal Kajian Ruang Sosial-Budaya, 1( 2), pp. 153-159
Durkheim, E. (1915). The elementary forms of the religious life (J. W. Swain, Trans.). London: George Allen and Unwin.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรีและบุคลากรท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว